Konu: Sizce fotoğraf konusunda neden geri kalmış bir ülkeyiz?

Altyapı üstyapıyı belirler. Toplumun sosyo-ekonomik ilişkileri değiştikçe sanatsal ilerleme de gerçekleşecek.
İnsanların bilinçlerininin oluşmasını etkileyen en büyük güç yaşam standartı. Asgari ücretle geçinen bir insandan sanatsal yaratım beklemek biraz güç. Sanat yapmak için geçim sıkıntınızın olmaması gerekir.
Bianallere bakın hep büyük firmalar tarafından düzenleniyor.
Toplumdaki üretim ilişkileri, biçimleri değiştikçe sanat anlayışı da gelişecek.

Ülkemizde birbirini çekememezlik hat safhada bence...ya adam uğraşmış didinmiş saatlerini günlerini harcamış kafa patlatmış çok iyi bir iş çıkarmış ortaya...gelen yorumlara bak ''şunu croplasan daha iyi olurdu yok efendım model sağa diilde sola baksaydı daha güzel olurdu fln fln
İkinci olarakta eline dslr makinayı alan ben fotoğrafçıyım die dolanıyo ortalıkta profesyonelleşme sıfır...Kendini geliştirme yok araştırma yok farklı şeyler deneyim yok...Ben yaklaşık 2-3 senedir bu işle uğraşıyorum amatör olarak ta olsa, halen çok çok ii fotoğraf çektığımı duşunmyorum ki bu işin sonu yok...ucu acık ne kadar yeni şeyler öğrenirsen o kadar ileri gidersin.Biraz bağnaz ve alışkanlıklarından kopamayan bir toplumuz biz...

Fotoğrafı sanatının ya da mesleğinin ilerleyememe sebebi bence insanların yaptığı işi severek yapmıyor olduğu ya da "bu yeter daha fazlasını ne yapacaksın, bu çok bile" mantığıdır. Geçim kaygısında olanın fotoğrafı düşünememesi kadar doğal birşey olamaz ancak, bu işi yapan bir insanın trendleri ve yenilikleri takip edip, işini çok çok iyi yapmasını beklerim ben. Çoğu fotoğraf studyosu sahiplerinin ışıkları sabit durmaktan, örümcek bağlamış şekilde bekliyor... İşini iyi yapan kişiyi müşteri bulur. Zamana ayak uydurmayıp, benim elimden gelen bu dersen her alanda olduğu gibi bu alanda da başarı bekleyemezsin. Tembel tembel studyo da oturacağına yenilikleri öğrenip uygulamaya çalışsa olmaz... Bu kafayla da bu iş olmaz...

En büyük sebebi içi boş, pek de matah olmayan her fotoğrafa "üstadım yine döktürmüşsünüz", "hocam bilmem kim senin şu fotoğrafını görse fotoğrafı bırakır", "müdür yine harikalar yaratmışsın" tarzı ver gazı yorumlarla herkese bu işi aşmış hissettirirseniz adam da kendini ilerletmek için bir adım öteye gitmez, bunun yanı sıra az buçuk yapıcı eleştiri geldiğinde de hemen savunmaya geçip ateş püskürmelerine neden oluyor (burada yapıcı denirken geliştirebileceği yönleri anlatan bir yorumdan bahsediyorum)

FK bu yüzden çekilmez hale gelmişti, üzgünüm ama burada da bu yolda giden kullanıcılar var.

Fotoğraf konusunda geri kalmışlığımızı maddi imkansızlıklara bağlayanlara hayret ediyorum. Bugün 1500 liraya DSLR kit alıyorsunuz ve bu DSLR kit ile dünyanın en iyi fotoğrafını çekmenizin önünde hiç bir engel yok. Daha çok para ile daha iyi ekipmanlar alarak sadece teknik anlamda daha iyi fotoğraflar çekebiliriz ve bu anlamda iyi olmanın iyi fotoğraf elde etmekle bence alakası yok. Ülkemizde iyi fotoğraf sanılan şey, teknik açıdan düzgün ve birbirinden farkı olmayan, benzeri halihazırda binlerce olan ve ancak stok fotoğraf değeri taşıyabilecek birşey. Teknik anlamda gerekli koşulları yerine getirilmiş ve kadraj anlamında da genel geçer kurallara uygun herşey iyi fotoğraf sanılıyor. Hatta bu forumda ötesi var, keskinlik iyi olma ölçütlerinden. Özgünlük anlamında sanatın çoğu dalında ama özellikle fotoğrafta yerlerdeyiz. Oysa sinemada dünyanın en iyileri arasında yönetmenlerimiz var, gerçi onlar da ya beğenilmiyor ya da tanınmıyor kendi ülkesinde. Özgünlük bir yana, bir başkasının çektiğini çekmeye, tekniği aynen uygulamaya çabalıyoruz. Ve iyi bir tele alıp da haliyle bir kuşa yeterince yaklaşınca, ya da geniş alıp da iç mekan çekince, ya da makro alıp da böceğin gözüne girince iyi fotoğrafçı sanılıyoruz, ya da sanıyoruz.
Görkem Keser arkadaşımız tanıtmıştı, Engin Güneysu diye bir fotoğrafçı var ve aşağıya koyduğum fotoğrafı bence benim anladığım anlamda dünya çapında çok iyi bir fotoğraf. Yalnız yine Görkem 'in dediği gibi kaçımız bu arkadaşları biliyoruz? Bu fotoğraf Magnum 'un ana sayfasında karşıma çıksaydı keşke. Aslında bilmiyor oluşumuz normal çünkü biz zaten bu tarz fotoğrafları beğenmiyoruz ki. Eli yüzü düzgün bir model ya da manzara fotoğrafı genelde bu tarz fotoğraflara tercih ediliyor. Bu tarz fotoğraflar ise hoş olmuş, iyi olmuş diyerek geçtiğimiz şeyler. Aptal bir fotoğrafın nasıl elde edilmiş olduğunu ise sayfalarca konuşuyoruz, ki bu teknikten ibaret bir konuşma oluyor. Magnum 'da bile sevdiğimiz fotoğraflar genel beğenilere hitap eden fotoğraflar. Orda beğenimiz dışında bir fotoğraf görünce, bunu nesi Magnum, bende bunlardan bir dolu var demeye kadar gidiyoruz. Başta yadırgasak da araştırıp anlamak çoğumuza göre değil. Fotoğraf deyince akıllara gelen şey çok farklı ve ülkemizin kendine has ve bana göre değersiz bir fotoğraf anlayışı var. Usta sayılan, kitaplar yazan dersler veren adamlar da bunların baş sorumlularından.

mesela emin özmen wordpres ikincisi geçtiğimiz yıllarda yine murad sezer pulitzer ödüllü aldı. Murat germen geçtiğimiz günlerde sony'nin düzenlediği bir yarışmada derece aldı. barbaros genç bir arkadaşımız şu anda ukrayna'da bir çok gazeteye çıktı fotoğrafları. tüm bunların yanında bir de çaldığı fotoğraflarla sergi açan adamlar var. Bu adamlar kurslar açıyorlar para kazanıyorlar. Bence biraz tembeliz ben dahil. evet fotoğrafa 24 saat vakit ayırmak gerekiyor bunun içinde geçiminizi bundan sağlamanız gerkeiyor ama kaçınız yarışmaları araştırdınız ya da worksoplara göz gezdirdiniz. ya da kaç tane kitap okuduk. Herkes ödül alacak, başarılı olacak diye bir kaide yok ama potansiyelimiz var. ve evet çok garip şekilde gereksiz bir övgü var. Bakıyorum bir üstad lafı ağızlardan düşmüyor. Basit gibi görünüyor ama değil. o gereksiz övdüğünüz adamlar gerçekten kötüyse yeni fotoğrafa başlayan insanlar yanlış yönleniyorlar. Bir de garip şekilde işini iyi yapan adamı övmemek var. Aman onun adı duyulmasın, reklamı olmasın diye paylaşım bile yapmıyorlar. insanlar çok garip gerçekten

Başlığı açtığımdan beri takip ediyorum okuyorum her yazılanı ekipmanların fiyatlarından şikayet eden arkadaşları ben de anlamıyorum şu anda fiyatı 100-200 tl olan bir filmli makinayla bile zamanında ne fotoğraflar çekilmiş ne ödüller alınmıştır kim bilir. Ülkemin her köşesini her zaman merak etmiş gezmek istemişimdir bu sebeple katıldığım gezilerde bakıyorum da herkesin elinde kaliteli veya ucuz bir dslr var geziyor. binlerce insan gördüğüm dslr sahibi Türk olan. Sırf bu forumda bile dslr sahibi 1000 kişi vardır en az (20.000 küsür üye olduğunu düşünürsek) tabi ki ben ucuz demiyorum ama işi asgari ücrete bağlamak da yanlış. Bana bir zenit 122 getirin (100 tl lensiyle beraber) size birçok kişinin dslrla çekemediğini çekerim. Çok süper bir şey çekeceğimden değil fotoğrafla uğraştığını söyleyen, dün ilk dslrını alıp bugün bilmem kim photography sayfası açanların daha iyi olma çabası olmadığı için birçoğunun çektiğinden daha iyi çıkar. Çünkü makinayı ilk aldığımdan beri daha iyisini nasıl yaparım çabasındayım. Belki bugün çok iyi değilim ama elimden geleni ardıma koymadan ilerlemek için çaba sarfediyorum. orda burda bir bilgi denk gelir de bir ara kafama eserse denerim mantığında gitmiyorum.

Neyse ben asıl konudan çok saptım sanırım özetle fotoğraf mı çekmek istiyorsunuz. İyi mi olmak istiyorsunuz? Elinizdeki gövdeye lense ya da imkansızlıklara suç atmadan önce bir aynaya da bakın ben ne kadar çabalıyorum diye. Siz çabaladığınız halde olmuyorsa ona diyecek tek bir söz yok.

Bir diğer söylemek istediğim şey de şu ki yine imkansızlıklardan bahseden çok kişi var. (bu forumda veya dışarıda bu başlık için demiyorum genel olarak) Elinde dslr diyor ki insanların imkanı yok ki iyi bir şey çıksın vs. Yahu neden insanlardan iyi olmasını bekliyoruz neden biz iyi olmuyoruz. Neden hep birileri çıksın yapsın diye bekliyoruz ki.

Tamamiyle baskın tarafın sanat / eğitim / öğretim konularına olan bağnaz yaklaşımından ötürü.. 80 milyonluk ülke ve Doğu , Orta doğu , Asya birazcıkta Avrupa kültürlerinin ortak oluşumu.. Saydığım bölgelere ve refah seviyelerine bakarsanız , paralel oluşumu görebilirsiniz..

MATIR Nickli Üyeden Alıntı

Sanata ve sanatçıya değer vermeyen, herşeyi din ve rant üzerine kuran bir yönetim tarafından yönetiliyoruz. Bu doğrultuda fazla bir beklentiye girmek hayalcilik olur

doğal olarak her devrin muhalifleri iktidardakilere küfreder. ancak bin küfür bir mum yakmaz.

bize hediye edilen demokrasi gömleğinin kolları o kadar uzun ki halk olarak rüştümüzü ispata engel oluyor. farklılaşacak/değişecek iktidarlar soruna çare değil kendi kaidelerini kollama noktasında destek olacaklardır.

Hades in dediğine katılıyorum. Fotoğraf çekmeden önce biraz bu sanatın eleştirel yonlerini hatta kısaca sanat tarihini anlamak gerekiyor. Biz de hep bir başkasının fikrini çalmak var. Özgün bir şey cıkarmak gerekiyor e bunun icinde önce sanat kitapları karıştırmak, cok okumak ve olayı fotoğraf / video çekmekten öte bi akım yaratarak ilerletmek gerekiyor. Burada iyi kötü fotoğrafı olan birçok arkadaş var ama hangimiz bi akım yarattık? Mesela kim sadece siyah beyaz ile doğa fotoğrafı işletmeyi düşledi? Kim brenzier metod gibi bişeyi akıl edebildi? Kimse..

Konusmak yerine calısmak lazım okumak lazım. neyse herkese güzel günler diliyorum

tartışmanın fotoğrafla ilgisini kurmaya çalışıyorum, bir türlü olmuyor
Soruyu, fotoğraf ve ülke sınırlarında değil de, genelde sanatta neden geri kalmış bir toplumuz olarak algılayıp cevaplıyoruz. Konu ister istemez sosyolojik ve siyasi boyut kazanıyor.
TDK Sanat tanımı: "Bir duygu, tasarı, güzellik vb.nin anlatımında kullanılan yöntemlerin tamamı veya bu anlatım sonucunda ortaya çıkan üstün yaratıcılık".
Ortada bir duygu, bir tasarı, bir güzellik olacak ve bunları anlatmaya çalışan birileri, dahası üstün yaratıcılık meziyetleri olan birileri olacak.
Bu gereksinimlerin ortaya çıkabilmesi, toplumların refah düzeyleri ile doğrudan orantılı diye düşünüyorum. Düşük refah düzeyi de kendisiyle bağdaşan duygu-tasarı-güzellik eşiği oluşturuyor ve zaman içinde bu eşik toplumun beklentilerine yeter hale geliyor. Sonradan ve aniden refah düzeyinin artması ise elde edilen olanakların estetik, duygu, tasarı gibi ögeler olmadan kullanılmasına neden oluyor. Fotoğraftan, fotoğraf sanatçısından ziyade donanım konuşmamız bu durumu gösteriyor diye düşünüyorum.
Konu, sanattan estetikten açılmışken;

Urfa da balıklı göl külliyesine yakın "Urfa Evi" adında bir yerde yemek yedik. Bir kervansaray restore edilmiş; hem otel, hem lokanta olarak hizmet veriyor. Mekan, aslına uygun olarak olağanüstü güzel restore edilmiş. Sonra da bir işletmeciye verilmiş. Buraya kadar her şey gayet güzel, bilimsel bir tasarım, duygu var, güzellik var.
İşletmeci, beş, altı masalık mekanı salon tipi klimalarla kuşatmış ve tabaktaki kebabı ki sanırım Urfa ya özgü bir kebaptı, yanında parmak patates garnitürle sunmuştu.
Fotoğraf çekeceğim ama mekan kervansaray dekorlu mekdonald olmuş, elim deklanşöre gitmiyor. Son derece ilgili olan işletmeci hanımefendiyle de düşüncelerimi paylaştım. Dedi, haklısınız ama patron öyle bir para yatırdı ki, sürümden çıkarması gerek!

Bilmem, ölçü oldu mu?

promete Nickli Üyeden Alıntı

tartışmanın fotoğrafla ilgisini kurmaya çalışıyorum, bir türlü olmuyor
Soruyu, fotoğraf ve ülke sınırlarında değil de, genelde sanatta neden geri kalmış bir toplumuz olarak algılayıp cevaplıyoruz. Konu ister istemez sosyolojik ve siyasi boyut kazanıyor.
TDK Sanat tanımı: "Bir duygu, tasarı, güzellik vb.nin anlatımında kullanılan yöntemlerin tamamı veya bu anlatım sonucunda ortaya çıkan üstün yaratıcılık".
Ortada bir duygu, bir tasarı, bir güzellik olacak ve bunları anlatmaya çalışan birileri, dahası üstün yaratıcılık meziyetleri olan birileri olacak.
Bu gereksinimlerin ortaya çıkabilmesi, toplumların refah düzeyleri ile doğrudan orantılı diye düşünüyorum. Düşük refah düzeyi de kendisiyle bağdaşan duygu-tasarı-güzellik eşiği oluşturuyor ve zaman içinde bu eşik toplumun beklentilerine yeter hale geliyor. Sonradan ve aniden refah düzeyinin artması ise elde edilen olanakların estetik, duygu, tasarı gibi ögeler olmadan kullanılmasına neden oluyor. Fotoğraftan, fotoğraf sanatçısından ziyade donanım konuşmamız bu durumu gösteriyor diye düşünüyorum.
Konu, sanattan estetikten açılmışken;

Urfa da balıklı göl külliyesine yakın "Urfa Evi" adında bir yerde yemek yedik. Bir kervansaray restore edilmiş; hem otel, hem lokanta olarak hizmet veriyor. Mekan, aslına uygun olarak olağanüstü güzel restore edilmiş. Sonra da bir işletmeciye verilmiş. Buraya kadar her şey gayet güzel, bilimsel bir tasarım, duygu var, güzellik var.
İşletmeci, beş, altı masalık mekanı salon tipi klimalarla kuşatmış ve tabaktaki kebabı ki sanırım Urfa ya özgü bir kebaptı, yanında parmak patates garnitürle sunmuştu.
Fotoğraf çekeceğim ama mekan kervansaray dekorlu mekdonald olmuş, elim deklanşöre gitmiyor. Son derece ilgili olan işletmeci hanımefendiyle de düşüncelerimi paylaştım. Dedi, haklısınız ama patron öyle bir para yatırdı ki, sürümden çıkarması gerek!

Bilmem, ölçü oldu mu?

Fotoğraf sanatından ziyade fotoğraf donanımı konuşulduğu konusunda çok haklısınız. Yalnız fotoğraf sanatı da sizin örneğinizde olduğu gibi estetik ögeleri konu etmek değil bana göre. Daha doğrusu şöyle söyleyeyim, daha önce çok konuda da söylemişimdir, çok güzel bir çiçek, harika bir mimari yapı, bir model, ya da muhteşem bir manzara fotoğrafı fotoğraf sanatı deyince aklımıza gelen şeyler olmamalı. Konunun kendisinin estetik olması, ve asgari düzeyde doğru kullanılmış bir teknikle elde edilmiş bir fotoğrafa konu olması, bu fotoğrafı estetik yapmaz, sadece konu güzeldir.

Bir de başka bir boyut var. Estetik olan kafamıza , genlerimize kodlanmış. Sizin örnekte olduğu gibi, güzel restore edilmiş kervansaray var. Ama klima ve patates kızartması mekanın aslına aykırı ögeler olarak sizin estetik algınıza ters geldi. Halbuki benim için fotoğraf sanatı kafamda kurduğum kurguladığım, ve ona aykırı ögeler içerdiği zaman sanat olmaktan çıkan bir şey değil. Tersine gerçeği görüp, kişisel bir görüş ile sunmak, olana pek de müdahele etmemek, anı yakalamak. Bu durumda klimalar ve patetes aslında oraya aykırı değil, günümüzün çok keskin birer gerçeğidir ve karede yerini almalıdır. Ama demiyorum ki, bakın ben burada klima ile bir tezat yakalayıp sizlere sundum diyelim. Sadece günün ve mekanın bir parçası onlar. Benzer şekilde büyük şehirlerde çoğumuz çağın getirdiklerini fotoğrafı bozan ögeler olarak görüyoruz ve "fotoğrafı çekilecek güzel yerler" arıyoruz. Neyse çok uzattım, bence fotoğraf her yerde. Fotoğraf sanatı bana göre konunun estetik olmasından ziyade, konu olan ögelerin estetik bir biçimde kareye yerleştirilmesi ile alakalı. Birkaç mesaj yukarıda paylaştığım Engin Güneysu 'nun fotoğraf bahsettiğime örnektir.

Galiba ifade edemedim; güzel olanı yakalamak, fotoğrafını çekmek estetiktir, sanattır demek gibi bir amacım hiç olmadı.

Verdiğim örnek fotoğrafa değil, önceliklerimize ait. İşletmeyi alan kişi, bin bir uğraş, bilimsel yöntem ve kültürel birikim ile yeniden yaratılmış mekanı kendi önceliklerine dekor yapacak kadar estetik kaygıdan, tasarıma saygıdan, güzele ihtiyaçtan uzak bir kişilik demek istedim. Toplumumuza dair bir örnek vermek istedim. Toplum derken bunu etnik, dini, mezhepsel değil sosyolojik tanımıyla ( TDK: toplum;tarihsel gelişme içinde, belirli bir üretim ilişkisinin belirli bir aşamasında bir arada yaşayan insanların tümü) kullandığımı belirtmek isterim.

Hemen her konuda olduğu gibi eğitim (sizlik) kabak gibi önümüze çıkıyor. Eğitimin kalitesi ve dozu değer algısını doğrudan etkiliyor. Moskova ve İstanbul metroları güzel bir örnek olabilir. Biri en eski, diğeri en yeni!

Yazılanların hepsini tek tek dikkatle okudum. Çok doğru noktalara değinmişsiniz. Üzülerek ben de eklemek istiyorum ki; Ülkemizde sanat hak ettiği yere hiç gelemedi. Bu bence toplumun genetiğine işlemiş durumda. İstanbul mesela, jeopolitik ve tarihi bakımdan Dünya'nın en önemli noktalarından biri. Bunun farkında olmamıza rağmen çarpık yapılaşma ve birilerine rant sağlamak uğruna malesef bu güzide şehrimiz her geçen gün daha da kötü bir tabloya dönüşmeye devam ediyor. Şehrin tarihi dokusu beton yığınları arasında kaybolmuş durumda. Geçen yıl Roma ve Napoli'yi gezme fırsatı yakaladım. Bu şehirleri gezdiğimde bir Türk olarak yerin dibine girdim. Özellikle Roma o kadar iyi korunmuş ki, orada geçirdiğim süre içerisinde kendimi sinemaya çekilmiş eski Roma filmlerinin içinde sandım. Binaların dokusu, geniş caddeler, yeşil alanlar... Her şey önceden ustaca planlanmış ve öyle de devam ediyor. Bizler elimizdekilerin malesef kıymetini hiç bilmiyoruz. Google Earth'ten İstanbul'a bir kez bakın. Gördüğünüz tek şey iç içe girmiş kırmızı çatılı beton yığınları. Ne yeşil var, ne düzenli bir planlama. İtalya'da öyle sert kurallar var ki, herkes bu düzenlemelere paşa paşa uymak zorunda. Evlerinin dış cephesini bile belirlenen kurallara göre seçilen renk ile boyuyorlar. İşin temelinde bence "DİSİPLİN" var. Bizim milletimiz kural tanımaz, disiplin nedir bilmez, rahata alışıktır. Millet olarak önce kafamızı değiştirmeliyiz bence. Bakış açımızı... Yukarıda bir arkadaşın benzetmesi gibi: hayata 800mm objektif ile değil, 10mm bir objektif ile bakmalıyız. Görmediğimiz, daha doğrusu görmek istemediğimiz çok şey var. Ve tabii önyargılarımız... Bizi yiyip bitiren illet! Onu da bir daha dönmemek üzere hayatımızdan çıkartmalıyız.

Edit: Bir kez okudum şimdi de çok genel olarak bakmışım konuya. İşin temeline inmeye çalışmışım daha çok. Ama temeli sağlam yapmazsak üzerine kat çıkmamız malesef çok zor

kaç tane ünlü ressamımız var, kaç tane romancı, kaç tane şair, kaç tane gerçek bilim adamı, yılda kaç tane patent alıyoruz, olimpiyatlardaki altın sayısı, kişi başı kitap sayısı, günlük kaç kelime ile konuşuyoruz, kaç oscarımız, kaç nobelimiz var, üniversitelerde sözde bilim yerleri, kepazelikten öteye gitmiyorlar. sanat adına evcilik oynanıyor.kaç dünya markamız var? sözün özü süzme cahiliz.bu liste uzar gider?

Ez cümle " söyleyecek kaç değerli, dikkate alınır sözünüz var" . Olan buyursun söylesin, dinleyelim,izleyelim, alkışlayalım...

not: söz meclisten ta içeri

Özşir kardeş, sorun cehaletse umut var; çaresi, eğitim. Hadi, işimiz iş..
Canonturk bu konuda (eğitim) oldukça basiretli bir duruş sergiliyor. Kendi adıma konuşuyorum, kale alınır-alınmaz, değerlidir-değildir bilemem, bana çok faydası oldu. sadece fotoğrafa değil, fotoğrafçıya bakışım değişti. Bize öğretilenler ve öğretilme şeklindeki farklılığı yaşayarak öğrendim. Didaktik, neredeyse dogma olabilecek söylemler yerini yapıcı eleştiriye bıraktı. Bu son durum, eğitim-iletişim konularında neredeyse bir devrim. Yeni, hatta sıfırdan başlıyor olabiliriz, ama gelecek için umut var..

Süper soruda , yazmaya kalsam on fasikül cilt çıkacak. Kardeşim bizim ülkemizde sanatın hiç bi şeyine saygı sevgi yok .
Sen bi balerin balet gördün mü ? Yok olmaz neden sapıklık çıplaklık estetik!
Yüzmede olmaz , atletizim olmaz fıtbool ve bi kac sey dısı olmaz . Piano olmaz keman olmaz sazda bazen olmaz fotoğrafda olmaz güzel sanatlarda olmaz neden ahmak dolu!
Sanatda bilimde geri kaldımız ıcın olmaz! Ha suda gercek sanat ve bılımde geri kalınca batmak ıcten bıle deılde neyse bu kadar )
Sanat ve bılım modern hos goru ve kalıtelı ınsan gerektırır belkı ulkemızde bu yoktur kı cogu fotoğrafcı sanatcı bıle deıl body elıne alan fotoğrafcı oluyor!
Once sanatı anlamak felsefesını anlamak ınsan olmak ve sanatcı olmak gerekır saygılar!

Meseleye bir de eski yeni kelimeler arasından bakın eskiden zanatkar vardı yani işinin ehli usta denirdi yaptığı iş bir zanaat'tı meslekti.Bizden sanatçı çıkmaz dediniz buna katılmıyorum sanatçı çıkıyor ama o kadar üzerine gidiliyor ki o kadar baskı altına alınıyor ki çekiniyoruz.İyi ekipman aldığımızda ve biraz photoshop yapabildiğimizde kendimizi photography yazarak ünlü konumuna sokuyoruz.Eski türk el sanatlarına bakın çok kalbur üstü usta olmadığınızda yaptığınız esere isim yazılmazdı utanırlardı.Sadece yaptığı stilden anlaşılırdı.Eline dslr alan kendisini en üst usta ile kıyas yapar oldular Mesela Ara Gürel şu makinayı almış bende alsaydım bende çekerdim gibi laflar ortada dolanmakta bu seviyesizlikten öte HAD bilmezliktir.Madem makina çekiyor makina yapıyor her işi o zaman hızlı bir bilgisayar alın hacker olun.Hiç bir zaman ülkemin insanını küçümsemedim ülkede bazı yanlış anlayışlar ve korkular üzerine bilgisizlikten prim yapılarak fotoğraf çekimi ve basımı günah sayıldı.Aile fotoğrafları haricinde vesikalık çekimi düğün çekimi başka yok.Sanat dediğinde satışı olan bir şey olmalı.Yapan kişi para kazanmalı.Resim fotoğraf hakikaten belirli kesim etrafında dönüyor.Burda bulunan arkadaşlara soralım neredeyse binlerce fotoğraflık arşivleri vardır ama kaç tanesini bastırtıp evine asabilmiştir.Bir kere sen kendi çektiğini güvenip asamıyorsun neyi eleştiriyorsun

Fotoğraf bizde bir sanat dalı olmaya yeni başlıyor. Bunun sebepleri arasında en önemlisi yakın zaman kadar bir alt yapısı olmayışı ve sanat severlerin fotoğrafı bir sanat dalı olarak görmemeleridir. Türkiyede bu alt yapı bizim kuşağımızla beraber oluşmuş ve gelişmektedir. Sanatseverlerin de son yıllarda fotoğrafa para yatırdığını görüyorum. Ümitsiz olamamak lazım. 10 yaşında ki kızım benden makina istiyor. Eminim bir çoğunuzun çocukları da istemiştir bunu. İşte onlar bizim kuşağımız aksine,bu işi bir hobi olarak değil de bir sanat dalı olarak görüp,meslek edinecek olanlar. Ticari fotoğraf açısından ise çok kötü bir noktada olduğumuzu düşünmüyorum. Yapılan işler çok çok iyi.10 yıl öncesine kadar yurt dışında çekim yaptıran bir çok firma artık bu ihtiyacı duymuyor. İyi gidiyor iyi

Konudaki yorumların %90ı okudum ve bende çoğuna katılıyorum özellikle profesyonel cihazlarla amatör olarak ilk çekimlerime 2010da başlamış spor fotoğrafçılık -stüdyo ve otel fotoğrafçılığın dahilinde hobi olarak devam eden birisi olarak yukarıdaki bi abimizin dediği gibi bana görede alt yapı eksikliğinden dolayı ülke olarak fotoğrafçılığa çok geri kaldık bu açık hızla gideriliyor ama bununla beraber yozlaşmada beraberinde geliyor özellikle yeni nesil sosyal medyanın getirdiği hayatla beraber fotoğrafı sanat için değil popülerite aracı olarak kullanıyor buda fotoğrafa bakış açısı olarak herkesin bende bu işten anlıyorum bende cihaz aldım bende profesyonel oldum demesiyle çok saçma bi hale getiriyor bu nasıl düzelir yada düzelir mi bilmiyorum belki ileride profesyoneller arayı daha fazla açar haa birde şu var photshopu bile bana göre hakkıyla kullanamayan bi toplumumuz çoğumuzda hazır kullanma hevesi var özgün şeyleri çekimlerde denemediğimiz için işlemedede denemiyoruz ee haliyle sunumlar vasatı aşmıyor gene yukarıdaki mesajda belirtildiği gibi ticari oalrak turizm bölgelerinde fotoğrafçılığın tarzanca yapıldığını düşünmekteyimm neyseki günümüzde teknoloji geliştide fotoğrafçılığı taciz aracı oalrak görenler fazla prim alamıyor bu konuda sabaha kadar yorum yapılır diyecem sabah saatin 6 sı olduğu için ironik olucak )