Herkese merhaba,

Ben İstanbul'dan Emre, fotoğrafla 4 yıldır ilgileniyorum. Forumda uzun zamandır kayıtlı olmama rağmen ilk kez bugün 'merhaba' diyebildim sizlere. Bu gecikmeden dolayı gerçekten üzgün olduğumu söyleyebilirim. Forumu sürekli takip etmeme, her şeyden az çok haberdar olmama rağmen konuşmak için bugünü seçmemin nedenini anlatmakta inanın güçlük çekiyorum. Biraz ayıp belki ama n'apacağımı bilemedim. Şöyle ki...

Fotoğrafçılıkla ilgilenmeye başladığımdan beri makinemi yanımdan ayırmıyorum. Odamda her zaman gözümün önünde, mutlaka görebileceğim bir yere koyuyorum. Buraya kadar her şey normal. Ancak az önce başıma gelen olay beni öyle bir sarstı ki şuan kelimeleri toparlayamıyorum. Yarın çekime gidecektim, iki hafta öncesinden sözleştiğim bir arkadaşımı çekecektim. Az önce bataryalarımı dolduruyordum. Çakma bataryayı doldurduktan sonra makineme taktım. Makine açılmadı. O an kaynar sular mı desem, volkan alevi mi desem, cehennem ateşi mi desem ne bileyim işte canımı öylesine yakan bir şeyler döküldü başımdan aşağı. Ama bi anda hemen yüzüm güldü çünkü bataryayı çıkardım hemen ve orjinal bataryayı taktım. Belki sorun bataryadadır, o yüzden açılmıyordur diyerek büyük bir umutla ON yönüne getirdim göstergeyi. O an yaşadığım acıyı anlatamam, o çaresizliği, o pişmanlığı inanın çok kötü oldum. N'apacağımı bilemeden donup kaldım bir anda. İlk kez makinem bozuluyordu yani bundan önce hiçbir sorun yaşamıştım. Üstelik ertesi gün çekim vardı ve ben çakma pil kullandığım için kendime inanılmaz derecede kızmıştım.

İşte tam o sırada n'apacağımı, kimden yardım isteyeceğimi, bu acımı kime anlatacığımı, nasıl söyleyeceğimi düşünürken elim CanonTURK sekmesine gitti ve foruma girdim. Bu derdimi size anlatmak ve acımı dindirmese de bir teselli bulmak için yazmak istedim. Ve bu yazıyla anlatıyorum.

Önce o arkadaşa durumu anlatmayı ve çekimi iptal etmeyi düşündüm. Sonra makinemin tamiri için gereken parayı bulmam gerektiğini düşünerek ödünç makine aradım ki sağolsunlar iki arkadaşım verebileceğini söyledi. Ben bir yandan makinemin bozulmasına üzülürken diğer yandan ödünç makine bulabildiğime seviniyordum.

Sonra makinemi elime aldım ve öylece bakmaya başladım. Her tuşunu, her kıvrımını, her çizgisini dakikalarca izledim. Altını çevirdiğimde bir de ne göreyim! Batarya kapağı yerinde değil!!! Biraz önce kendime kızan bendeniz, o an kendime iki kat daha fazla kızmaya başladım ama bir yandan da deli gibi gülüyordum. Öyle bir sevindim ki o an inanın bunu da anlatamam. Şuan öylesine mutluyum ki ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum.

Size daha normal bir merhaba demek isterdim ama aynı merhaba içinde hem çok büyük üzüntü hem de çok büyük bir sevinç oldu. Acımı paylaşmak isterken aynı anda sevincimi de paylaşmış oldum. Buraya kadar okuyan herkese, herkese her şey için çok teşekkür ederim, iyi ki varsınız CanonTURK...

Sevgi, saygı ve muhabbetle...

Emre ÇAKMAK