Konu: Bir Fotoğraf - Bir Hikaye

-------------------------

Sayın micro,
Allah'a şükür bugüne kadar dürüst olarak yaşadık ve karşı tarafada neysem öyle gözüktüm. Aslında ingilizcem fazla olmadığı için kendimi fazla ifadede edemedim. Teknik ingilizcem çok iyidir ama cümle kurmayı beceremiyorum. Yinede bu şekilde birbirimizle anlaştık. Eminim bazı cümlelerimi çözmekte çok zorlanmıştır ama yinede bıkmadı . Sırf bu mesajlaşmalar yüzünden internetten RosettaStone programını indirdim ingilizce çalışıyorum .
Bu arada Kahve fikride güzel.Teşekkür ederim. Asıl hediyenin yanına ekleme yapabilirim.

Hikayeyi anlatığım için sonucuda ekliyorum ; Çok şükür hatasız kazasız bugün itibariyle lens elime ulaştı. Ayın 21 inde göndermişti.

Heyecan ile çektiğim ilk fotoğraf : ;



Manzara özürlüyüm diye bir topik açmıştım. Ve fotoğrafların cansızlığı ve matlığından şikayetçiydim. Bu lens ile çektiğim birkaç fotoğrafta anladım ki benim 18-55mm kit lenste hayat yokmuş. Bu lens ile çektiklerim daha keskin ve derin çıkıyor. Her ne kadar PS ile işlemek gerekiyorsada bu lens bana istediğimi verecek gibi.

Şimdi bu fotoğrafı Cihangir Parkı'nda çektik, bu tarz fotoğraf çekenler bazı isimleri bilirler, ben, Onur Pınar, Emre Kaan Sezer ve Barbaros Cangürgel, 4 tane portre-moda fotoğrafçısı ve bir model fotoğraf çekiyoruz. Uzun süredir de fotoğraf çekmeyince her açıdan çekmeye çalıştım. Elimde de o zaman 5D + 70-200 f2.8 var. Kocaman lens olunca da çok dikkat çekiyor.

Neyse biz 4ümüz kızın etrafında dört dönünce, etraftakiler de garip garip bakmaya başladılar tabi, bu fotoğraf sırasında modelin arkası uçurum, biz manzarayı ve şehiri alabilmek için onu sur gibi bir duvarın üstüne çıkardık ve kritik bir pozisyonda duruyor tabi. Bizim dizi /film falan çektiğimizi düşünen Cihangir halkı sürekli yanımıza gelip sorular sormaya başladı tabi.

Aralarında konuşuyorlar...
- Hacı bu reklam için bence, bilboarda basacaklar.
- Yok abi Ezel çekiliyo bu parkta kesin onun çekimi :yaril

Bu sırada da balkonlarda ve parkın üstünde olmak üzere yaklaşık abartmıyorum 70-80 kişi yanyana dizilerek bizi izlediler, bitince de alkışladılar

Mystery Nickli Üyeden Alıntı

Bu sırada da balkonlarda ve parkın üstünde olmak üzere yaklaşık abartmıyorum 70-80 kişi yanyana dizilerek bizi izlediler, bitince de alkışladılar

siz görmemişsiniz ama meksika da yapmışlardır :yaril

Mystery Nickli Üyeden Alıntı

Şimdi bu fotoğrafı Cihangir Parkı'nda çektik, bu tarz fotoğraf çekenler bazı isimleri bilirler, ben, Onur Pınar, Emre Kaan Sezer ve Barbaros Cangürgel, 4 tane portre-moda fotoğrafçısı ve bir model fotoğraf çekiyoruz. Uzun süredir de fotoğraf çekmeyince her açıdan çekmeye çalıştım. Elimde de o zaman 5D + 70-200 f2.8 var. Kocaman lens olunca da çok dikkat çekiyor.

Neyse biz 4ümüz kızın etrafında dört dönünce, etraftakiler de garip garip bakmaya başladılar tabi, bu fotoğraf sırasında modelin arkası uçurum, biz manzarayı ve şehiri alabilmek için onu sur gibi bir duvarın üstüne çıkardık ve kritik bir pozisyonda duruyor tabi. Bizim dizi /film falan çektiğimizi düşünen Cihangir halkı sürekli yanımıza gelip sorular sormaya başladı tabi.

Aralarında konuşuyorlar...
- Hacı bu reklam için bence, bilboarda basacaklar.
- Yok abi Ezel çekiliyo bu parkta kesin onun çekimi :yaril

Bu sırada da balkonlarda ve parkın üstünde olmak üzere yaklaşık abartmıyorum 70-80 kişi yanyana dizilerek bizi izlediler, bitince de alkışladılar

- Yok abi Ezel çekiliyo bu parkta kesin onun çekimi :yaril
Hikayelerine çok gülüyorum )

Aylardan şubat ben fotoğraf çekimi için marmara adasındayım Soğukluk gündüz -5 derecede ve bir sabah akrabamız kuş avına çıkacagını onun fotoğraflarını çekmemi istedi.Bende seve seve çekiceğimi söyledim. Sabahın 7 sinde içime 8 kat kazak ve tişört çeşitlerini giydim makınamı boynuma astım ve onun üstünede balıkçı muşambasını giydim çekimler gayet güzel gitmekteyken mustafa abi (akrabamız) orçun burada bir su havuzu var dikkatli olasın demesiyle benim görüntümün değişmesi bir oldu ve ben makınamla suyun içerisindeyım ilk başta anlam veremedım ve bırden muşambanın altında olan fotoğraf makınam aklıma geldı. Suyun içinden zıplıyarak makınamı kurtarabıldım. Tabı sırılsıklam bır halde eve donusum 30 dk yı buldu o sogukta fotoğraf cekmek cok keyıflı fakat 1 hafta boyunca 39 derece ateşle yatmak paha biçilemez :yaril

[IMG][/IMG]
Çorlu'da Ahmet Telli'nin katıldığı bir seminere gittik.Şiir dinledik,sorular sorduk,fotoğraf çektik vs... Sahne biraz uzak olduğu için 55-250 mm lensimi taktım,zoom yapınca şekilli duruyor tabi,beni görenler bir şey sanıyorlar Salonda toplamda 100 kişi varsa Ahmet Telliyle beraber en fazla 9 erkek var,geri kalanlar bayan Neyse söyleşi bitti,kitaplarımızı imzalatabilmek için sıraya girdik.Bu sırada yanıma çok hoş bir bayan yaklaşıp kulağıma "özel fotoğraf çekiyormusun" diye fısıldadı.Öyle sexy bir şekilde sorunca paralı NÜ modellik yaptığını düşündüm ve hiç NÜ fotoğraf çekmemiş olmama rağmen utanarak "BAZEN" diye cevapladım.Bence çekebilirdim :yaril ben öyle dedikten sonra " O zaman Ahmet Telli ile beni çekermisin ? " dedi ben bastım kahkahayı :yaril "Pardon dedim siz özel fotoğraf dediğinizde ben başka bir şey sandım" bayan arkadaş ne sandığımı anlamış olacakki yanımdan kaçarken patiyle bir kalkışı vardı ben gülme krizine girdim :yaril

Gittiğim mekanlarda,düğün solonlarında mekanın fotoğrafçısı sanılmam çok ağrıma gidiyor sır öyle zannetmesinler diye mavi gömlek giymiyorum

katil:avına sinsice yaklaşan kedigil
maktül: sürüden ayrı düşme gafletinde bulunan kuş
mekan:mimar sinan üniversitesinin yanındaki park
olay:içgüdüleri peşinde koşan kedinin işlediği kusursuz cinayet
şahit:bendeniz


not:gözlem>sinsice yaklaşma>av>avı rakiplerden koruma
olay bu şekilde gelişti.

emincekici Nickli Üyeden Alıntı

katil:avına sinsice yaklaşan kedigil
maktül: sürüden ayrı düşme gafletinde bulunan kuş
mekan:mimar sinan üniversitesinin yanındaki park
olay:içgüdüleri peşinde koşan kedinin işlediği kusursuz cinayet
şahit:bendeniz


not:gözlem>sinsice yaklaşma>av>avı rakiplerden koruma
olay bu şekilde gelişti.

Bu kedigiller her halleriyle muhteşem yaratıklar Olayı aktarış biçiminiz de harkulade

Çok güzel hikayeler var, keyifle okudum. Bir hikaye de ben paylaşmak istedim. Fotoğrafa bakış açımı değiştiren, vizyonumu genişleten bir insan hakkında.

Fotoğraf 1 Mayıs 2010 tarihinde, 32 yıl sonra tekrar Taksim Meydanı'nda yapılacak olan işçi bayramı kutlamaları sırasında çekildi. Ankaradan gelen arkadaşım ile elimizde makinalarımızla ve üzerimizde disk yelekleriyle günü fotoğraf çekerek daha anlamlı hale getirmeye çalışıyor, o coşkuyu blogumda ve kanlı mayısta taksimde olan fakat çok istese de bu sefer orada olamayan babamla paylaşmak için sabırsızlanıyordum. Şişli-taksim meydanı istikametinde, meydana yakın bir noktada polis kontrol noktasına gelmiştik. Üzerimiz arandıktan sonra meydana doğru son birkaç yüz metremiz kalacaktı. Tam polis koridoruna girip üzerimiz aranacaktı ki arkamızda, elinde 1 mayıs törenlerinde vefat edenlerin fotoğraflarını pankart yapıp taşıyan bir abimizin olduğunu gördük. Ayak üstü birkaç kelam ettikten sonra bu pankartların 1977, 1989 ve 1996 1 mayıs kutlamalarında hayatını kaybedenlerin fotoğrafları olduğunu öğrendik. Ve bizlere o an öyle bir laf etti ki, elimizdeki makinenin nasıl bir alet olduğunu, nasıl bir sanat ile uğraştığımızı tekrar hatırlattı:

Her zaman fotoğraf çekmek önemli değildir, bazen fotoğrafın öznesi olmak lazım, bugün az fotoğraf çekip bizim özne olmamız lazım çocuklar.

Sonra öğrendik ki, çektiğim fotoğrafların öznesi AFSAD'da belgesel fotoğrafçılığı atölyesi gerçekleştiren ve aynı zamanda iyi bir şair olan Mehmet Özer'miş.

Mehmet Abi'ye saygılarımla.

Fotoğraf çekmek için memlekete gittim.Küçük bir kasaba...Neyse dar bir sokağa (anca 3 kişi yanyana yürüyebilir)Tripotu kurdum değişik denemeler yapıyorum. (HDR vs...)Neyse aradan 10 dakika gibi bir süre geçti. Yaşlı bir amca desem olur sanırım.Pek de meraklı etrafımda 3 tur döndükten sonra koşarak uzaklaştı ...10 dakika sonra yine geldi ama yanında 4 yaşlı amca daha...Hayırdır genç der gibi baktılar..Bende hayır abi der gibi baktım neyse En sonunda içlerinde biri o soruyu sordu.Ne yapıyorsun burda? 4 kere fotoğraf çekiyorum dememe rağmen hepsi sırayla ne? ne? ne? ne? demez mi?En sonunda buradan yol geçecek ölçü alıyorum dedim...Nasıl olsa bunuda duymayacaklar diye...Ama ne oldu hepsi duydu Neyse bana baka baka uzaklaştılar.Bende öbür hobim olan balık tutmaya gittim....Sabah kasabaya geri geldiğimde belediyenin önünde büyük bir kalabalık Ortalığı biraz karıştırmışım anlaşılan...Görünmeden evin yolunu tuttum tabi...

sakarya üniversitesini bilen bilir cok güzel sapanca gölü manzarası vardır ama gök yüzünü kaplayan elektrik telleri bütün büyüyü bozar.bir gün ders çıkışında mükemmel bir gün batımı manzarası vardı.ve fazla vaktimde yoktu.10 dk sonra karanlık basacaktı.manzarayı tellerden kurtarmak için dag bayır dinlemeden göl kenarına dogru yokuş aşşagı koşmaya başladım yeni yağmur yagmış olmasından bir iki defa düştüm her tarafım çamur oldu sonunda uygun bir yer(inşaat alanı) buldum.hızla mekana girdim ve inşaatı koruyan köpeklerin eşliginde çıkmam da bir oldu.elimde f.makinesi paçama yapışmak üzere olan iki tane 'şirin' pitbull dan olağan hızımla kaçıyordum.neyseki bekçi imdadıma yetişti.söve söve bayırı çıkarken kritik olan ders hocamla karşılaştık benide pek sevmezdi.fmakinemin çamurlanmış olması bir yana bir iki uyuz espiri yapınca hocama karşı ne dediğimi hatırlamıyorum.dersten geçmeme rağmen kaldım.işin kötüsü anısı olacak ve ''en azından değdi diyebileceğim'' bir fotoğrafımda yoktu...

Öncelikle bu fotoğrafa bakıp kendime şu soruyu soramadan edemiyorum.Bu amcanın o kadar fotoğrafını çektin en güzeli bu muydu?

Hikayeye gelecek olursam;
Makina elimde bir şeyler çekmeye çıkmışım, farklı bir şeyler çekmek özellikle de fotoğraf çekmek için insanlara yaklaşmım konusunda kendimi yetiştirmek istediğim bir gündü.Bu amca sokağın köşesinde plastik şişedeki şarabını yudumluyor, kendisine hoş gözlerle bakmayan insanlara da küfürler savuruyodu.Ben ilk önce cesaret edemedim açıkçası.Daha sonra kendimi ve makinayı hazırladım.Formatı Raw 'a aldım vs...Amcanın yanına amca şarap dökülüyor yazık gel kapağını bulalım dedim.Amca baktı "hakikaten" der gibi onayladı.Beraber şarap şişesinin kapağını aradık ve bulduk.Amca dedim fotoğrafını çekeyim hadi.Amca poz vermeye başladı.Bi uzaktan bi yakından vs ben her açıyı her diyaframı denemeye koyuldum.Amca sonunda sıkıldı "yeter ulan yeter" diye bağırmaya başladı.Ben niyeyse hala fotoğrafını çekmeye çalışıyordum.Sonra elindeki büyük sopasını alıp beni kovalamaya başladı.Çok korktuğumu ve çok koştuğumu itiraf ediyorum.Bu olaydan sonra bir süre böyle dışarda yaşayan amcalara yaklaşamadım ve sokakta fotoğrafını çektiğim modellerin zamanının çok ama çok önemli olduğuna kanaat getirdim.Siz de eğer buna benzer fotoğraflardan hoşlanıyorsanız modeli fazla sıkmamanızı öneririm

Kız çok sempatik ağlıyo

Şanslıymışsınız valla kısmet ayağınıza gelmiş

slam Nickli Üyeden Alıntı

Kız çok sempatik ağlıyo
Şanslıymışsınız valla kısmet ayağınıza gelmiş

aslında çok üzüldüm ama dediğiniz gibi kısmet ayağımıza geldi bana sadece çekmek kaldı
ama o sarı ışık (sokak lambası) yok mu renkler çok bozuk çıkıyor altında

@dirtycop; hayatın tam içinden bir kare, içim burkuldu ama elinize sağlık

hamsoroz Nickli Üyeden Alıntı

@dirtycop; hayatın tam içinden bir kare, içim burkuldu ama elinize sağlık

aynen kalp kıran bir vaziyet idi
teşekkür ederim

Kendi fikrimi paylaşmakta bir sakınca görmüyorum. Benim gibi düşünmek durumunda da değil hiçkimse, burada yer alan fikirlerim tamamen subjektiftir.
İnsanın özel anları, kendine has duyguları yalnızca evde kıyıda köşede yaşanmaz. Çeşitli buhranlar, duygu patlamaları, insan olmamızla paralel olarak dışarı taşacak ve kamusal alanda da kendini gösterecektir. Böyle anların kesişim gösterdiği yerlerde, bu tip bir karenin öznesi olmayı ne kadar tercih edersiniz, böyle bir "an"ınızın çekilmesine, diğer insanlarla izniniz olmadan paylaşılmasına müsade eder misiniz?
(çeken kişinin etik anlayışı, böyle bir anlayışı olup olmaması da ayrı bir tartışma başlığı) Bu soruya vereceğiniz yanıt ne olursa olsun, tekil olarak bu fotoğraftaki kişinin fikri açısından hiçbir değer taşımamaktadır.Yanıtın olumlu/olumsuz olması değil aslolan, o vizörden bakan kişinin duruşu ve paylaşımına ilişkin bir eleştiride bulunuyorum.

Ek olarak:
Ağlamak, bilinçli bir şekilde yaptığımız bir eylem değildir. Ruh halinin fiziki olarak dışa yansıdığı anlardan biridir. Bir açıdan iradi davranışla ortaya çıkan bir sonuç değildir, fiil ehliyetinden yoksun kalmaya benzer.
Örneğin bilinç/istem dışı eylem olarak, söz konusu olayın vehametini vurgulamak açısından sistik hastalarına değinirsek, idrar yollarına ilişkin bu hastalık neticesinde, kontrol dışı idrar kaçırabilir hastalar. Böyle bir anı fotoğraflamak ve paylaşmak, ardından içinizin acıdığını belirtmek ne kadar anlaşılabilir ise,bu kareler içinde aynı fikirdeyim.


Fotoğrafı çekmeden önce ve sonra,ardından paylaşım aşamasında sizi fazlasıyla düşünmeye davet ediyorum. Saygılar.