Konu: Vietnama Ufak bir gezi

Ülkenin okuryazar oranı çok yüksek, gerçi son yıllarda bir gerileme varmış ama genede yüksek Victor Hugo yu çok seviyorlar onun bu ülkede özel bir yeri var özellikle Cao Dai dini yönünden. Türkiyeyi bilmiyorlar Avrupa diyorsunuz tamam diyorlar ama Aziz Nesini biliyorlar ... Türkiye için Aziz Nesinin ülkesi diyorlar ama direkt sorarsanız bilmiyorlar.
Ansiklopedik bilgileri en sonda vereceğim yazıya gördüklerim, izlediklerim üstünden devam edeceğim.

Tabi havadan bahsetmeden olmaz yaklaşık 36-38 derece arasındaydı, nem çok fazla. İstanbuldan titreyerek gidip orada açılıp saçılmak için çok zor bir bavul işi yaptık. Ne götüreceğiz falan derken Hanım benim bavula yazlık bolca eşya koydu yav ben bu kadar giymem dedi giyersin hem nolcakki uçak taşıyacak dedi… Vietnama gidince hanıma bolca şükür duası ettim. Valla götürdüğüm her şeyi giydim ilk 2 gün zaten geziler yüzündende sırılsıklam oldum. Bolca tişört ve çorap değiştirdik.

İlk gün

Cu Chi Tünellerine gittik. Burası yağmur ormanları içinde yer alan ve yaklaşık 200 km uzunluğunda tünellerden oluşan ve Vietnam savaşının can damarı olan bir bölge. Önce 15 dakika falan film izledik tüneller ve nasıl kullanıldığı hakkında sonra izin verilen yerlerdeki tuzak, havalandırma ve tünelleri gördük. ABD bu tünellerle bir türlü baş edememiz. Köpekler, gaz, yangın vs vs genede savaş buradan kontrol edilmiş.

En sonunda B-52 uçakları ile sıralı şekilde bombardımana tutulmuş. Bombardıman sonucu 3 metre olan tüneller çökmüş ama 6 ve 9. Katlara ulaşılamamış. Tüneller o kadar dar ki iri yarı bir insanın girmesi girersede hareket etmesi imkansız. Ormanın içinde küçük yerlerden giriliyor zaten bir Amerikalının buradan sığması imkansız birşekilde girenlerde orada canvermişler.

Başka bir gurumda siyah giyimli göğsünde yıldız olan bir Vietnamlı rehber dikkatimizi çekti. Bizim gurubu bırakıp onu dinledik. Çünkü o bir Vietkong du ve burada savaşmıştı. Her anlattığında sesinden ve hareketlerinden o savaşı yeniden yaşadığı anlaşılıyordu.

Bizde 20-30 metre uzunluğunda bir tünele girdik. Neredeyse emekleyerek yürümek zorundaydık. Boğucu ve insanın müthiş içini daraltan bir sıcaklık ve karanlık vardı. Bir iki yere küçücük bir ışık koymuşlardı sanırım o zamanı yaşatmak istemişler onun dışında tamamen karanlıkta yürüyorsunuz. Çok daraldım böyle yerleride hiç sevmem ama girmedende olmazdı








Bir Vietkong tasviri




Havalandırmalar




Bahsettiğim Vietnamlı Vietkong Rehber




Tuzaklar, Silah yapımı, bombalar

Tüneller (Flaş kullandık)

Bu tüneller Vietnam-Amerika Savaşı sırasında meşhur olsa da, aslında Vietnamlılar’ın Fransız sömürgesinden kurtulmak üzere verdikleri bağımsızlık savaşı sırasında, 1948’de kazılmaya başlanmış. Sonra Amerikalılar gelince tünel ağı genişletilmiş, 200 km2’lik bir alanı kaplayacak kadar çok tünel kazılmış.

Tünel deyince aklınıza birilerinden kaçmak için kullanılan geçitler gelmesin. İçinde insanların yaşadığı, 3 katlı yeraltı şehirlerinden bahsediyoruz. Cu Chi Tünelleri’nde savaşma ve çalışma alanları, mutfak, uyuma yerleri, kadın ve çocukların saklandığı bölümler, Saygon nehrine açılan gizli çıkışlar var. Biz bunların çok az bir bölümünü gördük diğerlerine giriş yasakmış.
B52 uçaklarının bombalaması sonucu oluşan resmen kraterleri gördük. Bu müthiş bombalama bile bu tünelleri yok edememiş , gerçi büyük zararlar vermişler ama genede faaliyetine devam etmiş bu tüneller.

Hayatta kalmak karşılıklı geliştirilen taktiklere bağlıymış. Örneğin, tünellerin içindekilere oksijen sağlamak için açılan havalandırma delikleri bir süre sonra Amerikalılar tarafından fark edilip iz sürmek üzere eğitilmiş Alman köpekleri getirilince, Vietkong askerleri havalandırma deliklerinin hemen altında çili biberi yakıp köpeklerin burnunu paralize etmiş. Daha sonrasında öldürdükleri Amerikalı askerlerin giysilerini almış Vietkonglar elbiselerde ki kokuları Köpekleri aldatmak için kullanmışlar.

Kısaca Amerikalılar yakmış, gaz salmış, köpekleri yollamış, buraya tanklar sokmaya çalışmışlar, en son çare B52 uçakları ile müthiş bir saldırı yapmışlar genede yok edememişler. Savaşın simgesi, Amerikalılarında korkusu olmuş bu tüneller.

Tabi savaş sırasında Amerikanın saldırganlığı yüzünden toplam yağmur ormanlarının % 10-15 ini kaybetmişler Vietnamlılar. Türkiyenin orman yoğunluğunun yaklaşık % 21 olduğunu düşünürsek ne kadar büyük hasar verildiği göz önüne bir nebzede olsa gelebilir belki.

Ama genede yıkılmamış Vietnamlılar dediklerine göre Çinliler gelmiş kaybetmiş, Fransızlar gelmiş kaybetmiş, Amerikalılar gelmiş kaybetmiş. O yüzden yazımın başında da belirttiğim gibi gururlu, özgüvenleri yüksek, kendinden emin bir halk.

Biraz yemek muhabbeti yapalım. Tuz yok (deniz tuzu var, yemek yerken isterseniz tuzu ayrıca istemeniz gerekiyor) tropikal meyveler bol olduğu için tatlı tarzı şey yok en tatlı şey dondurma, bolca yeşil çay içiyorlar. Belki inceliklerini buna borçlular bilmiyorum. Pho diye bir çorbaları var. İlk başta ıhhh diyorsunuz ama içince müthiş doyurucu bir çorba-yemek olduğunu anlıyorsunuz. Hele acısını yaparsanız oy oy oy

Biz bir akşam avusturalya restaurantına gittik orada et yedik. Et işte sonuçta yav buraya kadar geldik neden deniz ürünü yemeyelim dedik. Deniz restaurantları vardı ama biz sokakta yemeyi tercih ettik. 3 akşam sokakta mangala takıldık. Zaten çok kalabalık ve yer bulmak zor oluyordu bu sokak restaurantında.

Bir akşam erken gittik sokak bomboştu. Sonra ara sokaklarda biraz çanta falan bakalım dedik yaklaşık bu dükkanları gezmek 15-20 dakika sürdü döndüğümüzde aman allahım şoka girdik bütün sokakta restaurantlar kurulmuş ateşler yanmış hatta müşteriler sıraya dizilmişti. Şok olduk. Bir başka akşam erken gidip bu muhteşem kurulumu izledik





Eeee mangalda deniz ürünleri denince akla karides, yengeç vs geliyor. Bizde biraz abarttık galiba. Jumbo karidesi biliriz ama Tiger Karides diye birşey varmış ben karides diyeyim siz istakoz deyin o kadar büyük. Yav dedik listeye bakarak 3 er tane yeriz

Şef eminmisiniz dedi eminiz dedik

2 tane yengeç dedik, kalamar, kurbağa birde salata söyledik.

Şef eminmisiniz dedi eminiz dedik... Sonra karidesleri göstermek için bizi tartıya davet etti...

Yav balıkta yiyelim dedik. Şef bunları yiyin sonra isterseniz yersiniz dedi gülümseyerek

Biraları söyledik... Ve ürünler sofraya gelmeye başladı. Herkes bizim masaya döndü şöyle bir baktılar gülümseyerek

Salatayı beğenmedik söğüş domates ve birkaç yaprak.. Şefe sorduk salatamızı kendimiz yapabilirmiyiz

Tabi dedi... Bıçak istedik o yok Satır var dedi Ben cengaver olarak işe koyuldum.. Domates, Çili biber (Acaip acı) taze soğan, soğan, nane, yeşil minik bolca limon, avakoda yağı ve meraklı gözlerin içinde bir Vietnam çoban salatası yaptım Tabi etrafın gözleri gene bizde... Şefede yedirdim salatadan beğendi.

















devamı gelecek

Keyifle okudum abi bende asya haricinden bir çok yerde bulundum ama artık south east asia zamanı geldi diye hissediyorum uçak biletleri çok pahalı olmasa fazla koymıcak da malum uçak biletleri tuzlu trden.

Süper bi gezi olmuş abi. Devamı gelsin lütfen.

tesekkurler paylasim icin, gitmek istegi olustu birden

Çok güzel bir yazı Murat Bey.
Tavuk ve kuş ürünleri yemeyen birisi olarak pek cesaret edemiyorum açıkcası.

furkans33 Nickli Üyeden Alıntı

Keyifle okudum abi bende asya haricinden bir çok yerde bulundum ama artık south east asia zamanı geldi diye hissediyorum uçak biletleri çok pahalı olmasa fazla koymıcak da malum uçak biletleri tuzlu trden.

Gördüğüm kadarıyla orada çok zorluk çekmezsin. Gözler çekik kai falan sanırlar seni

Fotoğraflar çok güzel.ALLAH onlara tekrar aynı acıları yaşatmasın.

Harika bir serüven harika anlatım. gitmiş kadar olduk Murat bey serinin devamını merakla bekliyoruz .

tam anasayfalik bir gezi ve anlatim, tebrikler...

İzleyen ve yorumlayan herkese çok teşekkürler beğenmenize sevindim. Daha bolca fotoğraf gelecek inşallah... Saygılar













3 Akşam aynı yere gittik bu 3 akşamdan oluşan fotoğraflar ama son 2 akşam ilk akşamki gibi abartmadık. Diğer akşamlar genellikle balık ve jumbo karides bira yaptık

Fransız Koloni döneminden kalma tarihi Postane binası, Notre Dame Kilisesi ve Cumhurbaşkanlığı sarayında fazla çekim yapmadım genellikle çevreyi çektim. Buralarla ilgili daha sonra biraz bilgi ve birkaç fotoğraf ekleyeceğim.

Vietnamlı hanımlar çok hoş ve özellikle inceler Sürekli gülümsüyorlar özellikle genç hanımlar fotoğraf çektirmektende hoşlanıyorlar. Gerçi ben bu konularda biraz çekimser ve acemiyim bazen benim makineyi bir arkadaşım kaptı peşlerinden koştu bazen beni gaza getirdiler onlarla birlikte çekim yaptım. Esasında çekinecek bir durum olmadığını anladım ama ben öyle fazla portre çalışan birisi değilim

Ama fotoğrafçı arkadaşlar için özellikle portre çekmeyi seven arkadaşlar inşallah bu ülkeye giderler. Çünkü her adımda farklı bir portre çıkıyor. Zaten doğuyu bu yüzden seviyorum bizim ülkemizdeki gibi bir düzensizlik olması fotoğraf adına çok güzel şeyler karşınıza çıkartıyor. Bazen bunları yakalıyorsunuz bazen kaçırıyorsunuz, bazen başkalarının fotoğraflarını görünce yav ben bunu nasıl görmedim diyorsunuz.

Kısaca fotoğraf adına müthiş bir platform. Kuzeyine giden arkadaşlardan aldığım bilgi ve gördüğüm fotoğraflarına görede orada da köylerden harika fotoğraflar çıkıyormuş ama biz gidemedik. Sonuçta bu bir şirket gezisi ve planlı hareket ediliyor. İstediğiniz yere, istediğiniz saatte gidemiyorsunuz bu yüzden fotoğraf biraz sınırlı kalıyor. Birde hızlı hareket ettiğiniz için sayı ve kalite düşüyor. Ama sonuçta bu bir gezi yazısı ve fotoğrafları. O yüzden sanatsal yönden biraz zayıf olursa afola

Biraz Vietnamlı genç Hanımlardan fotoğraflar :

Hürriyet gazetesinin Gezi ekinde okumuştum Vietnam'ı.. Açıkçası sizin anlatımınız belgesel tadında ve görselliğinde.. Mangal ve deniz ürünleri bileşimi çok başarılı gözüküyor.. Benim için tek sorun o dar tüneller , içeride bulunmak büyük cesaret işi.. Kutlarım..

Mustafa tam tüneller demişken bir konu geldi aklıma

Biraz muziplik yapayım. Yapmazsam edemem Fotoğrafçı şansı bazen çok gerekli. Tünellerde bile bu şans gerekli.

Benim şansım





Benden sonra giren bir arkadaşımın şansı :P

Yok asla girilemez buralara.. En son Topkapı sarayının altına giren bir tünel vardı bir kaç metre ilerledim ama oraya kadar

Şimdi Tünellere tekrar geri dönersek çok kısa bir mesafeye sokuyorlar. Bazı yorumlara göre bu tüneller gerçekleri değil bazılarına göre ise biraz daha genişletilmiş. Fakat ne olursa olsun o anı yaşamak farklı birşey. Ben asansörde bile çok sıkılan daralan bir adamım ama bu kadar kilometre gelmişim bir deneyeyim dedim. Arkadaşlar girme falan dedi ama denedim.

Gerçi tam belli bir noktada öndekiler sıkıştık falan deyince arkaya gitme imkanıda (arkamda insanlar var) olmayınca daralmadım değil. Birde büyük makineyle girme gafletinde bulundum hata ettiğimi anladım. Zaten acaip bir sıcaklık ve boğucu bir nem vardı. Neyseki ışığı gördük ve çıktık. Girmeyen çok insanda oldu ama orada o mücadeleyi nasıl vermişler acaip bir şey...

Daha derinlerde (o bölümler kapalı) mutfaklar vb. varmış. Anlatılana göre mum, ateş oksijeni tükettiği için pil bulma imkanı olmadığı için (para yok, malzeme yok) genellikle bu tünellerde ve içinde karanlıkta yaşanmış. Bu yoktukta ABD yi dize getirmek gerçekten övgüye değer hele hele o kadar insanlık dışı davranışlara karşı (Gaz, kimyasal silah, B52 uçak bombaları, napalm bombaları, modern techizat, ve sivil halka yapılan işkenceler) Savaş kısaca zorunlu olmadıkça tam bir cinayet...

bir solukta okudum .gidip görmek isterdim. Elinize sağlık. Devamı gelir inşallah

Çok teşekkürler.. Devammmm

Cu Chi Tünellerinden sonra yemek yedik ve Savaş Müzesini, Cumhurbaşkanlığı sarayını gezdik. Müzede özellikle içeride hiç fotoğraf çekmedim 1-2 tane dışında. Öyle fotoğraflar varki orada bakmaya bile dayanamıyorsunuz.

Gene bir iki fotoğraf ekleyeyim





Bu savaşta 700 bin civarı Vietnam askeri, 4 milyon sivil ve 70 bin ABD askeri ölmüş. Benim anladığım bütün savaş Vietnam tarafından ABD askerlerinin özellikle psikolojilerin yerle bir edilmesi üstüne kurulmuş. Bu düşünce hem onlara savaşı kazandırmış hemde ABD de Vietnam sendromu diye yıllardır baş edilemeyen bir olgu ortaya çıkarmış.

Daha önce Notre Dame Kilisesi, eski Postane binasına ve cumhurbaşkanlığı sarayına gittik demiştim ve gene içeriden daha çok dışarıda fotoğraf çektiğimi söylemiştim buralardan bilgi olsun diye birkaç fotoğraf

Eski Postahane binası










Sarayın bahçesi




Notre Dame Kilisesi