70 li yıllarda sahnedeki teatralliğine, 80 li yılların ilk yarısının sonuna kadar inanılmaz bir tempo ve karizma katmıştı. Her iki dönemdeki genel imajı birbirine çok zıt olsa da her iki ( zayıf bıyıksız, kilolu bıyıklı) tarzı da harika. bitmek bilmeyen bir enerji ile seyirciyi avucunun içine almasını her zaman başarmıştı freddie.

günümüzde,onun sahnede kendisine has olan sayısız figür ve hareketlerini başarısız bir şekilde kopyalamaya çalıştıklarını gördüğümde ne diyeceğimi bilemiyorum. mikrofonu kullanması, tutuşu bile başlı başına olaydı. bilmeyene garip ve abartı gelir tabi.

fotoğraftaki heykeli freddie'nin ölmeden önce son kayıtlarını yaptığı isviçre montreux da stüdyosuna çok yakın bir yerde. umarım bir gün gider ve orada fotoğraf çekerim. büyük hayaller, yüksek umutlar..

Another One Bites The Dust (live at Wembley 1986) [Queen] - YouTube