Konu: Ya Sizin Hikayeniz ?

5-6 yaşlarındayken annem ve babamla birlikte gittiğim bir kongrede babamın artık eşiyle fotoğraf çekilebilmesi için makineyi oğluna verme vakti gelmişti sanırım. Çok iyi hatırlarım. Bak vizörde çerçeve var, nokta var. Noktayı tam ortaya denk getireceksin, bizi de çerçeveye sığdıracaksın sonra basacaksın gibisinden basitçe anlatmıştı. Ben o nişan alıp anı ölümsüzleştirme olayını sanırım biraz fazla benimsemişim. Doğrusu çok hoşuma gitmişti. Zaten nişan alıp ördek vurmayı da çok severdim ateri'de bu da onun gibi bişeydi neticede.

tabi bu anlattığım anıyla fotoğrafçılığa değil fotoğrafa adım atmış oluyorum ama olsun

ben de bir gün arkadaşım yaklaşık 1000 tane full hd duvar kagıtları indirdi bilgisayarına daha sonra hepsini inceledim arabalardan hayvanlara manzaraya portre çekimlere çok hoşuma gitti daha sonra yaklaşık 1 sene önce gittigidiyordan taksitle kodak z1485 satın aldım amerikadan koreli bir arkadaşla tanıştım fotoğrafları çok güzeldi yazın staj için almanyaya gidince kazandım tüm parayla arkadaşımın tavsiyesiyle canon 550d aldım ...Ama iyi ki başlamışım bu hobiye hani o vizörden baktıktan sonra ekrandaki görüntünün hoşuna gitmesinden dolayı insanın yüzünde bir gülümseme oluyor ya o beni çok rahatlatıyor

8 yaşındayken bozduğum kodak makine sayesinde başladım

ortaokul'a gidiyordum sanırım, kodak kb8 filmli makinem vardı. gayet güzel resimler çekerdim piknikte, tatilede, okulda arkadaşlarla falan. Sonra film saran dişlilerinden biri kırılınca fotoğraf çekmeye bir süre ara verdim. Altyapıda basketbol oynardım, birgün abdi ipekçide potanın altında bir fotoğraf makinesi buldum, hayatımda gördüğüm en güzel makinelerden biriydi markasını şu an hatırlamıyorum. kocaman ağırca birşeydi.. hatta deri bir koruma çantası vardı ve kocaman bir vidayla makinenin body'sine tutturulmuştu. Tabi ben bununla fotoğraf çekmeyi becerememiştim (acayip bir makinaydı) aradan yıllar geçti ve teknoloji ilerleyince sony dsc-w 290 makine aldım..bana 740 liraya patlamıştı 2 sene önce 100-150 lira daha versem DSL makina alabilirmişim.. genelde gittiğim ortamlarda arkadaşlarımı, çevremi falan çekmeyi çok severim ama nedense kendi resimimin çekilmesinden hoşlanmam fotojenik değilim sanırım ondan olsa gerek.. sonra ben bu sony'i aldığıma alacağıma pişman oldum. 12.1 mp resim kalitesine rağmen rezil ötesi çekimler yapıyordu. 2-3 defa sony yetkili servisine götürdüm ancak makinede birşey bulamadılar. ben de avcılar sahilinde denize attım bana yar olmayan makina kimseye yar olmasın dedim sonra dedim ben bu işi madem seviyorum, neden bir adım daha öteye götürmeyeyim. eğitim için abd'ye gittiğimizde bestbuy mağazasından T2i almak istedim body olarak ancak ellerinde yoktu, bende T1i aldım

Hep birileri resim çekerdi ve bana sen küçüksün bozarsın diye o filmli makineleri vermezlerdi

Bigün elime aldım ve abuk sabuk her şeyi çektim makineyi de bozdum, büyükler haklıymış O gün anladım ki bir fotoğrafçı yatıyor içimde... O gün bugündür hep kendi çapımda birşeyler çekmeye devam ettim kısmet bugünlereymiş

ben de avcılar sahilinde denize attım

avcılar sahiliydi değilmi ben şimdi gidip bir dalayım denize

Ben hatırlamıyorum.......

Anaokulunda bile beslenme çantamla iş yerine giderdim (meslek fotoğrafçılık)

Çok uzun süre filmli makine ile uğraştım "Pentax K1000"

Fotoğrafçı olduğumdan film + banyo + baskı gibi maliyet korkum yoktu. rahattım yani..

Taaa ki Nisan 2010'a kadar. Sistemler dijital olmaya başladı, daha fazla dayanamadım ve Pentax K-7 ile dijital sayfayı araladım.

impala_1967 Nickli Üyeden Alıntı

denize attım

Komedi ya ama helal olsun güzel davranış.

Aslında biraz çocukluk dönemleri rahmetli peder beyin fotoğraf merakı ve arşivcilik ruhu. Malum digital olmadığı için o zamanlar fotoğraların nerede nasıl hangi tarihte çekildiğini bilmezdik. Babam hepsini arkasına yazardı tab ettirdiği karelerin arkasına 2 albüm çocukluk fotoğrafım var dolu dolu 1984 doğumluyum çevremde bu kadar çok çocukluk fotoğrafı olan yaşıtım görmedim. Uzun lafın kısası çocukluk merakı sonra sonra beni yeniden meraklandırmaya başladı ve ben işe biraz tersten başladım ilk önce fotoğraf işlemek ile başladım. Genellikle otomobil fotoğrafları editliyordıum. Sanal modifiye olayları Baktım başkalarının çektiği fotoğraflar yetersiz kalıyor (bazen) bende çekebilirim dedim ve gidip 2 kompaktan sonra bir 450 D aldım ve bu herşeyden çok sevdiğim hobiye başlamış oldum. Sonraları otomobil fotoğrafını bırakıp İnsan ve portre ağırlıklı çekmeye başlamış olsamda, iyi işler çıkartan otomobil fotoğrafçılarına ilgim devam etmekte arada bende çekmiyor değilim.

Yil 2010 tarih 1 mayis compack canon makina kullanan bir arkadasla sirkeci civarlarinda gezinmekteyiz. Bizim meslegib sezon sonu... Biriktirilen paralar yazin tatil masraflarina gidecek, maksat tatilde nereye gitsek konusmasi yapmak, hava da guzel, yuzumuzu gunese donelim dedik, antrenman arasinda indik sirkeciye...
Canon compack makinalarin bazilarinda sanirim renk atama ozelligi mevcut ve biz bu ozellikle surekli komposizyon cekimler yapiyoruz...
Komposizyon tartismasi yaparken erkayalarin onune gelip vitrine bakmaya basladik.. Hadi gel bakalim diyerek daldik iceri, erkayalar anlatti, onlar anlattikca biz isindik, onlar anlattikca biz makina diye kudurduk.
Velhasil kelam Daha once erkek arkadasimin nikon marka mmakinasiyla bi kac cekim denemesi beni nikona cok cekmisti. Ben hala nikon deyip dururken, sevimli arkadasim renk atama ozelligini hatirlatip beni bildiginiz kandirdi.
Tam anlamiyla kandirildimmm 1450 tl ye 450D ile ciktim, bankadaki tum parami makinaya yatirdim ve elimde kullanma klavuzu bi makinaya baktim, bi tatil hayallerime

İsin guzel yani ne biliyo musunuz kitapcikta renk atama ozelligini bulamayip erkayalara geri dondugumuzde ogrendik bu serilerde o ozelligin olmadigini

1 sene 450D sonrasi, kenarda durup nerdeyse paslanan bir 40D ye sahibim