Olayları konuşarak, dinleyerek çözmeye çalışmak sanırım biz Türk'lerin genlerinde yok. Bir insanın kendisine ters baktığını düşünmesi bile bizler için kavgaya hatta cinayete yeter sebep. Ve maalesef yine biz Türk milletinde bireysel düşünme genleri de yok. Hep bizim yerimize birilerinin düşünüp bizi yönlendirmesini, galeyana gelmeyi bekleriz. Okumayı zaten sevmeyiz, zahmet edip okuyan biri bize anlatsın yeter. Kimsenin hayat tarzımıza müdahale etmesini sevmeyiz ancak başkasının hayat tarzına müdahale etmeden duramayız. Çok kolaydır bizi bizim içimize fitne sokup bölmek. Elin zencisi ile beyazı birarada yaşamayı başarır ama biz yanyana çalıştığımız arkadaşımızla tribünde beraber maç seyredemeyiz. Kendimiz gibi düşünmeyeni hemen alıveririz karşımıza. Kendimiz gibi düşünenleri de pek sevdiğimiz söylenemez aslında. Zora düştüğünde bizi hayatta yanında göremez. Çünkü bize dokunmayan bir yılan varsa bizim için bir mahsuru yoktur.
Sözün özü, benim ömrüm hayalimdeki toplumu görmeye yetmeyecek. Hatta çocuklarımın da yeteceğini sanmıyorum. İnşallah torunlarıma kısmet olur.