Sevgili abilerim ve hocalarım öncelikle bugun yaşadığım bir olayı anlatayım çok sevdiğim arkadaşımla bakırköyde buluştum ve sohbet sırasında sıkıntılarımı paylaştım maddi ve manevi olarak sonra Tansaş'a çikolata almaya girdik orta yaşlarda bir abi geldi ve bize 50 kuruşluk kekler nerede diye sordu bizde gösterdik. Adam kasaya doğru ilerlerken bizde göz ucumuzla takip ettik ve bir kağıda sıkı sıkı sarmıs oldugu 50 kuruşu cıkardı belki son parasıyla karnını doyurdu.O anda anladımki bizim sıkıntımız hiçbirşeymiş ve düşündümde yerimizde olmayı isteyen onca öksüz çocuk var bir buluşmamızıda CanonTürk ailesi olarak Eyüpteki Çocuk Esirgeme kurumuna yapsak ordaki çocukların hayallerini dinlesek birşeyler paylaşşak ve mutlu etsek onlarla 1-2 saatte olsa geçirsek onları mutlu edecek hediyeler alıp yüzlerini güldürsek aslında onların unutulmadıgını ve yalnız olmadıklarını vurgularsak nasıl olur. ???