Konu: Kaçan "An"lar...

Aşağı yukarı küçük kızkardeşim boyutlarında bir şahin geldi yanımıza kondu... Bırakın makinemi fotoğraf çekebilecek herhangi bir şey için milyarlar verirdim o an! Sadece 1 metre uzağımda ve dev gibi bir şahin bana bakıyor... O gün bugündür derse bile götürmeye çabalıyorum

Makineyi çok yanınız da taşımayın etraf hırsız kaynıyor şaka biryana ben genelde yanıma almıyorum makinemi 2-3 günde bir fotoğraf çekmek için dışarı çıkıyorum anca öyle

kesinlikle benimde portre için hoş yüzlerle karşılaşıyorum.o an diyorum işte şuan ki fotoğraf paha biçilemez durumda olurdu diyorum.ama olmuyor işte birde çalışıyorsanız evden işe,işten eve herzaman yanınızda taşımak sorun v.s. v.s...

Kötü bir İstiklal caddesi gezisi yaptım 2 defa caddeyi gezmeme rağmen istediğim gibi bir kareye rastlayamadım. Afm'nin önüne geldiğimde fotoğraf makinesini çantama koydum ve sinemada neler varmış diye bakınmaya başladım. Sağ tarafımda yaşlı iyi giyimli oldukça uzun boylu bir bey vardı. Turist kesin hiç Türk'e benzemiyor dedim içimden. Solumdan bir yaşlı bayan yaklaşıp beyfendinin boynuna sarıldı, dudaklarından uzun uzun öptü. Boyu da kısaydı ayak parmaklarının ucunda duruyordu. Ayağında altın rengi babet ayakkabılar vardı boynunda şal saçları yer yer beyaz ve topuz şeklinde bağlanmıştı. Ben o kareyi nasıl kaçırdım, bir daha nasıl denk gelirim bilemiyorum hatırladıkça üzülüyorum. Bir gün elime fırçayı kalemi alıp resmedeceğim hızımı alamayıp. 3 ay kadar önce olmasına rağmen bu hadise hala aklımda

uçakta yolculuk sırasında hayatımın fotoğrafını kaçırdım.
hava açık bulutsu akşam üstüydü sanırım,ışık mükemmel o kadar netki gökyüzü cep telefonuyla çekseniz pulitzer alırsınız.cam kenarında oturuyorum birkaç sıra önde uçağın diğer yanındaki penceresinden 3 tane mirage gördüm.yaklaştıkça ileride bir noktada tam altımızdan yani tam benim oturduğum yerden geçtiler ve çoook yakından geçtiler.anlatması zor bir sahne.yanımdaki moron uyuduğu için kalkıp makinayı alamadım.yanarım hala o anı kaçırdığıma yanarım...

Belli bir zaman sonra bu işe merak salanlar, herşeye fotoğrafçı gözüyle bakmaya başlıyo işte o andan itibaren fotoğraf mekinesini yanından ayırmıyor fotoğrafçı...

suzbah Nickli Üyeden Alıntı

Merhaba arkadaslar, calistigim isyerinin arkasi buyuk ve bos bir arazi (ova da denilebilir ). Gecen gun isyerinden biraz gec ciktim ve hava kararmisti, iste o "an" mukemmel bir gunbatimi ile karsilastim ( acik bir gokyuzu,ince bir hilal, onun altinda koyu turuncu,sari ve mavi tonlarindan olusan bir katman ). iste o "an" keske arabamda kamerami bulundursaydim diye kendi kendimime soylendim ve kendimi nedense son iki gundur kotu hissediyorum.. Benim merak ettigim sizin de keske dediginiz kacan bir "an" iniz var mi?

7 Aralık 2010 Salı günü aynen senin dediğine benzer bir manzarayı da ben gördüm saat 17:30 civarlarında Yeşilköy sahilinde ay hilal şeklinde idi, gök koyu siyah mavi tonlarından alt kısımları da turuncu şeklinde baya ilginç bir renkti. Eve gidip kameramı alayım dedim ama geri gelene kadar bütün tonlar gitmişti...

Zehirlendiğim gün hastaneye kaldırdılar.Cerrahpaşanın Bahçesinde inanılmaz güzel manzara vardı.O gün havada çok sisliydi zaten.Telefonlanla denedim çekmeyi de yok olmuyodu :/ Zehirlendiğimden çok yanıma makinemi almadığıma üzülüyorum

Konuları birleştirdim. Burdan devam edelim

Ankaraya gidiyordum.Fatih ekspresinde güneş doğarken polatlı taraflarında iken bir tünelin çıkışında kuş sürüsü elektrik teline nizami oturmuş çok şahane bir kare oluşturmuşlardı.Ancak uyku sersemliği ve çantadan çıkarana kadar tren geçti yanlarından ve çok üzülmüştüm.

Öyle bir an kaçırdım ki! Anlatılmaz... Aynı yere bikaç gün içinde gidip o fotoğrafı çekeceğim ama

Böyle bir konu vardı zaten
http://www.canonturk.com/vbulletin/k...vequotlar.html

R. Nickli Üyeden Alıntı

Böyle bir konu vardı zaten
http://www.canonturk.com/vbulletin/k...vequotlar.html

Arama yapıp bulamamıştım sağol

geçenlerde bayram ziyaretleri sonrası kız arkadaşımın yanına gitmek için yola çıkarken tembellik edip eve uğrayıp makinemi almadan yola koyulmuştum.. tramvay tam eminönü durağına geldiğinde benim sağımda kalan galata kulesinin etrafı epeyce (sanırım martı) kuşlarla çevrilmişti sanki kuleyi tavaf ediyorlardı ve ben kendime hayıflanıyordum tembel herif diye

daha dün akşam başıma böyle bir durum geldi arka bahçede 3 yavru kedi anneleriyle oynuyolardı ben makineyi alıp bahçeye çıkayım derken kendimi yerde buldum çıkan gürültü patırtıdan kediler de kaçtı zaten

Dışarıda fotoğraf çekmeye hazırlanmışım çocukların fotoğraflarını çekicem ne güzel taş atıyorlar denize iştahla birde ... Dur alayım dedim ... Yaşlı amca bisikletle geçerken demez mi şunları

Fotoğraf mı çekiyorsun çek çek çocukları çek ... Çocuklar denizi doldurdunuz yeter taş atmayın...
Abi o boynundaki ne demesi ile bitti
aradan zaman geçti tekrar baktığımda ise onlar yoktu orada

hayvanat bahçesi akşam vakti küçük yaban keçileri yuvalarına dönmek üzere kapıda biriktiler. tam önümden koşarak ağıllarına gidecekler... ve kapı açıldı... işte hayatımın karesi dedim zaten seri çekimde olan makinamı açıp bastım. TV modunda uzun sürede kalmış. o an kaçıp giden karenin muhteşemliği ve beceriksizliğimin azizliği hep aklımdadır...

Celip cekemedigimden emin olamadigim kare halen Kayseri kapuzbasi selalelerinin dibinde ilk goz agrim AE-1 makinamla bereber yatmaktadir. Ya o dusecekti ya ben. Kaybettigim ilk ve tek makinedir. O gun bugundur askiyi boynumdan cikartmadi. Aci ama ogretici bir ders oldu bana. Sene 1996 yanlis hatirlamiyorsam.

Geçen sene sabahın köründe işe giderken bir kedinin 2 koca köpeği kovaladığına hadi kovalamasını geçtim köpeklerinde ondan kaçtığına şahit oldum.atlattığım şokun ardından niye fotoğ.larını çekemedim hatta kameraya almalıydım diye baya üzülmüştüm.