1 mayıs 2010 dan beridir uyesiyim CanonTurk.com'un... Aktif olma sürem 1 yılı bulmuştur diye tahmin ediyorum... Aktif olduğum günden beri her organizasyona-iftar hariç- mutlaka iştirak ettim.. İçinde bulunmaktan mutluluk duyduğum anlar paylaştım hepinizle... Gülümsediğim her anın altına CanonTurk imzesi atılabilecek zamanlar geçirdik beraber... Çok özel insanlar tanıdım, iyi dostlar edindim...
Hayatımın en zor zamanlarında samimi olduğum bi kaç inan hep yanımda oldu... Yüzünü görmediğim, tanışmadığım ve hatta bazen anlaşmazlık yaşadığım insanlar yanımda olduklarını belirtecek birşeyler yaptılar... Hata yada değil ama "biz bir aileyiz" cümlesini sorguladığım çok an oldu son zamanlarda... 3-4 gün önce uzaklardan biryerlerden ta Amerikadan bi telefon geldi... Sadece burda konuştuğum, bazen anlaşmalığa düştüğüm, yüzünü hiiiçç görmediğim birisi aradı ve dualarının ta oralardan bile benimle olduğunu söyledi... Telefonu garip bi duygusallıkla kapattım. Sanki senelerdir tanıdığım birini, yıllar sonra bulmuş gibi... Sonra o telefonlar tekrar tekrar gelmeye başladı... Kapım çalındı ve koca bi demet çiçek evimin içini misler gibi kokuttu... İşte bu zamanların sonunda o sorguladığım cümleyi kendime kızarak doğru kabul ettim... Biz Bir Aileyiz hem de Kocaman Bir Aile...

Hergün yeni üyelerimiz geliyor, hergeçen gün ailemiz büyüyo, her gelen mutlaka farklı bişeyler katıyo... Bazen kırdığım bazen kırıldığım çok fazla an olduğuna eminim... Ama insan derde düşünce en uzak bile en yakın oluyo... Sadece bu durum bile aile olmanın güzelliğini ve önemini hatırlatıyo...

Hepinizi seviyorum... Tuna Abim iyiki varsın...
(yarın saat 16 otobüsüyle bodruma doğru yola çıkıyorum, üztümüze düşen görevi annemin baba ocağında dedemin yanıbaşında yapmaya karar verdik, ne kadar sürer bilinmez, bu sene geri döenrmiyim bilinmez, kalbini kırdığım herkeseten özür dilerim, dualarınıza hala çok ihtiyacımız var.... Bodruma yolu düşen mutlaka arasın, CanonTurk ailesinin her ferdini misafir etmekten zevk duyarız)