Konu: Sokak Fotoğraflarınızı Paylaşın

naturalminer Nickli Üyeden Alıntı

Şimdi bu konu başka konuyu açıyor ve açıkcası bu noktada benden çok daha fazla şey söyleyebilecek üyeler mevcut bu forumda ancak ben naçizane birkaç şeyi söylemeden edemeyeceğim. Sokak fotoğrafının mekanı doğal ve kaçınılmaz olarak sokak oluyor. Ama sokakta çekilen her foto sokak fotoğrafı olmaz. Hatta bazen alakası bile yoktur sokak fotoğrafıyla.. Herşeyden önce biraz klişe gibi gelse de sokak fotoğrafının bi kere rengi bile siyah beyazdır. Bunun da bir anlamı ve gerekçesi var. (hatta bu konuda bilgi çok daha detaylı olarak forumda yazılmış konulmuş durumda).. Bunun dışında verdiğiniz örneğe bakacak olursak belli bir yüklenebilir anlamı (kompozisyon bu noktada devrede), estetik bir kaygıyı ve doğru bir kadrajı tutturabilirseniz ve hatta en önemlisi izleyene bir mesaj verebilirseniz bu bir sokak fotoğrafı oluyor. Ama elbette alalade ele ele tutuşan iki insan benim nezdimde bir sokak fotoğrafı mıdır? Tartışılır. Bence değildir. Eğer bir anlamı veya mesajı taşımıyorsa değildir. Ama öte yandan belgedir fotoğraftır. Açıkcası her fotoğraf jpg olarak saklandığında bir fotoğraf olmuyor... Onu özgün yapabilen bişeyler olmalı. Sokak fotoğrafı özeline inerseniz de şunu görüyorsunuz. Sokakta geçebilecek bir hadiseyi iyi bir gözlem gücüyle doğru kadrajla ve o ritmi de bu mesaja aktarabilecek şekilde bir kare yakalamak... Yoksa sokağın fotoğrafını çekmek benim anlayışımda sokak fotosu değil. Orada bir şey olmalı ve o anlatılmalı. Ha ama o şeyin anlatmaya değer olup olmadığı subjektiftir. Size göre değer bana göre değmez bir obje yada olay olabilir o.

Gerçi şimdi hades, diyeceksin ki benim sorum bu değil. Evet sizin sorunuz bu değildi ama izin almak işin sadece bir parçası. Birilerinin iyi bir fotosunda mahrem bir haliniz haricinde fotoğraflanmanız ve bunu 500px de görmeniz sizi üzer miydi? Şahsen eğer iyi bir fotoğraf elde edilmişse bu beni kızdırmazdı. Her an tonlarca güvenlik kamerasının iznim olmadan beni çektiği bir dünya da varsın olsun da (hele de iyi bir fotoğrafcıysa) bi fotoğrafcının bir karesinde bir figür olayım. Çok dert değil diyenlerdenim. Yeter ki bu kare benim özel bir halim olmasın.. Çünkü şu söz önemli:

"Çektiğiniz insanların mahremiyetinden de siz sorumlusunuz".. Doğru! ama ne derecede mahremiyet? O da artık kültürel bir durum. Almanya'da Amerika'da iki insanın ele ele tutuşup gezdiği harika bir doğa fotosu yakalarsınız koyarsınız belki sorun olmaz ama dünya üzerinde öyle yerler vardır ki bunu internete koymamanız gerekir. Çünkü zarar görmelerinden endişe edersiniz. Burada ayarı yine bizler yada fotoğrafcılar yapmamız gerekiyor. Gerekirse arkadan çek.. bokehle.. vs. vs.. izin almak değil belki ama sonrasında onay almak sosyal bir davranış. Sizi riskli bir alana soksa da sonunda bu işi daha profosyonelce yapmanızı sağlıyor. Özgüvene de katkısı var. Bu arada izin diyoruz ama bu izin bu fotoğrafı satmaya varacak kadar değildir sanırım. Özel portfolyonuzda yayınlayabilirsiniz belki ama yarın bir gün satmak isteseniz ne o insanları bulabilirsiniz ne de telif belgesini doldurabilirsiniz.. Ha ama derseniz ki "ben satmaya varacak kadar sağlam telif belgesi cebimde sokaklarda tur atıyorum" o zaman "baba büyüksün" derim işte :-D Çünkü aslında gerçek izin o.. Resmi nihayetinde.

Çok güzel bir yazı Selman Bey,

Mahremiyet konusuna gelince bir belgeselde bir fotoğraf sanatçısının yaptıklarından bahsediyordu. İsmini hatırlamıyorum ancak olay şöyle;

Bu sanatçı Türkiye'de bilinen bir doğa dergisi için fotoğraflar çekiyor ve İzmir yakınlarında bir köye zeytin ağaçlarının hasadına gidiyor ve 1 hafta orada konaklıyor ve fotoğraf çekiyor. Bir gün bir köydeki bir kızın fotoğrafını çekiyor çok beğeniliyor editörler tarafından ve yayınlanıyor derginin ilgili bölümünde. Daha sonra yine başka bir dergiden bir arkadaşı bu fotoğrafları kullanmak için izin istiyor o da veriyor. Yalnız arkadaşı o kızın fotoğrafını kendi dergisinin kapağına basıyor. Sonra bizin sanatçımız öğreniyor ki o fotoğraf yüzünden kız günlerce dayak yemiş ve hırpalanmış.

Sonra dedi ki "Ben fotoğraf çekerken izin almanın dışında her zaman birinin hayatını değiştirip değiştirmeyeceğine bakarım. Çekilen fotoğraf birinin hayatını kökten etkiliyorsa veya etkileyecekse o fotoğraf olmaktan çıkıyor"

Velhasıl kelam sokak fotoğrafçılığında dediğiniz gibi ortam sokak ve Marshall McLuhan'ın ünlü bir sözü var "Ortam mesajın kendisidir" siz o duyguyu yansıtabiliyorsanız insanların aklına bundan güzeli yoktur.

Bence sokak fotoğrafçılığında belli sınırlar olmamalı. Çünkü işiniz bir duygu yansıtan an yakalamak olduğu için sürekli etrafı incelemeniz ve bir paparrazzi gibi açık gözlü olmanız gerekebiliyor. Yoksa sokakta çekilen o mükemmel kompozisyonlu fotoğraflar çekilemez. İşin tabi nerede çekildiği boyutu var gidip İranda parkda gizlice öpüşen çifti çekip bunu bir ironi olarak yüzler net bir şekilde çeşitli dünya dergilerine satarsanız tabi ki fotoğrafta deşifre olan yüzler İranda büyük cezalar alabilir. Yani hangi ortamda olduğunu da unutmayıp ona göre deklanşöre basmak en makulu ama ben genede en sevdiğim alan olan sokak da sınır tanımama taraftarıyım

...............

Bizde sokak fotoğrafçılığı 'sokakta fotoğraf çekmek' olarak algılandığı için böyle bir coğrafyada ne yazık ki dünyaca ünlü sokak fotoğrafçıları çıkartamıyoruz.
Ara Güler'in sevdiğim bir sözü var: 'Dünya'nın neresinde günbatımı çeksen aynı boktur.' der.
Sokak fotoğrafçısı zamanın tanığı olmalıdır. 'O an' diye tabir ettiğimiz ve fotoğrafçılıkta artık belli bir profosyonelliği yakalamış kişidir sokak fotoğrafçısı.
Sokak fotoğrafçısı diğer tüm fotoğraf türlerine hakim olmalıdır. Olanı değil olacak olanı önceden sezip bir satranç oyuncusu gibi birkaç hamle önceden karar verip deklanşöre basacağı anı o andan önce yaşamalıdır.
Çekilen renkli fotoğrafları photoshop ya da başka programlarla siyah-beyaz'a çevirip altına imza basmak değildir.
Ben şahsen insanlardaki bu imza fetişizmini de anlamıyorum. Adam eline iki gün önce makina almış, fotoğraf denebilecek birşey ortada yokken altında kocaman imzası var. Ben şahsen fotoğraf çekmeye başladığım günden beri kendime bir imza oluşturacak yeterliliği kendimde bulamadım. Fotoğraf tarihine bakarsanız da büyük ustaların fotoğraflarında imza göremezsiniz. O fotoğrafların kendileri imzadır çünkü. Belli bir tarz ve üslup oluşmadan adının sonuna 'photography' eklemek o kişiyi gayrı ciddi ve komik olmaktan öteye götürmez.
Bir fotoğraf iyi değilse o fotoğraf iyi değildir. İster HDR uygulayın, ister efektlere boğun, ne yaparsanız yapın önemli olan herkesin beğeni tuşuna basacağı fotoğraf değildir.
Ne yazık ki çağımızda bilgiden ziyade fikir sahibi olmak yeterlilik olarak algılandığından estetik ölçüt oluşturmak da gün geçtikçe tüm sanat dallarında zorlaşıyor. Birini eleştirdiğinizde ya ''sanatçıyı'' anlamamış oluyorsunuz ya da 'benim tarzım'ı anlamıyorlar oluyor.
Resim sanatının ilk eğitimlerinde herkes natürmort çizer. Önce gölge-ışık-renk bilgisi herkese öğretilir. Belli bir klasik eğitimden geçersiniz ve ondan sonra artık dilediğinizi çizebilirsiniz. İsterseniz sürreal, kübist, dadaist olabilirsiniz çünkü sizin resminize bakanlar şunu iyi bilir ki bu adam klasiğe hakim biri. Picasso'yu dahi yapan da sürrealist bir ressam oluşundan önce dünya'nın en iyi klasik resim ustalarından da biri olmasından kaynaklanıyor.
Türkiye'de ne yazık ki iki sergi açan Facebook'ta bir event oluşturup peşine 6-7 kişi takıp Fener-Balad'ta klasik fotoğraf eğitimi ve ugulamaları hocası kesiliyor. Herkes bir sanat dalını gidip üniversitedeki bölümünde okumak zorunda değil. Yurt dışında mesela bir tiyatro oyuncusu olacaksanız elinizde demolarınız olmak durumundadır. Gider bir tiyatroya hem performansınızı sergiler hem de önceki işlerinizin demolarını gösterirsiniz. Onlar da sizi yeterli görürse klasik eğitime kabul edilirsiniz. Sinema'da da böyledir. Audition olayını bizim sinema oyuncularımız bir aşağılama olarak görür. Onlara asla deneme çekemezsiniz. Çünkü onlar ustadır, herşeyi biliyordur... Ama yurtdışından bir yönetmen geldiğinde Audition'a katılmak için araya sokacak adam ararlar. Ne yazık ki her sanat dalında böyle örnekler bizde oldukça çok.
Fotoğrafa gelecek olursak sokak fotoğrafçılığı benim çok kıymet verdiğim bir alan olduğu için bu yazıyı yazmak istedim. Kendimizi ne çok önemseyelim ne de olduğumuzdan aşağı görelim. Ama şöyle bir öğreti vardır. İyi olduğun şeyde senden daha iyisi olduğunu düşünüp övünme, kötü olduğun şeyde senden daha kötü durumda olanı düşünür gerinme. Kıyas burada her zaman makul ölçülerde olmalı. Hepimiz çektiğimiz fotoğrafları bir hevesle forumlara ekleyip insanlardan güzel şeyler duymak istiyoruz mutlaka. Eleştirildiğimizde de bizim gördüğümüzü göremediklerini düşünüp kızıyoruz. Bu konuda standart sayılabilecek bir estetik kavramı oluşturulmadıkça maalesef tüm forumlar database yığını olmaktan öteye geçemeyecek. Mutlaka ki sizin fotoğrafçı olduğunuzu size birinin söylemesi gerekmez ama profosyonel olmak için bir kabul görürlüğe ihtiyaç vardır. Bu kabul görürlük de çoğunluk demek değildir mutlaka.
Uzun ve sıkıcı yazımı vakit ayırıp okuduğunuz için teşekkür ediyorum. İçimden geçen ve içimde kalmasını itemediğim birkaç konuyu burada paylaşmak istedim. Herkese bol fotoğraflı günler.

Untitled by Mert Güz, on Flickr



Sharing by Mert Güz, on Flickr



Untitled by Mert Güz, on Flickr

Dadaist, bu mükkemmele yakın yazınız için binlerce teşekkür. Estetik kaygı taşımayan hiçbirşey sanat değildir. Açıkcası dediğiniz gibi, "beni anlamıyorlar" demek iş değildir. Her sanat dalının belli başlı dayanakları var... İyi sanatçılar daha doğrusu sanatçı olabilmiş insanlar o temel kavramları biliyordur. Misal, Mikelanjelo'nun Sistine Şapel'in in duvarlarında harkulade eserleri vardır. Ancak bu adam bunları çizmeden önce dinler tarihini adam gibi biliyordu bunları okumuş öğrenmişti.. Kısacası okumak, araştırmak sonra fotoğraf çekmek lazım diyorum. Yoksa daha burada daha çoook ekipman lafı döner ama ortaya fotoğraf çıkmaz, sadece jpg cıkar.

How much is this? by Mert Güz, on Flickr

Yazınız için çok teşekkürler. Görüşlerinize katılmamak elde değil, belki 10.000 tane sanatsal değer taşısın diye fotoğraf çekmeye çalışmışımdır ama içlerinden bir tanesini dahi beğenip yayınlamamışımdır. Buradaki olay takdir edilmekten çok kendi içinizde yatıyor. Eğer fotoğraf incelemeye başlamışsanız. Işığın herşey olduğunu, kompozisyon ve öğelerini, kontrastları, zıtlıkları, keskinliği, lensleri, diyafram,ISO değerleri, beyaz ayarı,zone ayarı, enstantane hızını ve sayamayacağımız bir çok özelliği içinde barındırıyor olması. rastgele iyi fotoğrafın çekilemediğini ve birazcık kurgulanması gerektiğini öğreniyorsunuz. İyi bir makine ve lensle her zaman iyi fotoğraflar çekemezsiniz. Doğru pozlamada bile en usta kişilerin dahi korku yaşadıkları bir gerçektir. (Işığın gücü ve açısı her saat ve gün aynı olmayacağından)
Söylediklerinize katılıyorum... Ayrıca Türkiye'de isim yapmaya çalışan, yarışmadan yarışmaya koşan ve ödül alan fotoğrafları incelerseniz. Aynı karelerin ödül kazandığını bile görebilirsiniz. X yarışmada şu fotoğraf ödül almış git aynısını çek aynı fotoshop'u uygula ödül cebinde...Klişeleşmekten kurtulamadıkça, kendi özgün tarzınızı yaratamadıkça bu iş çok ama çok zor...

Bu ayın başında gittiğim Çin Guanghzou da çektiğim fotolardan paylaşacağım...

HaDeS Nickli Üyeden Alıntı

Hala kafama takılan mevzu ; insanların onayı olmadan fotoğraflayıp bunu sokak fotoğrafı kategorisine sokmak etik midir?

(selman fotoğrafının altında olsa da seninle alakalı değil)

sokak kamusal alan olduğu için bir sıkıntı olacağını zannetmiyorum. ancak tabi ki bazı kırmızı çizgiler var. hiçbir insanı küçük düşürecek şekilde fotoğraflamamak gibi mesela

İlk fotoğrafta şu meşhur(!) metro köprüsünü de görebilirsiniz.

5d Mark2 ve EF 16 35 mm f2.8 L

Canon Eos 600D
18-55 II