Cocukken sabah 04'te kalkar. Bisiklete binip deniz kenarina gider saatlerce balik tutmaya calisirdim. Yalniz olmak falan umrumda olmazdi karanlikta. Gecenin sessizliginde dalga seslerini uzaktan duydugumda heyecanlanirdim.( biraz romantik oldu ben de farkindayim ) Bu yillarca devam etti hala da ediyor. Yazlari annemlerin yanina gidiyorum tabi ufak oglum onu da goturuyorum hala ayni heyecan. misinanin ucuna balik vurdugu anda tekrar keyfim yerine geliyor. zaman su gibi akiyor. degisen tek sey: Artik akdenizde balik kalmadi
Gecenlerde tarihi bir sit alanina fotograf cekmeye gittim. Makineyi cikardim. Baktim sokaktaki sulari kurekle kuruyen iki cocuk birinin boynunda sapan, hemen yanda tarihi bir bina. Yaninda onlari izleyen bir anne cocuk vs kompozisyon mukemmel. Bir poz cektim muthis gorunuyor. Sonra bir baktim ekranda; Hafiza kartini takin yaziyor. Sonra aklimdan hemen bunu canonturk'e yazayim dedim. Acaba bu cosku bu heyecan bir gun bitersen ne yapacagiz diye.
Yani hobi listemize mi ekleyecegiz yoksa hakkini verecekmiyiz bu sanatin?
Ah be Tapatalk !