Konu: Neden Fotoğraf Çekiyoruz?

o sıra her şeyi unutup sadece konuya odaklanıp gidiyorum bu da beni rahatlatıyor

sadece kendimi mutlu hissettiğim için. Hiç sebep aramadım. Önce kompakt makinelerle öylesine çekimler yapardım. Sonra kompaktlar yetmedi ve şimdi 7 aydır 450D kullanıcısıyım.

İnsan ruhu, hep güzeli, güzel olanı mutluluğu arar, güzel olan anı yakalamak ve kaydetmek insan için inanılmaz bişeydir.
bu insan için farklı şekillerdede olabilir kimi maça gider mutlu olur, kimi diskoteğe gider mutlu olur, kimi kahveeye muhabbete gider mutlu olur..
bende fotoğraf çekerim mutlu olurum...

iceveberg Nickli Üyeden Alıntı

neredeyse yatarkende yanımda taşıyacagım,galiba bende saplantı oldu.)

Selim, fotoğraf makinesi ile aranda bişe yok dimi :

babaluga Nickli Üyeden Alıntı

Fotoğraf çekmeyi bazı yazarlar avcılıkla örtüştürürler...El tetikte (deklanşörde), hedef (konu) orada doğru zamanda bas tetiğe (deklanşöre)... O artık senin... At (as) omuzuna götür... Bir de duvarına as şöminenin üstüne...
Bilinçaltının modern dışavurumu...

Aman Allahım bilinçaltıma kaçırdım galiba...

çok güzell...

yıldırım beyazıt Nickli Üyeden Alıntı

burda motor kullanmayı bilen arkadaşların olması güzel belki ilerde motorla gezme imkanı olabilir belgesel niteliğnde kareler çekmek için.naturel lıfe tv de nasuh mahrukiyi seyrettim.yeni delhiye uçakla inip ordan 3 arkadaş motor kiralayıp hindistan macerası yapıyordular.içlerinden biri ünlü bir türk kalp cerrahı idi.çok beğendim belki dedim ilerde bende bi kaç arkadaşla bu olayı gerçekleştirmeyeyim dedim içimden.biz fotoğraf çekerken belkide yaşamı belgelemeyi anı ölümsüzleştirmeyi istiyoruzdur.

motor gezisi için +1

Ben sadece fotoğraf çekmeyi, fotoğrafa bakmayı... Yani aslında hayatı çok seviyorum. Dışarıda akıp giden bir hayat var. Ve siz istediğiniz anını, üstelik de kendi gördüğünüz gibi, kendi anladığınız şekliyle ölümsüzleştirebiliyorsunuz, bu harika birşey. Beni gerçekten çok mutlu ediyor. Aynı şekilde kendim çekmesem de, güzel bir fotoğrafa bakınca da aynı duygular uyanıyor.

Bizler(en azından kendim için konuşayım), iş yaşamı, "güya" sosyal yaşam , şu bu derken gerçek hayatı, asıl olanı ıskalıyoruz aslında. Kaplumbağa gibi kendi güvenli kabuklarımızda yaşıyoruz. Hep aynı yerlere gidiyoruz, gittiğimizde bile aynı masada oturuyoruz. Hep bildiğimiz sığ sularda yüzüyoruz.

Büyüdükçe korkuları, çekinceleri, üşenceleri, "amaaan boşver"leri öğreniyoruz. Fotoğraf makinesi büyüteç gibi sanki, çekilecek ne var diye etrafına bakarken, hayatı görüyorsun. Ve çekersen eğer, gördüğünü de görüyorsun..

( Bu yazılanlar, birine tanıdık gelmiş olabilir (: yeri gelmişken copy paste yapayım dedim )

Motosaphiens Rider 'dan olan var mı?
(Neden başladığımı bilmiyorum ama, kızlar fotoraflarını çektirmeyi çok sevdikleri için başlamış olabilirim )

Fotoğraf bence o anı donduran bir güç.. Yaşananları geri getirmek mümkün değil ama fotoğrafla bunu sağlamış oluyoruz.. O anı donduruyoruz. Bence bu olağan üstü bir güç.

Bununla beraber doğa ve insan sevgiside fotoğrafçılık aşkı için gerekli diğer şeyler diye düşünüyorum.

Benim Turizm rehberi öğrencisi olmam ve 36 günlük Anadolu turuna çıkacak olmam ilk makineme bakmamla başladı. Gittim fuji s5700 aldım. Amaç tüm anadoluyu bir nevi belleğime değil bilgisayarıma kaydetmekti. yaptım da.
İlk başta 15 günlük batı anadolu turunda başladım adam akıllı. Bu arada kız arkadaşımdan ayrılmıştım. Fotoğraf beni kendine daha çok çekti.

Tur boyunca otellerde konaklıyor, akşam girdiğim otelden tripodumu alarak çıkıyordum. Sanki muhteşem gece manzarası çekecem ya s5700 ile. Maksat kendimi oyalamak acılarımı unutmaktı. Sonrasında bir bütün oldum makineyle. nereye gitsem elimdeydi. Üniversitede adım fotoğrafçıya çıktı ve kendi çabamla 15 fotoğraflık sergiyi okulumda açtım. Amaç eğlenmekti.
Üniversitenin koridorlarında dolaşırken tanımadığım insanların beni de çekebilir misin sözleri artınca iyice geliştirdim kendimi.

Arkadaşımın tanıdık bir stüdyo var, kır düğünlerinde çekim yapıyorlar demesiyle iyice bulaştım. İlk başlarda eğlenceliydi ama ortalara doğru sadece iş amaçlı çekim yapıyor hobi amaçlı ya da kendim için fotoğraf çekmez oldum. 4-5 ay civarında belkide daha fazla fotoğraf çekmedim.

hala uzun süredir adam akıllı fotoğraf çekemiyorum. Bu sefer de işten vakit bulup çekim yapamıyorum.

ha birde model bulmak lazım ki portre çekebileyim.
model kaprisini hiç çekemiyorum malesef. Adam akılı poz vermesini bilmeyenlerle çekmek bir işkence.

Bu arada beni fotoğraf çekme işinde tutan bir iki arkadaşım var. Onlar da olmasa herhalde adını bile anmam.

Merak edenler için birisi ne kadar uzun süredir konuşamasak da çektiği fotoğraflarını beğendiğim ve canonturkün esaslı Nikoncusu Tahir.
diğer Emre Kaan Sezer.

istanbula kesin dönüş yaptığımda daha fazla yoğunlaşacağıma eminim.

Kabuğumu kırıyorum Fotoğraf çekmek için çaba sarfederken. Kız arkadaşımın son söylediği bende kifayet bırakmadı.

"Fotoğraf çekmeye başladığında beni unutuyorsun canım..."

Varın siz karar verin)

Yeni başlayan birisi olarak şunu söylemeliyim tamamen hobi idi benim için.. Çektiğim her yeni fotoğrafta iyi ayarladığım ışık için sevinir oldum tutku haline geldi bende.. Yeni başladığın bir şeyi öğrenme çabası içindeysen bunun üstüne gidilmesi gerektiğini iyi bilenlerdenim.. İnanılmaz fotoğraf inceler oldum, her gördüğümden kendimi geliştirme isteği doğdu.. Bu güzel bir şey midir bilemiyorum fakat bu merak oldukça bende kendimi geliştirme çabam hep sürecek, daha fazla masraf edeceğim ve daha fazla keyif alacağım..

Baktığım her yerde seni görüyorum.Bu yüzden başladım fotoğraf çekmeye.Senin aslında orada olmadığını kanıtlamak için kendime....

Gözümün gördüğü güzel şeyleri yeri gelince paylaşmak ve tekrar seyredebilmek için....

Neden Fotoğraf Çekiyoruz?

Çünkü aslında bir fotoğraf makinesine ihtiyacımız olmadığını kabullenemiyoruz !

gözlerimiz kızarana kadar fotoğraf düzenlemek, forum okumak, onu alsam nasıl olur bunu alsam nasıl olur demek, aman allahım bu kadar parayı bir fotoğraf makinasına mı verdim ben deyip daha sonra ohh be iyi ki vermişim diyebilmek, çektiğin fotoğrafa bakıp bunu ben mi çektim demek için, insanların fotoğraflarınızı beğenmesi, sizi garipsemesi... kendim için birşeyler yapmak için

Fotoğraf Dediğimde belkide aklıma kendim geliyorum.
Herşeyi olduğu gibi dışa vuran ne ise olduğu gibi gösteren.
Herkes'e ve herşeye eşit kimseyi sansürlemeden OBJEKTİF olarak dışa Vuran bi olgu.
Fotoğraf Değilmidir hayatı durduran ?

Otelde çalışıyordum (Malum antalyada yaşıyorum) İlk DSLR Makinayı orada elime aldım. Kafadamda hep kurardım şurdan şöyle çekiceksin burdan böyle çekiceksin, ah baksana abi burdan şurayı çekiceksin birascıkta kararttığını düşün v.s v.s diye hep kurardım.
Otelimizin fotoğrafçısı vardı Turistlerin (özellikle bayan olanlarının) fotoğrafını çekerdi. Bense teknik servis
Muhabbet muhabbeti açtı ver bakalım neymiş şu dedim ve elime aldım makinayı.
O günden sonra tamam dedim tamam artık benimde bi tane olmalı. Orada çektiğim 3 5 poz'u herkes beğenmişti ve bu beğenilme beni cezbetti.
Şimdimi ?
O gün otelde elime aldığım fotoğraf makinasıyla bir oraya bir bu araya koşuşturup duruyorum işte