7 dakikada ancak bu kadar anlatılabilirdi bu öykü.

Pekiyi "2+2=5" denmesi ömrümüz boyunca düşük yoğunluklu olarak sürüyorsa.. Yahut ömrümüzden önce de "5"i dayatanların tahakkümü nesillerdir varsa ve otorite bizler öldükten sonra da "5!"i belletmeyi alt soylarımıza sürdürecekse..

"5"deki tragedya anlaşılmasın diye türlü avutmalarla, masallarla 7 dakikaya değil asırlara, bin yıllara sirayet etmiş bir oyun oynanıyorsa ilk insandan beri. Fakat ne iyi ki ilk insandan beri "hayır yanıt 4!" diyen çocuklar varsa ve her şeye karşın insanlığımızın tümden berhava olmamasını o zahiri silahlarla vurulup kanlar içinde tahtanın önüne yuvarlanan gözüpek çocuklara borçluysak. Halen kim bilir hangi "hiç"in sislerinden şu acınası hallerimize gülümsüyorsa o yiğit çocuklar..