Hangi taşın altına baksak karşımıza ISO çıkıyor. Body leri, ISO başarılarıyla tokuşturuyoruz. Aslında bizim sorunumuz, ISO değil, gürültü.
ISO nun sensor duyarlılık ayarı olduğunu biliyoruz. Eskiden (film zamanında) ASA vardı. Artık ASA ya adını veren kuruluş bile yok ama nasıl filmde 100 ASA standart idiyse digital endüstride de 100 ISO standart!. Birinde olay kimyasal iken diğerinde elektronik ama 100, gene 100; 200, gene 200. Bu nasıl bir tesadüftür (müdür?).
Her kare çekiminde artık duyarlılığı ayar düğmesini çevirerek değiştirebiliyoruz. Peki bunu makinamız nasıl yapıyor?
Madem kimyasalların kümelenmeleri yok, niye gürültü oluyor?
Olay, sensörun algısı- okumasıyla mı ilgilidir? Yoksa termal bir şey midir? Yoksa fiziksel midir? Fotonları düzenleyebilecek farklı sensör sistemleri, fizik kuralları gereği mümkün değil midir?
Gürültü oluyorsa, sensörler amfi midirler? Öyleyse (amfi) bu iyi bişi değil midir? Performansı, örneğin keskinliği artırmaz mı?
Gürültüyü etkileyen ışıktan başka etkenler var mıdır? Lensler?, ISO dışındaki ayarlar mesela?
Bu kadar değişken (enstantane, diafram ve ISO ile) neredeyse sonsuz sayıda olasılık ayarı varken "doğru teknik" den söz etmek için nasıl bir pratik sistematik oluşturmamız gerek?