Konu: 2. Kısa Filmim "Kırmızı Kart" İyi Seyirler

Nazik ve olgun yanıt için ben teşekkür ederim.
Ben, iilk mesajımda konuyu değil de, mesajı kastetmiştim.
Konuya gelince, sanırım burada da anlam olarak sizin amacınızdan daha fazlasını yüklemeye çalışmışım. Gene de aklımdan geçenleri paylaşmak isterim. Öncelikle amaca ya da konuya uygun olmadığı halde (belki de sizin konunuzu zedeleyen) mesajlar aldım:
ilk sahneyi örnek almak gerekirse;
-"Fanatikler ayri bir türdür, sırtlarına forma giyip kafelerde vakit geçiren kılıksız, eğri büyrü, garip hareketler yapan tiplerdir. İşleri güçleri rakip avlamaktır- hatta öldürmektir". Bu tanım holiganizme girer ki o da ayrı bir mevzu. Oysa fanatikler, öğretim üyelerinden dünya çapında sanatçılara, holding patronlarına kadar fanatizme pirim veren, buradan beslendikleri gibi, zarar da gören kişiler olarak tanımlamak gerekir.
Benim beklentim, "topluma zararlı olan fanatizm konseptinin hemen herkesin başına bela olabileceği"nin gösterileceği şeklindeydi.
Bu nedenle ilk sahne için stadyum, spor salonu ya da gene bir kafede ama hiç değilse bir tv yayını karşısında, taraftar grubuna spontan bir şekilde -arkadaş daveti ya da kız arkadaşıyla tartışma sonucu bir şeyler içmek üzere- dahil olan kurbanı (biraz da yakın çekimle, tanıştırılarak) izlemeyi tercih ederdim. İkinci sahne ile ilişkiyi sağlamak için de mutsuz çocuğun hayırsız ebeveyni de -bu grup içinde- ilgi bekleyen çocuğa ilgisiz kalıp fanatik dürtülerini tercih eder şekilde gösterilseydi senaryoyu çocuğun ağzından dinlemek zorunda kalmazdık. vs vs
Dedim ya bunlar benim kişisel, sübjektif düşüncelerim. Bu haliyle de hemen herkes beğenmiş zaten.
Elinize sağlık.

promete Nickli Üyeden Alıntı

Nazik ve olgun yanıt için ben teşekkür ederim.
Ben, iilk mesajımda konuyu değil de, mesajı kastetmiştim.
Konuya gelince, sanırım burada da anlam olarak sizin amacınızdan daha fazlasını yüklemeye çalışmışım. Gene de aklımdan geçenleri paylaşmak isterim. Öncelikle amaca ya da konuya uygun olmadığı halde (belki de sizin konunuzu zedeleyen) mesajlar aldım:
ilk sahneyi örnek almak gerekirse;
-"Fanatikler ayri bir türdür, sırtlarına forma giyip kafelerde vakit geçiren kılıksız, eğri büyrü, garip hareketler yapan tiplerdir. İşleri güçleri rakip avlamaktır- hatta öldürmektir". Bu tanım holiganizme girer ki o da ayrı bir mevzu. Oysa fanatikler, öğretim üyelerinden dünya çapında sanatçılara, holding patronlarına kadar fanatizme pirim veren, buradan beslendikleri gibi, zarar da gören kişiler olarak tanımlamak gerekir.
Benim beklentim, "topluma zararlı olan fanatizm konseptinin hemen herkesin başına bela olabileceği"nin gösterileceği şeklindeydi.
Bu nedenle ilk sahne için stadyum, spor salonu ya da gene bir kafede ama hiç değilse bir tv yayını karşısında, taraftar grubuna spontan bir şekilde -arkadaş daveti ya da kız arkadaşıyla tartışma sonucu bir şeyler içmek üzere- dahil olan kurbanı (biraz da yakın çekimle, tanıştırılarak) izlemeyi tercih ederdim. İkinci sahne ile ilişkiyi sağlamak için de mutsuz çocuğun hayırsız ebeveyni de -bu grup içinde- ilgi bekleyen çocuğa ilgisiz kalıp fanatik dürtülerini tercih eder şekilde gösterilseydi senaryoyu çocuğun ağzından dinlemek zorunda kalmazdık. vs vs
Dedim ya bunlar benim kişisel, sübjektif düşüncelerim. Bu haliyle de hemen herkes beğenmiş zaten.
Elinize sağlık.

işte böyle yapmak istemiyorum tüm arkadaşlarım eş dost hepsi bir tribün sahnesi ya da tv karşısında maç izleme sahnesi olsun dedi o akla ilk gelen şey. ben hep alternatif düşünüyorum, benim amacım çok fanatik holiganlık düzeyinde fanatik bi adamın zarar görmesi değil normal maç izleyen bir kişinin yaşayacağı bir olay çünkü çok fanatik bir adam olursa dediğin gibi o kişi çocukla ilgilenmez,atkıyı takmaz ayrıca o kavgada itilip kakılan taraf olmaz yani bu olayları bilen biri olur. vereceği tepki de en hafifinden kaçmak ya da karşı koymak olur ve o zarar veren insanlardan bir farkı kalmaz izleyen der ki bıçaklayan da aynı bıçaklanan da ama kahramanı normal biri gösterince holiganlık daha kötü gibi görünüyor bence. son olarak çocuğun babasıyla bi stadyumdan çıkış sahnesi eklenecekti fakat ben vazgeçtim çocuk biraz yalnız kalmış bii olsun istedim.