CT İstanbul Anadolu Yakası Üyesi
Status
Offline
Eşim üniversitede okutman olarak çalışıyor.
Bu tarz kurumlara öğrenci projeleri için istek gönderiyorlar zaman zaman, genellikle kabul edilmiyor.
Kurumun uzman pedagogları ile görüşmeler yaptı eşim.
En yakınılan konu şu :
Burada bulunan çocuklar, aile ve insan özlemi çekiyorlar doğal olarak.
Birisi geldiği ve onları ziyaret ettiği zaman, bu insana bağlanma gereği duyuyorlar, kendilerini kaptırmaları yaş ve psikoljik durum itibarı ile çok kolay ve mümkün.
Gelen insan en fazla 2-3 kere geliyor, o da fazla idealist ise, sonra insani sebeplerle ayağı kesiliyor. Oysa bu süre orada yaşayan bir çocuk için o insana bağlanmak için yeterli bir süre.
Sonra o zavallı çocuk o insanın yolunu gözlemeye başlıyor, gelmeyince de ancak yaşayanın bilebileceği bir ruhsal çöküntüye giriyor. Daha sonraları bu çöküntü insanlığa karşı "hepiniz beni terk ettiniz ulan" isyanına dönüşüyor.
İşin psikoljik boyutu bu arkadaşlar.
Ben psikolog değilim, eşimin kurum uzmanlarından aldığı bilgiden hatırlayıp bana aktardığını size aktarıyorum.
Şimdi kendinize sorun, böyle bir çocuğu bu şekilde üzmek ister misiniz?
Bu arada dipnot: Ben bir zamanlar böyle bir ziyareti yaptım, çocuklara oyuncak ve kitap götürdüm, beni de içeri almadılar, ben içeri alınmak istemedim zaten, ancak bana kibarca getirdiğim eşyaları inceleyeceklerini ve çocuklara uygun olanları seçip vereceklerini söylediler.
Biz belki hayatımızda bir kere bu işi yapıyoruz, onlar her gün
İyiniyet, merhamet, insan sevgisi ulvi kavramlardır, hepinizde benden kat kat fazlasının olduğuna eminim.
Ancak bazan olaylara farklı açılardan bakabilmek te gereklidir.
Şimdi "sanki oraları çok düzgün yerler, herşeye dikkat ediyorlar da bizim ziyaretimiz mi bütün düzeni bozacak" diye düşünenler olabilir, haklı da olabilirler, ben tecrübemi ve bilgimi paylaştım, karar sizin.
Umarım bu satırlar ile kimseyi üzmemişimdir.
Saygılar
Güçlü