Kelimesi kelimesine katılıyorum.Alıntı:
Analog'un şu yanını çok seviyorum fotoğraf israfı inanılmaz düşüyor.Örnekle şöyle fotoğraf çekmeye çıktığım geçen cuma AE-1'imi aldım ve onunla gittim.24 pozu kalmış bir SB filmim vardı birde yedek film yanımda.Bütün gün İstanbul'u teptikten sonra akşam eve döndüğümde sayaç 28'deydi.yani 16 kare çekmişim bütün gün.Birindede deklanşöre yalnışlıkla bastım.
Bu filmi bitirdikten sonra banyo ettim.Sonuç o gün çekilen 15 fotoğraftan çok beğendiğim 6-7 fotoğraf.Başkasını bilemem ama benim için bu çok büyük oran.Çünkü gerçekten çok zor beğenirim ben kendimce.Dijitalle çıktığım zaman yaklaşık 1 günde 150-200 fotoğraf çeker içinden 3 tane beğenirsem kendimi şanslı hissederdim.Analogla fotoğraf çekerken beynimin çok daha fazla çalıştığını hissediyorum.Yanımda insanlar varsa konuşmuyorum bile o derece odaklanıyorum.Konuşanları terslediğim bile oldu geçen hafta.Bu şekilde fotoğraf çekmenin bana çok daha fazla şey kattığına eminim önemli olan noktada bu bence.Dijital olsa düşünmekten ziyade denemekle uğraşıyor olacaktım.
Teşekkürler...