Dolmuşta otobüste vs. telefon kullanmaktan nefret ederim. Evet nefret ederim. O derece dar kalıplarım var bu konuda, o kadar dar ki; araç kullanırken dahi yanımda birisi varken telefonla konuşmamaya dikkat ederim(kurallar çerçevesinde). Ben rahatsız oluyorum, rahatsız olduğum bir şeyi başkasının yaşaması beni mutlu etmemeli. kaldı ki adı üstünde toplu taşıma aracı, ya da araba. yani taşıt, taşmaktan taşımak köklü bir isim. (demem o ki ben o iki işi aynı anda hiç yapamadım). Buna müsamaha gösterelim dersek de yaşanılan durum işlem öncesi dönemdeki çocukların toplu monologlarına dolayısıyla paralel oyunlarına benzeyecektir ki bu da aslında ileriye gitmediğimizin kanıtı olur. anlayabilirsek tabi. Ve aslında önemsiz bir otobüste telefon muhabbetinden başlayan durum; ilerilerde, uzak zamanlarda, çok uzak bir galakside toplumsal kültür düzeyinde suratımıza çarpacak olan tokattır. tabi ki hissetmek istersek.