Konu: sokak fotoğrafçılığı ve utangaçlık !!!

Bir arkadaşım bana ve kız kardeşine güzel bir ders vermişti. Bu konuya da uyarlanabilir. Arkadaşımın kız kardeşi, yeni aldığı ehliyeti ve otomobiliyle trafikte yavaş gittiği için utandığını, arkadan korna çalan araçların stress yarattığını söylediği anda arkadaşım el frenini çekip durdu. Yol tek şeritliydi ve birkaç milisaniye! içinde arkadaki araçlar korna çalmaya başladı. Arkadaşım dedi ki: ''Bak bu arkadan korna çalanlar var ya... Zerre umrumda değil. Hiç takmıyorum, istedikleri kadar çalsınlar.'' Bütün ısrarlarımıza rağmen bir dakika kadar orada bekledi. Bütün mahalle pencerelere çıktı. Bir dakika sonunda kız kardeşi de ben de dersimizi almıştık.

Sizin durumunuza uyarlarsak şöyle düşünebiliriz. Makinenizi boynunuza takın ve merkezi bir yere, mesela bir meydana gidin. Ellerinizi cebinize koyup ortada yarım saat dikilin. Ama tam ortada! Size bakanlara bakın. (Ama uzun bakmayın, başınız derde girmesin.)
Bu yarım saat içinde de kendinize telkinde bulunun. Utanılacak bir şey olmadığını tekrar edin kendinize ve bakışları umursamadığınızı düşünün. Yarım saat yeter diye düşünüyorum. O utangaçlığı bir kere attınız mı bir daha sorununuz olmaz bu konuyla ilgili.

Ben çantamdan aynasız makinemi çıkarmaya utanırdım seneler önce. Şimdi bi elimde koca 70-200 diğer elimde sony a7 dolaşıyorum. Hatta bana bakan insana dönüp bir de fotoğrafını çekiyorum. Makinenizi yanınızdan ayırmazsanız zamanla kalmıyor o utangaçlık.

Makinayı elime alıp çantamı sırtlandımı gözüm çekeceğim kareden baska birşey görmüyor, aklımdada sürekli nerden nasıl kare çıkarırım dan baska düşüncem olmuyor, bana bakan ilk önce kendine baksın umrumda olmaz bu benım hayatım kimseyde ilgilendirmez der geçerim

Bence aynasızlar bu tür koşullar için biçilmiş kaftan. Normalde ben de şehrin göbeğinde Mark II'yi çantadan çıkarmaya çekiniyorum ama Eos-M'yi 22mm'lik lensiyle cebimden çıkarıp çatır çatır çekebiliyorum hiç utangaçlık yaşamadan, zaten kimse farkına bile varmıyor, görenler de umursamıyor. Tamam, İstanbul gibi bir metropolde şehrin göbeğinde kalabalıklar içinde DSLR gövde ile çekim yapmaktan çekinmem sanırım ama metropoller dışındaki il merkezlerinde koşullar ve insanların yaklaşımları da çok farklı olabiliyor.

General Mobile 4G cihazımdan Tapatalk kullanılarak gönderildi

İstanbul sokak çekimleri sıkıntılı olabiliyor. İnsanlar stresli ve şüpheli. Fotoğrafını çektiğiniz insanlardan hep bir aksi davranış beklentiniz var. Ama anadoluda bu iş böyle değil. İnsanlar daha sıcak ve konuşmaya sohbet etmeye daha yatkın. Özellikle esnafla iki çift laf edin bir bakmışsınız oturmuş ikinci çayı içiyorsunuz. İstanbul bu tür çekimler için çok verimli olsada sıkıntısı çok fazla.

konyada ögrenciyim sokakta çekim yapmak o kadar zorki.Makineyi çıkarıyosun adamlar tip tip bakıyor.Geçen eski dükkanlar varda orda çekim yapayım dedim. Dükkandan adam bögörerek çıktı." Hoooop kardeşim manyakmısıın niye çekiyonlan bizi sen " dedi. İnsanlar çok agresif..Zaten suriyelilerde bol kısacası sokak fotoğrafı zor buralarda.

Sıkıntıları bizlerde yaşadık yaşıyoruz.. İnsanlardaki güvensizlik ortamından dolayı neden kardeşim diyor.. Bir çoğu da sgksız veya çocuk işçi çalıştırdığından sıkıntı olur diye geri çeviriyorlar ancak zamanla alışmak lazım kaldı ki çekeceğin insan veya insanlar ile muhabbet ettikten sonra çekmek daha uygun olur kaldı ki "rıza" almak daha uygundur. Gaziantep'te esnaf alıştığından pek sıkıntı çıkmamakta ancak yine de iki kelime sohbet etmek daha sonra çekmek daha etik olacaktır.

Ama sokak fotoğrafçılığı bana göre en doğal fotoğraf tekniği olduğundan vazgeçmemek lazım

Sokak fotoğrafçılığı yapan her insan bu sorunları ilk dönemlerinde illa ki yaşamıştır. Bende başta bundan 4 5 sene önce 400d ve 50mm lensim varken çok utanıyordum şimdi sokakta 6d ve sigma 70 200 2.8 ile çekim yapıyorum ki bu ikisi birleşince bazuka gibi oluyor Sadece zaman lazım size utanmadan sıkılmadan devam etmek için. Umursamayın etrafınızdaki meraklı bakışlara. Tehlikenin nereden geleceğini nerenin sorunsuz olacağını gözünüze kestirdikten sonra daha rahat olursunuz. Sonrası da kendi gelir zaten.

BUSAH Nickli Üyeden Alıntı

Sokak fotoğrafçılığı yapan her insan bu sorunları ilk dönemlerinde illa ki yaşamıştır. Bende başta bundan 4 5 sene önce 400d ve 50mm lensim varken çok utanıyordum şimdi sokakta 6d ve sigma 70 200 2.8 ile çekim yapıyorum ki bu ikisi birleşince bazuka gibi oluyor Sadece zaman lazım size utanmadan sıkılmadan devam etmek için. Umursamayın etrafınızdaki meraklı bakışlara. Tehlikenin nereden geleceğini nerenin sorunsuz olacağını gözünüze kestirdikten sonra daha rahat olursunuz. Sonrası da kendi gelir zaten.

Zenginledim diyorsun yani

avmbk Nickli Üyeden Alıntı

Zenginledim diyorsun yani

Adam avukat anlatmak istediğim olayı nasıl da cımbızla çekti aldı

BUSAH Nickli Üyeden Alıntı

Adam avukat anlatmak istediğim olayı nasıl da cımbızla çekti aldı

fukaralar ölsün modu mu Zenginim bazuka takar çekerim

avmbk Nickli Üyeden Alıntı

fukaralar ölsün modu mu Zenginim bazuka takar çekerim

Bir zamanın fakir ama gururlu gençlerindenim ben inkar etmem 400d+helios 44m6 ile geçen günlerimi (ki bu ekipmanla 2 ödülüm var )

BUSAH Nickli Üyeden Alıntı

Bir zamanın fakir ama gururlu gençlerindenim ben inkar etmem 400d+helios 44m6 ile geçen günlerimi (ki bu ekipmanla 2 ödülüm var )

400d candır.. Herkes o yoldan geçti..

Fotoğrafçılık Türkiye'de çok bilinen bir hobi değil. Aslında yeni yeni farkında olunan bir şey. Hatta cep telefonla öz çekim yapmaya çekinenler bile var. Ben Bursa'nın çok kalabalık bir yerinde monopodun ucuna 6D takıp selfie çektim. Dediğiniz kadar olmasa da zamanla bende fotoğraf çekmek için sıkıldığım zamanlar oluyordu. Özel bir uğraşın içerisine girmeden çeke çeke attım üzerimden.

Şimdi hatta iyi bir kare yakalayacağımı düşünsem sokakta gözüme kestirdiğim birisine gidip poz vermesini bile isteyebiliyorum.(!)

Eğer kendi kendine telkin ederek bu utangaçlığı üzerinden atamayacaksan, bununla başa çıkamam diyorsan en azından yanında başka bir kişi daha alıp 2 kişi fotoğraf çekmeye gidebilirsin. Bu oldukça faydalı olabilecek bir yöntem. Grup halinde bir şey yaparken insanlar kendisini daha rahat hissedebilir.

Diğer taraftan eğer böyle bir imkanın yoksa, bir model ile sokakta çalışmayı deneyebilirsin. Bir arkadaşın dan bir yerde durmasını isteyip onu çekmeye çalış.

eğer bu imkanların yoksa ilk etapta insanlardan ziyade sokakta çeşme, ağaç, gibi insan odaklı değil nesne odaklı çekimler yapmaya çalış.

İnsanlarla göz göze gelirsen hafif tebessüm etmeye çalış. Bu karşıdaki kişilerin de bakışlarını biraz olsun farklılaştırabilir. İnsanlarla iletişime geçmeye çalış, bu illa sözlü olmayabilir, elinle tamam işareti yapabilirsin. Genelde gençlerle iletişime geçmeye çalış, orta yaş ve üzeri rahatsız olabilir ve bu konuda insanları zorlayıcı pozisyona düşme.

Aklına gelen her şeyi çekmeye çalış.

Bursa'dayım.

Bir gün hobi olsun diye Heykel ve çevresinde çekim yaptım. Gece saat 01.00'e yaklaşırken artık eve dönmeye karar verdim. Heykel'den Fomara dediğimiz bölgeye çarşının içerisinden geçen bir yol var. Orada normalde pazar kurulur. O yolu kullanarak aşağıya doğru inerken, pazarın çöplerini toplayan temizlik işçileri vardı. Onları biraz uzaktan rahatsız etmeden çekeyim dedim. Bir iki poz çektim. Hemen birisi koşarak ve telaşlı şekilde yanıma geldi.

Aslında temizlik işçisi, beni işlerini yapıp-yapmadığını kontrol ediyorlar zannederek fotoğraflarını çeken birisi olarak zannetmiş. Biraz sohbet ettik. Diğer arkadaşları ile de tanıştık. Temizlik aracının yanında güzel bir poz verdiler. 5-10 dakika yer ışık vs ayarlamakla geçti. Birkaç güzel fotoğraf çekip birisinine gönderdim.

Benzer bir durumu Özdilek'te garsonluk yapan bir kişi ile yaşadık. Kağıt bulamadık, peçeteye e-posta adresini yazıp vermişti.

Gözlerinle, ellerinle, kelimelerle iletişime geçmekten çekinme. Ancak iletişime kapalı olanlara da yukarıda bir arkadaşın dediği gibi fazla zorlamanı tavsiye etmem.

Hocam en temizi makina ile ilgilenmek oluyo böyle anlarda , ben de çok çekingen biriyim ama sadece çekeneceğim fotoğrafı düşününce ya da video çekerken lcd e bakmak yetiyo insanlar hep buğulu kalıyo benim için o anda

beyoğlu tarlabaşı hiç farketmiyor senelerdir gece sokak insanlarını çekiyorum
bazen işi abartıp güzel kızları zorla yoldan çevirip çekiyorum, sarhoşlar, travestiler sex işçileri, ayan tipler vsvs...normal insanların gezmeye korktukları yerlerde 15 20 dakika durup softbox paraflaş kurup çektiğim bile oluyor (çok kere abey çalıntı makina alırmısın diyenlerlede karşılaştım) uzun lafın kısası zamanla utangaçlık ve çekingenliği atlatırsınız. İnsanlara yaklaşımınız çok önemli gerektiği yerde alttan alıp gerektiği yerde giderde yapabilirsiniz bu işin dengesı sizde

Ben Magnum fotoğrafçılarını takip ederim ve bu konuda örnek alınacak insanlardır. Adamların giyimleri bile hep olabildiğince sıradan ve dikkat çekmeyecek cinsten oluyor. İçlerinde Bruce Gilden gibi sokakta agresif biçimde milletin yüzüne flaş patlatan da var, sessiz sakin ve farkedilmeden işini gören de. Bresson 'un kitabını okursanız, sokaklarda dikkat çekmeden nasıl çekim yaptığını ve daha birçok şeyi anlatır. Bu adamlar genelde kafalarında bir proje ile bir yere gidiyor ya da sokağa çıkıyorlar. Sokağa çıkayım da rastgele dolaşırken birşeyler çekerim dediğinizde, yani kendi adıma, hem fotoğrafları çok beğenemiyorum hem de konsantre olamıyorum. Halbuki bu adamlar gibi kafada bir fikirle çıkınca, inanın size kim bakmış kim bakmamış çok ilgilenmezsiniz, birileri gelip bulaşmadığı sürece. Örneğin bugün çıkıp eski dükkanları çekeceğim derseniz, ya da bunun gibi birkaç fikirle çıkarsanız inanın herşey kolaylaşır, konsantreniz o yönde olur. Çok şeye takılmazsınız. Ayrıca sokaklar Bresson 'un ya da Ara Güler 'in zamanındaki gibi değil. Çok fazla uyaran ve dikkat çekici konu arasında kaybolmak mümkün.

İnsan çekecekseniz de, insanlara anlamsız ya da sert bakmamak lazım bence. Konuşma olmasa bile bakış ve vücut dili ile samimiyet kurmak ve güven vermek çok önemli. Sokakta görüyorum bazı fotoğrafçı tipler aşırı ve dikkat çekici bir tavır içine girerek ve zorla kendilerine baktırarak ve rahatsız ederek, hatta herkes ona kolaylık sağlamalıymış gibi davranıyorlar. Bunlar fotoğrafçılığın "havalı" kısmındakiler.

Aşırı bir örnek olsa da, James Nachtwey 'i anlatan Savaş Fotoğrafçısı belgeselinde, o ortamda bile insanlara nasıl yaklaşmak gerektiğini bence çok iyi anlıyoruz. Ben mesala o adamdan çok şey yakaladığımı düşünüyorum ve o belgeseli izledikten sonra sokakta ya da başka yerde insanlara karşı biraz daha rahatım.

Tüm bunların dışında, zaten zamanla da alışacağınız ve kendi kendine ortadan kaybolacak bir mesele bu. Bir de son olarak, insanlara bakarsanız onların size baktıklarını görürsünüz. Bu şekilde dolaşırken aslında boynunuzda makine olmasa da insanlar bakışır. Ama boynunuzda makine varken, istemsiz bir şekilde siz de insanlara bakarsınız, bakılıyor mu diye. Dağınık anlatım için kusura bakmayın.

Sokak fotoğrafı çeken arkadaşların ilk önce kendi ve fotoğraflarını çektikleri objelerin, kişilerin haklarını çok iyi bilmeleri gerekir, bu çekimler sonrası nezaret atılan, haklarında yasal işlemler yapılan, ciddi tazminat ödeyen arkadaşlarımız var. Mağdur olmamanız için haklarınızı inceleyin.

http://tfsf.org.tr/indir/haklarimiz.pdf

Bir arkadaşımız sokak fotoğrafları ile ilgili aşağıdaki yazıyı paylaşmıştı belki ilginizi çeker

portraitofalife Nickli Üyeden Alıntı

Sokak Fotoğrafı Nedir, Ne Değildir.

Forumumuzda sokak fotoğrafı hakkında bir konu başlığı açılmasını Mert’ten şiddetle istemiştim. Hepimiz bir şekilde sokaklarda fotoğraf çekiyorduk ve bunları paylaşıyorduk. Beklediğim gibi canlı bir konu başlığı haline geldi sokak fotoğrafları. Ancak zamanla ben de dahil “sokak fotoğrafı” kavramından, felsefesinden biraz sapmış olduğumuzu farkettim. Başlıktaki bir çok fotoğraf gerçekten başarılı olsa da, sokak fotoğrafı kategorisine dahil edemeyeceğimiz türden. Bunlar sokak fotoğrafı kategorisinde paylaşılınca, bu alan üzerine yoğunlaşmak isteyen ama henüz bu felsefeyi tam kavrayamamış olan arkadaşlarımızı da yanlış yönlendirir olduk. Bu yüzden Aşağıdaki derlememde Cartier- Bresson ve Chris Weeks gibi bir çok usta sokak fotoğrafçısının okuduğum makalelerinden bana yararı dokunan ve aklımda kalan kısımlarını anlatmaya çalışacağım.


En iyi fotoğraflar yakalanmak için zorlanmadığında gelirler. An’lar ya olur ya da olmaz.

Buna rağmen başaramıyorsanız gözlem yeteneklerinizin pratiğe ve gelişmeye ihtiyacı vardır.

Sadece bunu anladıktan kuralların ya da kanunların olmadığını keşfedebilirsiniz.
Kendinizi bir kocakarı yerine koyun, dedikodu yapmayı seven bir kocakarı. Önünüzde olup biten olayları en iyi nereden duyabileceğinizi ve görebileceğinizi kestirmeye çalışın. Bir hayalet gibi olayın özünü fotoğraflayın ve bir casus gibi farkedilmeden oradan uzaklaşın.

İçinde benim de bulunduğum bir çok fotoğrafçı diğerleri arasında öne çıkmak için daha önce pek görülmemiş egzotik yerleri fotoğraflamayı seçerler. Bu başarı da getirir belki ama herkesin aşina olduğu yerlerdeki gizemleri yakalamak her zaman daha büyük gözlem, sabır ve ustalık gerektirir. Bilinen bir yerde bilinmeyeni fotoğraflamak insanlardan sadece takdir toplamaz, onların dikkatini çekip düşünmeye zorlar.

Gözlerinizi açın.

Yürüyüşe çıkın.

Tam sokaktaki kaosun içine.

Fotoğrafınızı bulun, sonra bir diğerini bulun. Sakın zorlamayın. Sadece her birimizin etrafında yazılan tarihi fotoğraflayın. Bu tam da yanınızda.

Eğer gripli makinalarınıza tele lensler takıp sokakta fotoğraf avlamaya çıkıyorsanız bu sayfayı kapatın ve gidip makro veya portre çekin. Onlar daha kolaydır.

Eğer elinizdeki bu devasa makinalarla kalabalığa karışmakta sorun yaşadıysanız bu dediklerim size tanıdık gelecektir. Etrafınızda gelişen bir annenin çocuğuna sarılması ya da bir grup gencin belki de evlendiği kilisenin yanında duran yaşlı bir adama kötü davrandığı olaylarını çekmek için...

Devasa kameranızı gözünüze dayarsınız.

Farkedilirsiniz.

O an’ı batırırsınız.

Tele lenslerle sokak fotoğrafı çekilmez. Eline uzun namlulu tüfeğini alıp ağaca tırmanmış herkes bir geyiği öldürebilir. Elinize bir bıçak alıp o geyiği öldürdüğünüzde işte o zaman insanları etkileyebilirsiniz. Sokak fotoğrafı da tam budur işte.

Sokak fotoğrafının rengi siyah beyazdır. Çünkü sokak fotoğrafında önemli olan insanların ne giydiğini yansıtmak değildir. Aksine fotoğrafı tüm maddiyattan sıyırıp insanların ruhlarını fotoğraflayabilmektir siyah beyaz.

Eğer Leica gibi bir rangefinder kullanmıyorsanız diğer gözünüzü de açık tutun fotoğraf çekerken. Fotoğraf makinanız fotoğrafını çektiğiniz anda aynasını kaldırarak o anı size göstermeyecektir. Diğer gözünüz açık değilse çektiğiniz fotoğrafı asla gerçekten göremeyeceksiniz.

Eğer bazıları gibi fotoğraf makinanızı çantanızda çekeceğiniz yere götürüp fotoğrafınızı çekip tekrar çantanıza sokuyorsanız, bu alan size göre değildir. Bu şekilde en fazla sizi doğum günü partisine çağıran dostlarınızın fotoğraflarını çekebilirsiniz.

Fotoğraf çekmek istiyorsanız,

Makinanız zarar görecektir
Yere düşecektir

Çizilecektir.

Ama çantasında hem çizilmeden hem de fotoğraf çekmeden tertemizce yaşlanan bir makinadan çok daha iyi fotoğraflara sahip olmanızı sağlayacaktır zarar görmesinden korkmadığınız makinanız.

Sokak Fotoğrafı Hayattır.

Hayatın saf ve ham bir formudur

Şu anda olur

Geçmişte de olur

Ama bir anda olur.

Bu yüzden fotoğrafçı ekipmanını en iyi şekilde tanımak zorundadır. Hiç bir Otomatik mod fotoğrafı fotoğrafçının gördüğü gibi fotoğraflayamaz.

Bir sokak fotoğraçısı neredeyse fotoğraf makinasının diyafram ve enstantanesi o an’a göre hazırdır.

Hava güneşli mi?

Yoksa ben gölgede miyim?

Fotoğrafçı bütün bu durumlara göre gereken değerlere o an karar verebilmelidir. Bu nasıl mı olur?

Pratikle...

Yeteri kadar fotoğrafı yaktıktan sonra birisi o an’ı yakalamayı öğrenecektir. Belki de on yüz bin milyon fotoğraf sonra fotoğraf makinasının sizi kısıtlayan pozometresine bağlı kalmamayı başaracaksınız.

Çoğu portre ve mimari fotoğrafçısının sokak fotoğrafı çekmediğine dikkat etmişsinizdir. Portrelerde kurallar basittir. Belirli açı ve ışıklarla istenilen fotoğraf elde edilebilir. Ancak sokakta bu şansınız yoktur.

Genel pozlamayla çekeceğiniz bir fotoğrafta aradan sızan bir ışık modelinizi patlatacaktır. Ne yazıkki pozlamayı yanlış yerden almışsınızdır.

Devam edin

Öğreneceksiniz

Ve hepsi mantıklı gelecek.

Sıklıkla duyacaksınızdır “Gazeteci misin? Niye çekiyorsun burada?” gibi soruları
Sadece gülümseyin

Işığı düşünün

Ve fotoğraf çekmeyi.

Hata yapmaya çıkın,

Ve öğrenmeye.

İnsanları fotoğraflarken onlar bundan habersizler bu yaptığın yanlış diyenleri umursamayın. Emin olun onlar neden bunu dediklerini bile bilmiyorlar. Fotoğrafını çekeceğiniz insan sizi farkettikten sonra o fotoğraf bir sokak fotoğrafı değildir, o insanın hayata nasıl karıştığını gösteremez. Yapay bir portredir elinize geçen.

Tek yapmanız gereken insanlar hayatın geçip gitmesini izlerken, hayatı yakalayıp bir kareye hapsedip onu ölümsüzleştirmek.

İyi fotoğraflar...