Bir gün fotoğraf çekmekten sıkılırsak..

Cocukken sabah 04'te kalkar. Bisiklete binip deniz kenarina gider saatlerce balik tutmaya calisirdim. Yalniz olmak falan umrumda olmazdi karanlikta. Gecenin sessizliginde dalga seslerini uzaktan duydugumda heyecanlanirdim.( biraz romantik oldu ben de farkindayim ) :) Bu yillarca devam etti hala da ediyor. Yazlari annemlerin yanina gidiyorum tabi ufak oglum onu da goturuyorum hala ayni heyecan. misinanin ucuna balik vurdugu anda tekrar keyfim yerine geliyor. zaman su gibi akiyor. degisen tek sey: Artik akdenizde balik kalmadi :(

Gecenlerde tarihi bir sit alanina fotograf cekmeye gittim. Makineyi cikardim. Baktim sokaktaki sulari kurekle kuruyen iki cocuk birinin boynunda sapan, hemen yanda tarihi bir bina. Yaninda onlari izleyen bir anne cocuk vs kompozisyon mukemmel. Bir poz cektim muthis gorunuyor. Sonra bir baktim ekranda; Hafiza kartini takin yaziyor. Sonra aklimdan hemen bunu canonturk'e yazayim dedim. Acaba bu cosku bu heyecan bir gun bitersen ne yapacagiz diye.
Yani hobi listemize mi ekleyecegiz yoksa hakkini verecekmiyiz bu sanatin?


Ah be Tapatalk !

Bigün sıkılırsanız mark2 ye talip olabilirim :)

Şaka biryana fotoğraf bir tutkudur ne kadar keşfedersek ne kadar yeni şeyler öğrenirsek paralel olarak o kadar artacaktır hevesimiz.

Ki benim öyle oluyor

Bende sadece hobi amacli aldim ekipmanlari...
Ne yazik ki o ara Canontürk le tanistim ve isteklerimin ardi arkasi kesilmedi...

Benim icin Hobi olan Esim icin Fobi olmaya basladi...

Bana kalirsa bir Hobi ugruna cok fazla para harcadim...

Olur da birgün usanirsam bu isten elimdeki Ekipmanlari satip o para ile cok güzel baska Hobi (ler) edinebilirim :)

Umarim böyle birsey olmaz... Bana kalirsa Fotograf da teknoloji gibi... Hic bir zaman bitmeyecek...

Bu isi Ekmek Parasi icin yapanlarda olay biraz farkli tabi... Ama hobi icin yapan birisi icin herzaman cekecek birsey olacak....

fotoğrafta doyuma ulaşmak güç gibi geliyor bana . göz gördükçe o gördüğünü en iyi haliyle kaydetme isteğimin kaybolacağını sanmıyorum.
bu mantıkla fotograf çekme isteğim sadece göz sağlığıma dayalı görünüyor.
fotoğrafla birlikte artık baktığım heryerde herşeyde ışığı ölçüp kadrajı kurup makinesiz fotograflar çekiyorum kafamda :)

bu fotograf ne kadar gereksiz niye çekmişimki dediğim tek bir kare bile hatırlamıyorum ama ah ulan makine yanımda olacaktı şimdi dediğim milyon tane durum olmuştur.

İnsan ara ara sıkılıyor zaten bazen 2 hafta makine yatıyor evde kuzu gibi. Ama tamamen sıkılınacak birşey değil hiçbir zaman.

Heves var lakin zaman yok.İş,güç,çoluk çocuk.

zor bi açılım hakikaten :O
1. işim fotoğrafçılık değil ama son 2 yıldır portre ve insan fotoğraf çekimi yapıyorum.
bu yaz mevsiminden sonra , portre & insan fotoğraf çekimi yerine video kayıt işine atılsam mı diye düşünmeye başladım:mega_shok:
yine de fotoğraf çekimi işi az oran'da yaparım %25 foto / %75 video