İstanbul benim için ağzı açık bırakılmış kola gibi her yıl gittikçe tadı kaçan bir yer.
Ben 88 liyim ve çoçukluğumda sokaklarda oynar ,mahalle içi bi komşuluk vardı.Kimse bi gördüğünün sorunu varsa yardımsız bırakmazdı.İnsanlar birbirini arar sorar en azından bi mektup yada kart postal atardı.Ancak son 10 yılda bunları çok hızlı bi şekilde kaybetti İstanbul.Kentleşme denilen güzelim şehrin bozulmasıyla güzellik gitti.
İstanbul kısaca motor sesi,beton mağaralar ve insan kalabalıklıgından başka bişi değil!
Çok ciddi alıp başımı müstakil evde yaşayasım var