2007-2008 yılları arasında Kazakistan'da çalışıyordum, şantiyemiz şehirden yaklaşık 1 saat uzaktaydı ve O403 tarzı otobüs servisiyle işe gidiyordu şehirde kalanlar (o servisler aslında kazaklar içindi ama bizimde yararlanmamıza izin veriyorlardı ve şehirde kalan Türk sayısı çok azdı), büyük bir petrol işleme tesisi şantiyesiydi, şehrin her yerinden geçen 10-15 kadar servis aracı vardı ve ben bu servislerin çoğunu kullandım, neden anlattım çünkü az sonra yazacaklarım oradaki 1-2 kişiyi kapsamıyor, bu o yörenin kültürü olmuş.
Bu otobüsleri kullandığım zamanlar gördüm ki dileyen dilediği müziği, dilediği ses düzeyinde açıp dinliyor ve kimse o kişiye "kardeşim ben senin dinlediğin müziği sevmek-dinlemek zorunda mıyım?" demiyor. Bu gayet normal birşey olmuş.
Bizim bu hale gelmeyeceğimizi söyleyebilir misiniz? Özgürlüğün nerede başlayıp nerede bittiğini belirten çizgi nedir? O çizgiyi geçtiğimizi nasıl anlayacağız? Şimdi genç olduğunu düşünenler 10-15 yıl sonra birilerine rahatsızlıklarını ilettiklerinde nasıl karşılanacaklar? Bugün onlara anormal gelen şeyler yarın gençlere normal geldiğinde ne düşünecekler? Kültürünü koruyamayanların yozlaşması normaldir arkadaşlar, bunun teknolojiyle alakası yok bence, Japonya'da da teknoloji var ama kültürel miraslarına sırt çevirdiklerinde ancak yozlaşırlar, teknolojiden değil. Bizim koruyamadığımız aşikar sanırım.