Canon EOS 5D Mark III,
Canon EF 24-105mm f/4L IS USM,
55mm, multi sn. manuel blend with LM & LS, f/11, ISO400
......
Manzara fotoğrafçılığına yakından ilginiz varsa, Utah’taki Mesa Arch fotoğraflarıyla karşılaşmış olma ihtimaliniz çok yüksek. Kapadokya’da gün batımı çekmek için tam bu lokasyona geldiğimizde, güneş ışığının tıpkı Mesa Arch’taki gibi kemer kaya üzerinde parıldadığını fark ettim. Tabii bu kompozisyonel açıdan kaçırılmaz bir fırsattı.
Gün batımı ışığının hızlı değişkenlik göstermesi sebebiyle, kaya üzerinde oluşan bu parıldamanın ömrünün kısa olacağını biliyordum. Bu yüzden elimi çabuk tutmam gerekiyordu. Işık değişkenliği sebebiyle kaçırdığım fotoğraflarla ilgili kötü tecrübelerim de aklıma gelince, tripod kurma riskini bile göze almadım ve hemen elde çekim yaptım. Tam da tahmin ettiğim gibi oldu ve bir kaç kare çektikten kısa bir süre sonra, kemerdeki parlama sona erdi. Ama hızlı davranmam sebebiyle, bu defa güzel ışığı ve anı kaçırmadım.
Tabii güneşe karşı yapılan çekimler, zorlayıcı bir dinamik aralığa sahip olduğu için, aynı sahnenin farklı değerlerde pozlanmış çekimlerini yapmam gerekiyordu. 5 farklı pozlama yaptım ve post aşamasında da bu pozların Blending işlemlerini Luminosity Masking tekniklerini kullanarak manüel olarak yaptım.
Akıllara şöyle bir soru gelebilir; ‘’Tripod kullanmadan elde çekim yapılınca, pozlar arasında kayma-hizalama problemi olmadı mı?’’
Tabii ki oldu. Her ne kadar makinenizi 5 pozu seri şekilde çekmesi için ayarlasanız da ve her biri için enstantane değerleriniz çok hızlı olsa da, ellerimiz bir tripod kadar sabit duramayacağı için, kareler arasında mutlaka hizalama problemi olacaktır. Birisi diğerinden daha aşağıda ya da yukarıda, bir diğeri daha solda ya da sağda olacaktır. Yani makineniz tripod üzerinde olmadığı zaman, pozlamalar kesinlikle aynı hizada olmayacaktır. Bu da, poz birleştirme esnasında ciddi bir problemdir. Çünkü kareler tamamen aynı hizada olmaz ise, blending aşamasında fotoğraf keskinlik kaybedecek ve Halo gibi bazı istenmeyen sonuçlara yol açacaktır. Eğer makinenizin Bracketing özelliği ile, aynı sahnenin birden fazla sayıda pozlamasını tripod kullanmadan elde yapıyorsak, oluşacak bu hizalama problemini aşmak için öncelikle her bir pozu mümkün olduğu kadar yüksek enstantane değeri ile çekmek ve tüm karelerin keskin olmasını sağlamak zorundayız. Hizalama işini ise, tabii ki Photoshop’ta yapacağız.
Photoshop’ta tüm pozları katmanlar halinde üst üste diziyoruz. En alttaki katmana tıklayıp, SHIFT’e basılı tutarak en üstteki katmana da tıklayıp, tüm katmanları seçiyoruz. Sonra, Edit menüsünden Auto-Align Layer’a tıklayarak, açılan pencerede Auto’yu seçip, OK’e tıklıyoruz. Bu işlem sonrası Photoshop, kareler arasındaki kaymaları ve farklılıkları analiz ederek, tüm kareleri otomatik olarak hizalayacaktır. Böylece, tüm kareleri blending ve maskeleme işlemleri için hazır hale getirmiş oluyoruz...
.....
Kıssadan hisse: Bazen mükemmellik için kendimizi o kadar kaptırıyoruz ki, ayarlar ve kurulum yapmakla geçirilen süre esnasında, güzel ışığı ve anı kaçırabiliyoruz. Bunu çok yaşadım; ya tripod kurarken bulutlardaki yangın gibi görünen renkler söndü, ya da ‘’neredeydi bu ayar’’ diye düşünürken obje üzerindeki güzel ışık kayboldu. Pratik olmak, sahada çok işe yarıyor. Örneğin bu fotoğrafımda eğer tripod kurmaya kalkışıp makinemde hızlıca ayar yapmamış olsaydım, yakalamayı hedeflediğim bu anı yakalayamayacaktım...
Yeni başlayan fotoğrafçı dostlarıma tavsiyem, makinenizin temel ayarlarına mümkün olduğu kadar hakim olmaya ve pratiklik kazanmaya çaba gösterin. Unutmayın; stüdyo ortamında ışığa siz hükmedersiniz, ama doğal ortamda ışık size hükmeder.
Sevgiler...