Yazdırılabilir Görünüm
bende bu sorunun biraz farklısı var.fotoğraf çeken bir arkadaşım olmadığı için fotoğraf makinemi çok nadir ayda yılda bir denir ya o şekilde kullanıyorum.yanımda bu işle ilgilenen biri olmayınca ne fotoğraf çekmek için bi yerlere gidebiliyorum, nede makinemi kullanıyorum doğru dürüst. bence çözüm birilerinin yanında olması.ama en fazla 2 kişi olmalı.
bende de tam tersi. makina her zaman yanımdadır zaten ve ağırlıklı olarak sokak fotoğraflçılığına yoğunlaşıyorum. Bir kere sürekli hareket halinde ve saatlerce yürüyorum. Buna katkı yapacak birini bulmak zor. Kaldı ki yalnızken kendimi daha rahat hissediyorum. Anlık kararlar verip uygulamak daha basit. Sokakta kendini çektiren, oturtup birşey ısmarlayan vs. hikayesini anlatan birçok insan oluyor ve bunlarla vakit geçirmek daha keyifli. Bir e ben ağırlıklı olarak dolapdere, şişhane, kasımpaşa, tarlabaşı dolaylarında geziyorum. Yanımda biri varken bir de onun sorumluluğunu hissetmek istemiyorum. Sokağın belli bir kültürü vardır. Nerede başınızı eğip nerede kaldıracağınızı, kiminle konuşup kime karışmayacağınızı vs. bilmeniz gerekir.Alıntı:
kanunsuz_ Nickli Üyeden Alıntı
Olacaksa en fazla 2 kişi olmalı sözüne katılıyorum. Geçenlerde Fener - Balad'a gittim. Nikon ağırlıklı bir grup - belli ki temel eğitim grubu bir kursta - gelmişler sokakta çekim yapıyorlar. Öyle bir çekim ki ama sokağı parsellemişler. Aşağı yukarı çekilecek şeyler belli ve eminim birçoğu hafif sağlı sollu aynı kareleri çektiler gün boyu. Oysa ben yanlarından geçip atra sokaklara tek başıma daldım ve gün boyu onların çekebileceklerinden çok daha güzel şeyler çektim. Konu sokak fotoğrafçılığıysa olabilecek en iyi durum kendi başınıza çekim yapmak. Cesareti olmayan başka alanlara yönelebilir. Can ve mal garantisi yok sonuçta hiçbir zaman. Her güzel şeyin bir bedeli var ama.
makine çantada gezerseniz zaten çıkartmak problem olur. makine elinizde bir süre sokaklarda gezin. ta ki makinenizin elinizde olduğunu unutana kadar.Alıntı:
R. Nickli Üyeden Alıntı
kendi kendinize sürekli telkin edin, anormal ya da kötü bir şey yapmıyorsunuz. özellikle eminönü taraflarına giderseniz orada bir sürü fotoğraf çeken insan göreceksiniz. onları gözlemleyerek fotoğraf çekme işini kafanızda normalleştirmeniz işe yarayacaktır.
kaçamak davranmayın. kaçamak davranırsanız insanlar gizli bir iş yaptığınızı düşünüp tedirgin olabilir.
insanlara gülümseyerek yaklaşın, fotoğrafını çekeceğiniz kişilere gülümseyin, küçük bir baş hareketiyle selam verin, bazen diyalog kurun. bir çaylarını için :)
bazen makinenizle dikkat çekeceğiniz bir ortama girebilirsiniz. insanlar bir süre dikkat kesilir sonra sizin varlığınızı unuturlar. ortamda bir süre beklemeyi deneyin.
özellikle makineyi çantadan çıkarmak ve onla korkusuzca dolaşmayı öğrenmek büyük bir adım ve ondan sonrası çorap söküğü gibi geliyor. ben bu yöntemlerle fotoğraf çekiyorum ve hiçbir sıkıntım yok.
Arkadaşların söylediklerine ilave olarak insanların sorduğu sorulara anlatacak hikayeniz olsun. Ben genelde soran kişilere güzel sanatlarda okuyorum ödevim var vs tarzı anlatıyorum. O günkü çekmeyi düşündüğüm konuyu ödevimmiş gibi sunuyorum. Üstten tutma fikir sunarak yardımcı olan insanlarla karşılaştığım çok oluyor.
şu kısımdan şunu anladım, "hepsi toplaşmış aynı şeyleri çekiyorlar esas güzel kareler arka sokaklarda".. belki siz iyi fotoğrafın ne olduğunu biliyorsunuz ama eğitim gruplarındaki insanlar daha makinayı nasıl kullanacaklarını bilmiyorlar, onlar için içerik çok da önemli değil o anda.. yada tek başlarına sokaklara inecek kadar cesaretli değiller ancak belli bir süre sonra onlar da senin gibi arka sokaklara dalacaktır emin ol :)Alıntı:
dadaist Nickli Üyeden Alıntı
Toplum olarak elbette bizler diğer toplumlara göre çekingen bir tavırdayız. Bunun bizim toplumumuza ait güzel bir özellik olduğunu düşünüyorum. Neticede sokak fotografları çekerken insanların özel alanlarını da işgal etme durumları söz konusu ve acizane görüşüm pek çok toplum bu duruma bizler kadar dikkat etmez. Bence çoğu üstadın da yukarıda ifade ettiği gibi önce gezmek ve fark etmek gerekir. Siz kendinizden çekinmezseniz, çevrenizdekiler de sizden çekinmezler.
Ben bu durumu bağlama çalmaya benzetiyorum, bağlamaya kendi uzvunuz gibi davranırsanır, sizden bir parçaymış gibi onu kullanırsanız, bütün güzelleriklerini sizinle paylaşır ve kucağınızda iğreti durmaz.
Fotograf çekmeyi seviyorsanız, bunu göstermeniz lazım.
Bence, her amatör fotoğrafçının başına geliyor. Ben de uzun süre kalabalıkta fotoğraf makinemi cıkarmaktan utanıyor/çekiniyordum. Ta ki National Geographic'in fotoğrafçılarından birinin reportajını okuyana kadar. Fotoğrafçı "eğer fotoğrafla ilgileniyorsan komik duruma düşmekten korkmayacaksın yeri gelirse yere bile yatıcaksın" diyordu ve bu sözleri beni bayağı etkiledi. ve sanırım aştım.
Sümüklüçocuğu iyi dedin :) fotografçı arkadaşlarımızın çok gizli silahıdır :)Alıntı:
R. Nickli Üyeden Alıntı
fotoğrafı cektikten sonra ufak bir gülümseme herşeye yetiyor birkaç defa denemiştim:)
Alıntı:
evrendemir Nickli Üyeden Alıntı
Alıntı:
evrendemir Nickli Üyeden Alıntı
Link Güncellemesi ;
http://tfsf.org.tr/indir/haklarimiz.pdf
Bu konuda bir kaç cümle de ben etmek isterim ;
bu aralar sık sık sokaklara çıkıp insanların portrelerini çekmeye çalışıyorum. Genelde önceleri epeyce tepkili yaklaşıyorlardı. Özellikle taksim civarlarında ciddi sorunlar da yaşadım. Fakat kendimce bir yöntem geliştirdim.
Öncelikle fotoğrafını çekerken yada çektikten sonra mutlaka gülümseyip teşekkür ediyorum. Eğer çekilen fotoğrafa bakmak isterlerse mutlaka kendlerine gösteriyorum.
bu da onlarla sohbet etmem ve daha çok fotoğraflarını çekebilmem için imkan tanıyor.
Ve tüm bunlara ek olarak, şirketimin kartlarından birisini yeniden düzenlettirdim.
üstünde adım ve email adresim yazıyor. kendilerine uzatıyorum ve "bir email gönderirseniz fotoğraflarınızı size severek ulaştırırım" diyorum, ve mail atan arkadaşlara mutaka gönderiyorum.
bu sayede çok güzel insanlarla da tanışma fırsatım oluyor.
Not : bir arkadaşımızın yerde oturma ve çeşitli şekillere girme konusundaki mesajına ek olarak, eski kot pantalonlarıma diz ve kalça bölümlerine ek yaptırdım, istedigim yere oturup diz çökebiliyorum. cidden çok işe yarıyor.
tele lens ile cozebilirsin bu sıkıntıyı..
Ruveyda,
Gecen gun enedigim bir teknik var: belden cekim, diger adıyla hipshot.
Bu teknikle hic caktırmadan fotograf cekebilmen mumkun. Hem de 2-4 metreden bile....
Makine boyun askısı ile boynunda asılı iken makine gobek hizasında duracak; cekecegin seyin tam karsısına gececeksin ve caktırmadan denklansore basacaksın.
İlk baslarda baska baska yerleri cekebilirsin ama biraz pratikle cok rahatlıkla hedefi tutturabilirsin.
Bu teknigi ilk denedigimde gobek yoktu, simdi hafiften cıkmaya basladı. Gecen gun bir kac cekim yaptım ilk cekimlerde kafalar yok :)
Yeterli pratikle tele lensle bile kadraj tutturabilirsin. Ben 300mm (crop govdede) tutturuyorsum eskiden.
Ornekler:
http://i1215.photobucket.com/albums/...ps9f916e93.jpg
http://i1215.photobucket.com/albums/...ps5ff4d7e4.jpg
http://i1215.photobucket.com/albums/...ps1a295266.jpg
http://i1215.photobucket.com/albums/...ps95b374b7.jpg
Bu teknigin dezavantajı butun kareler yatay kadraj cıkıyor :)
3 yasinda aslan gibi bir yardimcim var , hic sorun degil , cekerim :)
Performans anksiyeteniz ve sosyal fobiniz var gibi duruyor.Alıntı:
R. Nickli Üyeden Alıntı
konu açılalı çok olmuş. ancak, sadece o hanım kardeşime yazmıyorum çünkü bu konu gerçekte çok güncel ve genelde bir çok fotoğraf meraklılarının ne yazık ki performansını olumsuz yönde etkileyen sosyal bir durumdur. psikoloji konusunda ihtisas yapmadım ancak, bu konuda birşeyler tavsiye edebilirim.
Dış ortamda korkusuzca veya tedirgin olmadan fotoğraf çekmek için kendi kendinize çok basit uygulanabilir metodlar geliştirilebilinir ve basitten karmaşığa doğru adım adım işin üzerine gidilmelidir. ilk önceleri, diş ortamda, dağda bayırda börtü böcek fotoğraflayabilirsiniz, ya da şehirlerin tenha yerlerinde binaları, bulvarları, içinde kimse olmayan araçları, başıboş kedi ve köpekleri, hatta serçeleri kumruları fotoğraflayın. Bir süre sonra dış ortamda makine kullanma becerisi ve kendine güveniniz siz farkında olmadan gelişecektir.
Bir süre sonra, hafif kalabalık ortamlarda, toplulukları uzaktan fotoğraflayabilir, binaları, vitrinleri yavaş yavaş yakın mesafelerdeki insanları görüntüleyebilirsiniz. İnanın, siz fotoğraf çekerken, diğer insanların umurunda bile olmazsınız. Daha sonra, haliyle kendinize daha fazla güven gelip, çarşıda, semt pazarlarında, duraklarda araçlara inen binen insanları çok daha rahat bir şekilde fotoğraflamaya başlayacaksınız.
Portre çekimlerinde, insanların burunlarının dibine kadar girip deklanşöre basarsanız, azar işitmeniz işten bile değildir. o halde, izin isteyiniz ve göreceksiniz ki, bu işi de yaptığınıza tanık olacaksınız. Yanınızda ilk önceleri bir arkadaşınızla dış çekimlere başlayabilirsiniz.ancak, ne olura olsun alışkanlık haline getirmeyiniz zira kendine güven kazanma yolunda ilerleyemezsiniz, hatta geriye gidersiniz. şahsen ben, şehir içinde yanıma herhengi birisini götürmem çünkü, bilirim ki bana bazı konularda engel dahi olabilir. yalnız olarak dış çekim yapıyorum. belgesel niteliğinde çekimler, fotoğraf çekenleri fotoğraflamak, çarşı pazar keşmekeşi... vs. ve çok da zevkli oluyor. bu arada tabi ki ters bakan insanlar olabiliyor bu durumda, dik duruşunuzu bozmayın fakat, insanların sokakta dahi olsa mahremiyetine saygıyı eksik etmeyin bu durumlarda mutlaka izin isteme mekanizmasını kullanın. umarım faydalı olur. herkese sokak fotoğrafçılığında başarılar dilerim.
herkese mrb aranıza katılmakdan mutluyum benimde bir sorunum war sokakda fotograf çekerken acaba bana birileri bakıyomudur diye sürekli utanıyorum:blush:
Merhaba bende aynı durumdan muzdaribim ve olmayanda az kişi var sanırım. Daha profesyonel kişiler rahatsızlık duymuyorlar anladığım kadarıyla. Ben fotoğraf çekmeyi çok seviyorum ama gel gelelim ki rahat rahat sokaklara çıkıp deklanşöre basamıyorum. Hal böyle olunca kendimi geliştiremiyorum. İşim nedeniyle İzmir Kordon'da çalışıyorum ve çekilecek tonla şey var fakat rahatsız edecekte tonla insan var. Suriyeliler, fal bakmak için ısrar eden çingeneler ve asıl önemlisi asılan tipler. Kendimi nasıl koruyacağımı, uzak tutacağımı bilmiyorum. Bir de tabi bu kız hergün elinde makina ne çekiyor demelerinden de endişe duyuyorum. Acaba bende mi sorun var? Bunu nasıl aşabilirim? İzmir'de etkinlik olursa katılmak isterim. Belki başlarsam gerisi gelir. Çünkü bir şeyler yapmak istiyorum artık. Kursumun başlamasınada daha 1 ay var.
Saydığınız o tiplere o kadar sinir oluyorum ki. Alacaksın biber gazını, bu tiplerin ağzına yüzüne boşaltacaksın rahatsız ettiklerinde ama işte ülkemizde genel olarak madurlar suçlu konumuna düşer. O sarkıntılık yapan şerefsiz, insan kılıklı hayvan, yada hayvanlar bile yapmaz, ruh hastası diyelim, elini kolunu sallayarak gezer ve madur cezalandırılır. Cezalandırılmasa bile giyiminden kuşamından ötürü bir şekilde kabahat madura yüklenir. Biber gazı yerine çeşitli can yakacak ekipmanlarda kullanılabilir ama şiddete karşı olduğumdan örnek olarak vermeyeceğim. Bana böyle gelen tiplere ben polisim veya askerim falan diyordum duruma göre. Çevik kuvvetim diyordum ve hafiften uzaklaşıyorlardı. Ama bayan olarak zor tabi. 2-3 kişi beraber çekim yapmak belki bir nebze daha rahat olmanızı ve rahatsız edilmemenizi sağlar. Ülkemizin malesef gerçeği bu. İzmir gibi bir yerde bile özgürce rahatsız edilmeden gezemiyorsanız vay halimize. Siz bir an önce doğumhaneye, ameliyathaneye girmeye bakın en iyisi ...Alıntı:
Ssvr35 Nickli Üyeden Alıntı
Benimde istediğim bu ama önce fotoğraf çekmeyi öğrenmeliyim. Pratik yapmalıyım. Bu tipler olmasa belki bir konuyu 50 defa pozlayacağım. Birinde ışığını beğenmeyeceğim, birinde açıyı ve en iyisini buluncaya kadar çekeceğim ama anlattığım şekilde olunca sadece ofisin olduğu çevrede bir iki adım ilerleyip bir kaç kare alıp hemen dönmek zorunda kalıyorum. O yüzden bazen keşke erkek olsaydım diyorum.Alıntı:
AykutCelme Nickli Üyeden Alıntı