Evet o dönemlerde kabileler şairlerinin şiirleriyle iftihar ederlermiş Arap yarımadasında. Bizimkilerin savaşlarda zaferleri ile iftihar edişi gibi...
Şiir yazarken anlıyor insan aslında dediğiniz gibi "safiyeyi kafiyeye feda etmek" durumu var. Yani aslında gerçekte hissetmediğiniz şeyler şiiri yazarken kalemden dökülebiliyor. Tabi sonrasında şiirde yazdığınız şeyler hissiyatınıza yerleşiyor(enazından bende öyle :P ).
Şiirim hissiyatıma bir nevi ayinedir
Ruhumun şemsine buzlu bir perdedir
Ahvalimi setreder hissimi süsler
Hayal alemimde parlayan bir zerredir
Yazarken elim söylerken dilim
Kâh gaflet kâh hikmet derim
Sözüm yalan değil yalnız teşbih
Yalandan Nâr gibi havf ederim
(Bu arada bir şey kesin ki kadınlarla tartışmaya girmemek çok önemli. YAKTIN BİZİ İLBEEY!! )
Sent from my HP printer by Tapatalk 2