Konu: Fotoğraf Sanatını Tüketmek

Oncelikle suradan baslamak lazim...
Turk fotograf siteleri de ne demek... Bunu soyleyen kisinin ya yabanci hayranligi olmali, yada dunyadaki fotograf sitelerine bakmiyor olmali.
Kaldiki Turk fotograf sitesi ne demek. Fotografin milliyeti mi olurmus? Turkiyedeki fotograf sitesi dense de anlamam cunku cok kaliteli ve iyi isler de var.

Bu bile bu kehanetteki bazi yanlislari aciklamaya yeter. Bir diger durumda sanat denilen durum zaten hic bir zaman icinde bulundugu toplumla kucaklasamamis bir durumdur. Sanat hic bir zaman halkin tamamina yayilmamis hep ona deger veren (maddi veya manevi) ve nalamaya gayret eden bir grup icerisinde sinirli kalmistir. Bu boyle olmayada devam edecektir. Populer medyaya ulastiginda ve poopuler medya eserinize sanat dediginde o zaman ganal kitleler tarafindan sanatci kabul edilmeye balarsiniz.

Bunu haricinde eserlerin icerisinde kodlanmis bilgi zaten bakan kisinin algisi ile sinirli olarak anlasilabilir. Iletisimin genel kurali budur. Dolayisi ile bugun Bir ulusun Dogusu filmini ayni kurgu ve cekim teknikleri kullanarak bugun cekmis olsaniz Griffith asla bir sanatci olarak kabul gormez. Cunku cok ama cok sikici bir film ortaya cikar bugunun algi dunyasi icin.

Dolayisi ile fotograf, fotograf sanati asla kaybolmayacak, Bununla dert anlatma ugrasinda olanlar hep var olacak ama tabiiki herkesin kagidin uzerine akraladigi gibi, yada evde sarki soylediyi yada you tube da muthi s sesini yayinladigi gibi fotograf cekenlerde olacaktir. Onemli olan medyanin veya populer uretim/tuketim kulturu yorumu degil gercekten fotografa hakim, tarihinden teknigine, teorisinden pratigine, kisilerin gorusleri olacaktir.

Bunlarin ayrimida sadece bilenler tarafindan anlasilacaktir. Temeli olmayanlar icin ise yazilanlar, kehanetler havada kalacak, kendilerini tatmin ettikleri fotograf dugmesine basma ugrasilarini tehdit altinda hissedip bunu soyleyenlere ben yaptim oldu veya bana ne mantiginda yaklasacaklardir. Bu yaklasim ise yukarida yazdiginiz agresif siniflandirma cabasi ile aynidir. Yaptigi isi ozumsemis ve urettiginin kalitesinden emin olan biri zaten bir ayrimlama ve siniflandirma ihtiyaci duymaz. Isin kalitesi zaten ayirir.
Saygilar

Saygilar

Katılmıyorum. Ulaşılması zor olanı arayan ve isteyen bir kesim her daim olacaktır, hiç bir sanat dalı tükenmez yalnızca seçicileşir. Güzel fotoğraflar çekilmeye ve farkedilmeye devam edecektir, hatta kötü olanların yoğunluğu arasında daha da bile göze batacaktır.

DSLR makinelerinin çoğalması bu sanatı öldürseydi, yıllar önce çocuklar için boyama kitapları ve boya kalemleri üretilmesi ile birlikte de resim sanatı ölürdü.

Saçma.. 'Bazı değerler,ulaşılması zor olarak kalmalı ki, gerçekten "estetik","güzel","beğeni","anlatım" gibi değerler için uğraşanlar elde edebilsin.' kısmında anlatılan ne?

DSLR makinelerin yaygınlaşması/ulaşılabilir olması ile "fotoğrafın ucuzlaması" mı? Matbaanın icadından bu yana milyonlarca cilt basıldı.. Ama Cervantes'in, Hugo'nun, Sartre'ın, Necip Fazıl'ın yapıtları yüz milyarlarca sayfalık mecmua, kitapçık, ansiklopedi, ganyan bülteni sair matbuat arasında kaybolmadı, boğulmadı..

Ben zihnimde, ruhumda beni tatmin eden; aileme, sevdiklerime en önemlisi kendi varoluşuma hitap edecek kareleri 2 boyuttan sonsuzluğa ışınlıyayım da varsın Fotokritik'te sair platformda "ışığınız bol olsun" insanları boya çanağına dönmüş efektlerden güzel eserlere bakma körlüğüne düçar olsun..

"Müzik dünyasındaki yozlaşma" örneği de isabetsiz. Niteliği tartışmalı bir niceliğin büyük virtüözleri, bestecileri, yorumcuları susturması mümkün mü? Ben halen müzik marketlerden Neşet Ertaş, Vivaldi, Erkan Oğur, Nina Matveyanko albümü alıyorsam para verip falanca burnu küpeli düşük donlunun cıstakı benim sorunum değil hitap ettiği arkadaşımın meselesidir..

Ornito çeken adam kuşa ateş etmiyor, pozluyor. Sokak fotoğrafı peşindeki genç molotof değil çok olsa flaş patlatıyor.. Kur yaptığı kızın güzel bir portresini yakalamak peşinde fotoğraf işleme programı başında saatler geçiren delikanlı pc başında pornoyla, sanal soygunla bilmem ne müsibetle uğraşmıyor..

Varsın fotoğraf çeksinler, çekelim.. Kime ne.. Zamanında da müziği aristokrasinin saraylarına, şiiri dini yetkelere özgülemek isteyen otoriteler küçümsermiş kendi "sanatının" uğraşının peşindeki avamı.. Benim henüz bir kaç ay önce edindiğim tutkumu küçümseyen, çabama burun kıvıran inanın umrumda değil..

Bırakın ben gibiler kötü çeksin.Buda bir özgürlüktür ve tüketime girdiğini de hiç düşünmüyorum (sadece kendi zamanımızı tüketiyoruz).Mimarı fotoğraflarda büyük bir binayı çekerken yanındaki diğer binalardan ayırt etmezsiniz bazen.Neden?Onun heybeti büyüklüğü belli olsun diye...

çok kısa,çok açık bir mantıkla söylüyorum. geçen yüzyılın ortalarında reklam sektörü müziğin başına neyi getirdiyse bugünde tüketim ve bir takım yan unsurlar (facebook,twitter) fotoğrafın başına onu getirmiştir.

"fotoğraf "anı fotoğrafı","düğün fotoğrafı","askerlik hatırası" vb gibi insanlar için öznel nitelikte bir belge olarak saklanmalı,fakat insanların estetik kaygı aradığı mecralarda bir iddia içinde bulunmamalıdır.bulunduğu takdirde oluşan görüntü kalabalığı için,türk fotoğraf sitelerine ve facebook'a bir göz atabilirsiniz."

kendi içinde çelişkilerle dolu bir yazı aslında... bir düğün fotoğrafı neden kreatif olmasın mesela?... zaten bu kaygı içerisinde fotoğraf çeken kişi neyin fotoğrafını çekerse çeksin ortaya çıkacak şey de "fotoğraf" olur....

zaman zaman biz de eleştiri yapıyoruz.... fotoğraf çekenin çoğalması çok kötü bir şey değil... önemli olan estetik yargıyı yapabilecek alt ve üst kültürün oluşmasıdır... yani "estetik" kavramına haiz kitleyi çoğaltmaktır... bu oluşursa eğer, "iyi fotoğraf" dediğimiz şey zaten kendini üst sıralara otomatikman taşıyacaktır...

bir de şu var: zaman zaman arkadaşlarla konuşuyoruz; ne kadar iyi fotoğraf çekersen çek, ne kadar iyi şeyler yapmaya çalışırsan çalış, piyasa başka türlü işliyor... sen çok iyi fotoğrafçı olabilirsin fakat senden çok daha az bilgili olan birisi senden çok para kazanabilir, senden çok iş yapabilir... sen ekipmana onbinlerce lira bağlamışsındır, tecrübenle birlikte vereceğin fiyat farklıdır... öte yandan senin 4'te bir fiyatını veren birisi işi alır... piyasa bu... yapacak çok fazla bir şey yok... diyecek çok fazla bir şey de yok... insanlar her konuda hür olduğu gibi, iş piyasası da özgür bir piyasadır... her ne kadar karşı çıkılsa da evet, fotoğraf makinasını boynuna asan herkes fotoğraf çekebilir...

fotoğraf çeken insan sayısının çok az olduğu dönemlerden geliyorum, aynı zamanda tasarım yapan kişilerin çok az olduğu zamanları da çok yakinen yaşadım... o zamanlarda da her şey zordu, yine zor.... bu zorluk bitmiyor... bir de şu var: bu konu konuş konuş bitmiyor

bohemiantirad Nickli Üyeden Alıntı

Ornito çeken adam kuşa ateş etmiyor, pozluyor. Sokak fotoğrafı peşindeki genç molotof değil çok olsa flaş patlatıyor.. Kur yaptığı kızın güzel bir portresini yakalamak peşinde fotoğraf işleme programı başında saatler geçiren delikanlı pc başında pornoyla, sanal soygunla bilmem ne müsibetle uğraşmıyor.. Varsın fotoğraf çeksinler, çekelim.. Kime ne..

+ + +

mustafanazif Nickli Üyeden Alıntı

[I]fotoğraf çeken insan sayısının çok az olduğu dönemlerden geliyorum, aynı zamanda tasarım yapan kişilerin çok az olduğu zamanları da çok yakinen yaşadım... o zamanlarda da her şey zordu, yine zor.... bu zorluk bitmiyor... bir de şu var: bu konu konuş konuş bitmiyor

+++++
Sana aynen katılıyorum. konuş konuş bitmiyor...

Başkasına zarar vermediği sürece her türlü özgürlüğün arkasındayım...
Ancak eğer TR temelli konuşuyor isek kanımca ülkemizde fotoğrafçılık bence emekleme aşamasında... Sebebi ise daha önceki bazı tartışmalarda da ifade ettiğim fotoğraf ve benzeri sanatların tarihimizde genel kabul görmüş sanat dalları olmamaları.. Yani milli sanatlarımız arasında olmamaları.. Bunun da en büyük sebebi İslam dinin canlı resmi tasviri konusunda getirdiği yasak. Bundan dolayı resim ve fotoğraf gibi branşlar Osmanlı döneminde de hep Gayr-ı Müslimler tarafından icra edilmiştir. Müslim örnekleri ise son derece istisnaidir ve çoğunlukla son dönemlere tekabül eder.. Bu ifademe tezat düşen Minyatür Sanatı ise tamamen vesikalama niyeti ile gelişmiş bir ihtiyacın sonucudur. Yani aslında bir sanat değil kayıttır..
Herneyse.....
Bugün ise fotoğraf insanımızın anının kıymetini yaşayarak bilmeye çalıştığı ve sosyal paylaşım siteleri vasıtasıyla bu anlarını paylaşabildiği bu süreçte çok işe yarar bir araç durumuna gelmiştir.. Bundan 15-20 öncesinde mahallede fotoğraf makinası sayısı iki elin parmaklarını belki geçmez iken şimdi cep telefonlarının da devreye girmesi ile her evde hayal bile edilemeyecek sayıda "fotoğraf kayıt cihazı" hayatımızın bir parçası haline gelmiştir..
Bir insanın güzel müzik yapabilmesi için Allah vergisi yetenek haricinde müziğin yaşamının bir parçası haline gelmiş bir toplumda da yetişmesi ve gelişmesi çok önemli bir kaynaktır. Bütün Roman'lar güzel dans eder.. Bu tüm Roman'ların dans ve müzik ile bir çok sebepten dolayı iç içe olmalarının bir sonucudur...
Fotoğrafta ise daha yeni yeni bakmaya başlıyoruz.. Daha yeni yeni görmeye başlıyoruz.. Bu da ancak zaten bu şekilde gelişir.. Bu yola 1.000 kişi çıkacak, 500 ü yolda veda edecek (ama bir miktar göz aşinalıkları ve deneyimleri olacak), 250 si başaramayacak, 150 si başarılı olacak ama duyulmayacak, 100 adedinin bir kısmının ismi kalacak ve isimleri yaşayacak.. Ama bu ismi duyulanların hiç birisi bence geri kalan 900 kişi kadar önemli değil.. Çünkü o 900 kişi sayesinde 10.000 ler bu konuda kültür yada fikir sahibi olacaklar.. En azından o 900 kişi sanatçı olabilmiş diğerlerinin kıymetini bilip anlatacaklar...
Dolayısıyla bu 3-5 yılla değil bir yerde kuşaklar sayesinde gerçekleşecek bir kültürel gelişim..
Benim babamın musiki ile, edebiyat ile, tespihçilik ile olan ilgisi şimdi ben ve kardeşlerimde... Babam fotoğraftan hiç anlamazdı.. Ama estetik görüşü vardı.. Şimdi ben fotoğrafı öğrenmeye çalışıyorum ve bunu babamdan bana yadigar duygu ve hislerle yapıyorum.. Ancak bu işin esas meyvesini benim oğlum görecek yaşayacak... Çünkü o dedesinden ve babasından ve diğerlerinden gelenlerle beslenecek...
O sebeple umutsuz olmak bence çok anlamsız.. Kötülemek çok korkakça... Önemli olan bilinçlendirmek ve yönlendirmek için yapıcı eleştiri sisteminin kurulması....
Saygılarımla...

Hiçbir sanat "önüne gelen (öyle ya da böyle) bu işi yapmaya soyundu" diye tükenmemiştir.

Tam aksine kimse ilgi göstermedi diye tükenir sanat...
Herkesin yaptığını sanat saymak yerinde olmayabilir ama sanat yapanları da dışlamak anlamına gelmez. mantar gibi türkücü/ şarkıcının olduğu ortamda müzikte sanat yapılmıyor denebilir mi?

yoldju Nickli Üyeden Alıntı

Hiçbir sanat "önüne gelen (öyle ya da böyle) bu işi yapmaya soyundu" diye tükenmemiştir.

Tam aksine kimse ilgi göstermedi diye tükenir sanat...
Herkesin yaptığını sanat saymak yerinde olmayabilir ama sanat yapanları da dışlamak anlamına gelmez. mantar gibi türkücü/ şarkıcının olduğu ortamda müzikte sanat yapılmıyor denebilir mi?

İlhan Bey ne güzel özetlemiş.. Bu sözler üzerine pek de söylenecek bir şey yok aslında.. Zira her hangi bir konudaki nicel yığılmalar nitel sıçramalara yol açıyor bir felsefi yaklaşıma göre..

(Kendisini "gerçek fotoğrafçı" görenler, kötü/kalitesiz örneklerin çoğalmasıyla kendi ürettiklerinin değerinin artacağını düşünebilir ve haksız değildir. "Bu işten uzak durun, çekmeyin" diye feryat etmekse bir D-SLR alıp bir kaç hafta içinde "abidik gubidik photography" diye berbat kareleri imzalayarak sanatçı triplerine girmek kadar komik ..)

abicim bırakın photography de yazsın...
sen şiir yazabilirsin... belki yüzlerce... hatta oturup roman bile yazabilirsin...
istersen basabilirsin bile...
kimse senin bu özgürlüğünü elinden alamaz...
fotoğraf için de aynı şey geçerli...
insanlar DSLR alabilir
fotoğraf çekebilir
altına fotoğrafçı diye de yazabilir.

artı;
estetik bakış açısı dediğimiz şey, zamanla gelişen bir olgudur...
bundan 10 sene önce çektiğim kareyi beğenmeyebilirim...
bundan 10 sene sonra şu anki çektiğim bir fotoğrafı hiç beğenmeyebilirim....
bu söylediğim bütün insanlar için geçerli....

varsın berbat çeksin...
ama önceki söylediğinle çelişme onur dostum: insanlar kahve köşelerinde ömür tüketeceğine varsın bunlala ilgilensin varsın hülyalarının peşinde koşsunlar... korkmayın, sanata hiç bir şey olmaz.... bu kadar pamuk ipliğine bağlı bir olgu değil sanat. geçen hafta 32 öğrencime sertifikalarını verdim. aralırndan kaç tanesi fotoğrafçı olabilir dersin?... en fazla zorlarsan 2 kişi fotoğrafçı ancak olur.... diğerleri olamaz... ama gayret ettiler ve bundan sonra da gayret ederlerse ihtimal bir şeyler öğrenebilirler....

bir işle uğraşan sayısı ile, bir işteki usta sayısını karıştırmamak lazım... ayakkabının altı çıktığı zaman, eline bally alıp yapıştırabilirsin ama senin yapacağın en fazla o kadardır ve bu seni ayakkabı tamircisi yapmaz anlatabiliyor muyum? daha ötesi tamir işleri için bir tamirciye gitmen lazım....

en amiyane tabiri ile ağzına biraz çivi atman lazım

selamlar...

ajdar çıkıp şarkı söylüyor ne oluyor, yani müzik ölüyor mu mesela?
aksine canlanıyor

Abi tabi ki çeksin. Karşı değilim..

Çok güzel, faydalı bir uğraş. Fakat ben de "bilmem ne photography" ya da Facebook gibi platformlarda "fotoğraf sanatçısı" yazmak için en azından belli bir süre deneyim kazanmışlık, asgari fotoğraf bilgisi edinmişliğin daha şık olacağını düşünüyorum müsadenle. Aksi komik geliyor..

Bas parayı al makineyi; "diyafram", "alan derinliği", "kompozisyon", "enstantane" vs. en temel kavramlardan bihaber ol aynı hafta "bilmem ne photography".. Güzel, mübarek olsun.. Hakikaten karşı da değilim zararlı da bulmuyorum. Sempatik bile bu güzel uğraşa öyle bir başlangıç. Ama komik

çoğu sanat eseri, oluşturulduğu gün sanat eseri statüsüne girmiyor.... zaman onu yoğuruyor ve gerekli yere otomatikman taşıyor.... bu sadece fotoğraf için değil hemen hemene bütün sanat eserler iiçin geçerlidir.... ve zaman dediğimiz şey öyle bir şeydir ki; hem perçinler, hem siler... iki özelliği vardır... bu zmaana kadar çok insan tanıdım, X isimli dergilerde biir zamanlar şiirleri yayınlanan, ya da her yerde şiirlerini yayınlamaya çalışan, şair, sanatçı statüsünde olmaya çalışan ya da bu hülyayı içinde taşıyan insanlar... zaman bir süre sonra onları ya siliyor, ya da bir üst noktaya taşıyor... silmesi ya da bir üst noktaya taşıması kişilerle alakalı değil, sadece yapıtlar ile alakalı olan bir durumdur.. yapıt iyi ise, siz istemeseniz bile bir süre sonra bakmışsınız başkabir noktadasınız... bu yüzden endişe edecek bir durum yok....

ben yazılmasına da karşı değilim şahsen... varsın yazsın... eğer öyle mutlu oluyorsa, insanların nasıl mutlu olacağına ya da kendini nerede gördüğüne karışmaya hakkım yok şahsen... insanlar zaten bunu ayırdedebildikten sonra benim için hiç mesele yok...

artı sanat dünyası dediğiniz şey halkın tekelinde olan değil, sanatçıların tekelinde olan bir unsurdur... örneğin; bir yere konuşmacı olarak çağrılıyorsanız, bir yerde röportajınız yayınlanıyorsa, uluslararası bir mecrada adınız anılıyorsa; bunun muhakkak bir arkaplanı vardır... ve bu da kendinizi ispat etmeniz ile alakalı olan bir durum... bu arkaplanı oluşturmadığınız sürece fotoğrafın altına aslında ne yazdığınızın hiç bir önemi yok... belli bir süre sonra, altına isim yazmasanız bile insanlar bu X isimli kişinin eseridir diyebilir rahatlıkla (hatta bu konu ile alakalı bir başlık da açmayı düşünüyordum).... arkaplan oluşturulmadığı sürece de photography yazmasının çok büyük anlamı yok, kişisel tatmindir... ve bu tatmine de şahsen karşı olduğumu söyleyemem... bu sanatı öldürmez... aksine, sanatçı olma hülyasını taşır diyebilirim.... bu da kötü bir şey değil....

Olaya şu noktadan yaklaşalım...
Bugün çekilen milyonlarca "fotoğrafçık", çekenler tarafından popülarütesini yitirmeye başladığında, bu anlayış kendi kendini yok edecek, kızlara atılan havanın artık para etmediği anlaşılacak ve yakın zamanda "fotoğrafçıklar" olmayacak artık...Takriben üç yıla kadar bu son yazdığım olur!:)) (Üstad üç yıl süre vermiş ya yazısında, buna da hayran oldum:))Oluşumun sonunda fotoğraf sanatı daha da güçlenmiş olarak kendini gösterecek...
Buyrun buradan yiyelim

Ne yazık ki özellikle sanat alanında özellikle "bir yerlere" gelmiş "sanatçılar" sanatı yapanların ve/veya yapmaya çalışanların çoğalmasını pek istemiyorlar. Bu nedenle icra edilecek sanat dalı için gerekli ekipmanların ucuzlaması kolay ulaşılabilir olmasınından rahatsız oluyorlar..
Daha ortaokuldayken abimin lubiteli ile okulda fotoğraf çeker evdeki karanlık oda da basar sonra satıp harçlık çıkartmaya çalışırdım. Profesyonel olan abimin iyi olan makinalarıyla epey haşır neşir olduktan abimin fotoğraf işini bırakması sonucu makinasız kaldım. Ekonomik nedenlerden dolayı uzun süre fotoğraf makinam olamadı. Sonunda para denkleştirip bir nikon slr almayı başardım. 10 seneden kadar bu makinayı kullandım dijitaller çıkana kadar gayet mutlu yaşadım. Dijitaller çıkınca haftada anca 1-2 makara film çekip bastırmak hem ekonomik zor hemde pratik gelmemeye başladı. Paramın ancak yettiği kompakt bir canon dijital alıp onuda kullanmaya başladım. Yıllar sonra paramı denkleştirip iyi bir dijital slr aldığımda bazı insanlardan aldığım tepki "aa sendemi fotoğrafçı oldun" şeklinde oldu.

Aynı şekilde lise yıllarında yemek paramdan kısarak yaptığım tasarrufla aldığım kötü bir gitarla müziğe başladım. O yıllarda zaten iyi gitar bulmak mümkünde değildi. Bulabilenlerse büyük paralar ödeyerek buna sahip olabiliyorlardı. Yıllarca sahnelerde "Sakai" marka gitarlar yer aldı. İyi bir lambalı anfi almakta zaten hayal olduğu için uyduruk şemalarla yapılmış el yapımı anfilerle gitar çalındı. Ama parası olan bir şekilde iyi anfilere sahip oldu. Yıllar sonra müzik aletleri ucuzlayıp yaygınlaşınca bu işin başındakiler rahatsız oldu ve "eline gitar alan gitarcı oldu" lafını etmeye başladılar.

İçine giremediğim ama iyi bir izleyicisi olduğum sinemada aynı şey olmadı mı? Elinde pahalı kameralar olan bir kaç kişinin yaptığı kötü yeşilçam filmlerini izlemek zorunda kalmadık mı yıllarca...

Evet 90 lı yıllarda elektronik keyboardlar çıktığında 1000 doları veren evini studyo yaptı ve kayıt için dünya kadar paralar ödeyemeyenler evinde bir sürü saçma sapan şarkılar yapıp piyasaya sürdü ve ortalık 2 ay parlayıp sönen popçularla ve pop parçalarıyla doldu. Benim gibi grup ile müzik yapanlar 4 kişilik bir grubun aldığı paranın dörtte birine sahneye çıkan tek kişilik orkestra klavyeciler yüzünden işsiz kaldı ve ortalık klavyecilere kaldı. Çünkü dinleyici ritmboxtan gelen davul sesi ile gerçek davulu ayırabilecek bilgiye sahip değildi. Peki şimdi ne oldu? O klavyecileri görebiliyormuyuz? Sahneler gene gruplarla doldu. Bir sürü ünlü ünsüz grup var her yerde. Liselerde bile çok çok iyi çalan gruplar var. Dünyaca meşhur müzisyenlerimiz var.. Nasıl oldu bu? gitarların ucuzlayıp bir çok yetenekli yeteneksiz kişinin gitar alıp sahilde ateş başında "akdeniz akşamları"nı çalması sayesinde oldu. Akdeniz akşamlarını geçemeyenler bir sonra yaz zaten sahillerde yoklardı. Geçebilenler ise gruplarını kurup çatır çatır çalmaya başladılar.

Evet hala piyasa çok kötü pop parçaları var ama çok iyi rock gruplarıda var. 20-30 sene önceyle kıyaslarsak oran şu an kesinlikle iyi müzisyenlerden yana.

Sinemada öyle değilmi? Kameralar ucuzladığından beri aklına esip kamera alıp yönetmenliğe soyunanlar arttı. Bir dönem çok kötü şeyler üretildi. Ama şimdi bakın reklam filmleri, müzik klipleri, kısa filmler, belgeseller yıllar öncesine göre çok daha iyi değilmi? Sadece çok parası olanların yapabileceği bir iş olmaktan çıkınca bir dönem yaşanan karışıklığın ardından gelinen nokta sanat adına daha iyi bir nokta değilmi?

Tarkan gibi mega starları ucuzlayıp herkesin sahip olabildiği enstrumanlara borçlu değilmiyiz?

Fotoğrafta farklı değil.. evet 1000-1500 tl parayı bir araya getiren herkes 18-55 kit lensli bir dslr alıp biraz birşeyler öğrendikten sonra x..photography şeklinde site açıp kart bastırıyor. Ortalıktan birbirinden kötü fotoğraflar dolaşıyor. Fotoğraftan anlamayan bir sürü insan bu kötü fotoğrafları "like" ediyor.. Ne zararı varki bunun? Bir sürü insan makina alır elinde makinanın otomatik ayarlarıyla gayet net fotoğraflar çeker fotoğrafta her şeyin netlik olduğunu zanneden bir kitlede bunu beğenir. Geri kalanlarada örnek olabilecek bir sürü kötü fotoğraf olur elimizde..

Bir şeyin kötüsü olmadan iyisinin değeri anlaşılabilirmi?

18-55 lens sayesinde fotoğrafa başlayan bir çok meraklı kötü fotoğraflar çektikten sonra zaten sıkılıp bırakacak bu hobiyi. Ama en azından fotoğraf konusunda eskisinden daha bilgili olacak (yukarda başka bir arkadaş tamda bundan bahsetmiş teşekkürler) en azından daha iyi izleyiciler haline gelecekler. Bu meraklılardan bir bölümü ise işi geliştirecek ve başarılı fotoğrafçılar haline dönüşecekler. Sonuçta kalite artacak.

Resim piyasasına bakalım.. Televizyondaki bonus kafalı ressamın akşamları tv de 5 dakikada yaptığı tablolar yüzünden bir sürü insan ressamlığa soyunmadı mı? Ortalık birbirinden kötü resim ve ressamlarla dolmadı mı? O kötü ressamların hasbel kader meşhur olanların tabloları (bir tanesi bodrumda yaşıyor) sanattan anlamayanlar tarafından binlerce dolara satın alınmadı mı? Güzel sanatlar mezunu bir çok ressamımız kıskançlıkla izleyip "herkes ressam oldu" diye şikayet etmediler mi? Ama sonuçta yeteneği olup bunun farkında olmayan bir çok ressam kazanmadık mı?

Bir başka forumda bir şikayet okudum.. Adamın biri 1 TL fotoğraf çekiyormuş. Bu nedense bir çok kişiyi çok rahatsız etmiş. Rahatsızlık neden bırakın çeksin.. Bu ülkede bir fotoğrafa 1 TL ödeyebilecek insanda var 1000 TL ödeyecek insanda. 1 TL den fotoğraf çekilmesinden rahatsız olan arkadaşlar emin olun 1 fotoğrafa 1000 TL ödeyecek insanlar gidip ucuz diye 1 TL ye fotoğraf çekene gitmeyeceklerdir.

Ayrıca ekipmanlar ucuzlamadan önce kimler çekiyordu fotoğrafları buna da bir bakalım..

1. Fotoğraf sanatına "gönül" vermiş başarılı başarısız fotoğraf sanatçıları. Bunları fotoğraf derneklerinde kulüplerinde bol bol görebilirsiniz (iyileri tenzih ederim). Genelde iyi bir köşe kapmışlardır çektikleri her foto iyi olsun kötü olsun sahip oldukları köşe sayesinde mutlak kabul görürler. Ciddi bir şekilde herkesin bir dslr edinip fotoğraf sanatının ayağa düşmesinden rahatsızdırlar. Ama yeni başlayanlara ders verip fotoğraf turları düzenleyerek nasıl sümüklü çocuk, cildi kırışmış nine-dede fotoğrafı çekildiğini öğreterek para kazanmaya devam ederler.

2. Profesyonel fotoğrafçılar.
Bunlarda iki ayrılılır. İlki gerçekten işi layığıyla yapanlar ki bunlar azınlıktadırlar. Diğeri şipşakçılar.. Bunlar dandik bir makinayla düğün, vesikalık yada eğlence yerlerinde şipşak fotoğraf çekerler. Standart ayarları 60 enstantene 5,6 diyafram ve kocaman bir flashtır. Bunu onları aşağılamak için söylemiyorum. Bu arkadaşlarda emeğiyle para kazanan insanlar ve saygıyı hakediyorlar. Çok daha iyi fotoğraf çekebilen kaç kişi 50-100 TL yevmiyeyle bütün bir gece bir düğünde fotoğraf çekebilir ki? Sonuçta böyle bir ihtiyaç var böyle bir talep var ve birileri bunu yapacak. Ekipmanları ucuzlaması fotoğrafçılığı bu iki grubun tekelinden kurtarmadı mı?

Sonuç olarak şunu söylemek isterim ki.. Bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler, bırakınız çeksinler. Kime ne zararı herkesin eline dslr alıp kendini fotoğrafçı zannetmesinin, kime ne zararı var herkesin eline bir gitar alıp sahilde ateş başında akdeniz akşamlarını söylemesinin (bizim zamanımızda bu rodrigonun gitar konçertosu -ki genelde rodrigo olarak bilinirdi - ve fabrika kızıydı).. Yukarda başka bir arkadaşın dediği gibi "kuşları vurmuyorlarki"

Aslında bunun arkasındaki asıl duygu bu işlerle uğraşanların tekel olarak kalmak istemeleri. Herkes fotoğraf çekerse ve bu iş sıradanlaşırsa yaptıkları iş sıradanlaşacak ve önemsizleşecekler. Bu yüzden sanatsal despotizim doğuyor.

Lütfen yaptığımız sanatı tekelleştirmeye çalışmayalım aksine bilgimiz paylaşarak yaygınlaşmasına yardımcı olalım... Sadece çok iyilere değil çok kötülere de ihtiyacımız var..

''bazı değerler,ulaşılması zor olarak kalmalı ki'' bana muhtaç kalın. 1 liralık malı eskisi gibi 10 tl'ye çakabileyim mantığı.

biraz yanlış düşünceler içinde olduğunuzu söylemek isterim.. yazılacak her şey büyüklerimiz tarafından yazılmış. ben de kısaca fikrimi özetlemek isterim. aslında sizinki abartılı kıskançlık. çünkü sizin iyi olduğunuz fotoğrafçılık konusunda çoğu kişi hiçbir şey bilmeden sizinle kendini aynı statüde görüyor. siz de onları safdışı etmek istiyorsunuz. peki bugünkü dijital fotoğraf makineleri bin lira civarında değilde onbin lira civarında olsa bu kaliteyi arttırır mıydı ya da sizin istediğiniz gibi fotoğrafçılık hakettiği gibi olur muydu? bence kesinlikle hayır. çünkü o zaman sadece zengin olan kendisine fotoğrafçı diyebilirdi ve düşüncesi bile çok garip, korkunç son olarak, piyasada bu kadar başarısız insan olmasa sizin değeriniz nasıl anlaşılırdı?

Bu tartışma konusu her kulvarda var anladığım kadarıyla. Hep aklıma almanyadan memleketine donen gurbetcinin yersiz tripleri geliyor bu gibi mevzularda Bir insanın su içiş şekli bile bir sanattir, cunku kisiye ozeldir. Sanatın tarifini yapmaya calısmayı birakalim artik ki uretim kastlaşmasın, tekelleşmesin. Kimse kendini özel hissetmesin artik kısa bir surede ogrenilemeyecek hic bir sey yok. Onune gecilemeyecek tek mefhum zaman. Zamana da sahip çıkmayalim artik lütfen çünkü o da kimseye ait degil. Tecrubeden cok daha onemlisi var o da çılgınca öğrenme isteği. Ne zaman bizcilik sizcilik biter, o zaman bunlari konusmak değil de bir seyler sunmaya baslama devri peydah olur ve çıta müthiş şekilde yükselir.