Bir amatör fotoğrafçının hayatında "Fotoğraf ve Aile"

Ne zamandır aklımı kurcalayan bir soruyu sormak istiyorum. Bu kadar uzun mesajı okuyamam diyen arkadaşlarım için en altta özet mevcut.

Bu sitede birçoğumuz fotoğrafçılığı hobi olarak yapıyor malum. Profesyonel olarak yapanlar için zaten sorun değildir aşağıda yazacaklarım pek.
Ama hobi olarak yapıp, bu işe ciddi para ve zaman yatırıyor olup da eşi ( eş-nişanlı-sözlü-sevgili kelimelerinin yerine kısaca eş kelimesini kullanacağım mesajın devamında ) fotoğrafa karşı ilgili olmayan arkadaşların tecrübelerini merak ediyorum.

Malum yüklü miktarda bütçe ve zaman ayırmamız gerekiyor yerine göre bu hobi için. Bu bütçeler gündeme geldiğinde nasıl bir muhabbet oluyor aralarında.
Mesela bir maaşından çok daha fazla tutarı olan bir 6D + 24-105 alma ihtiyacını nasıl izah ediyorlar.

"Şu ufak makine ( herhangi bir giriş seviyesi ) yetmiyor mu da gidip bir kamyon parayı bu koca (FF) makineye vermeyi planlıyorsun? " şeklindeki sorunlar nasıl değerlendiriyorlar. (O ekipmanın fotoğrafçı gözüyle gerekliliğini kastetmiyorum. Ben kendimi ikna etmişim, hatta aklı başında fotoğrafçı arkadaşlarımda destekliyor, sen şunu al ve çok daha iyi şeyler yapacaksın emin ol, sende yetenek var ve mevcut ekipmanın seni sınırlıyor diyorlar mesela ve olay artık eşinle bu konuyu maddi açıdan değerlendirip o ekipmanı almaya gelmiş )

Turistik bir geziye çıkıldığında durup durup fotoğraf çekmek ile eşine zaman ayırmak, anı yaşamak arasındaki çizgiyi nasıl ayarlıyorlar. Fotoğraf çekmeyi abartırlarsa nasıl bir tepki alıyorlar, kendilerini ve eşlerini nasıl ikna ediyorlar.

Fotoğraf üzerine yapılan bir toplantı, gezi, yemek gibi organizasyonda nasıl bir hal içerisinde oluyorlar.

Kısmetse 1 yıl içinde düğün yapacak birisi olarak merak ediyorum bu ve buna benzer sorunların cevaplarını, çözümlerini.

Mesela nişanlım fotoğraf çekilmeyi sever, onda sıkıntı yok. Saatlerce çeksem gık demez. Ama tutup da ben yerdeki bir böceğe makrolamasına daldığımda, ya da manzara için vizöre yapışıp uzak diyarlara uçtuğumda bir süre sonra canı sıkılmaya başlar her ne kadar fark ettirmek istemese de. Hak veririm kendisine sonuna kadar.
Ara ara "Bende fotoğrafçılığa başlayacağım ya, bende senin konuştuğun dili anlamak istiyorum." şeklinde beyanları olsa da bunun içten gelen bir istek olmadığını fark ettiğim için ısrarcı olmam bende pek.

Şu ana kadar ikimiz birlikte bir fotoğraf buluşmasına (şu hani 5-10 , 10-20 tane, elinde kocaman kocaman fotoğraf makinesi olan ve sürü gibi gezip, oturup fotoğraflar çeken kişilerden oluşan buluşmalar) katılmadık. Böyle zamanlarda nasıl bir ruh hali içinde olunur. Gerek biz, gerek eşimiz.

Elbette her şeyden önemlisi aile. Gerekirse fotoğrafa 1 dakika ve 1 TL bile ayırmam, ailemin rızkını ve hak ettiği zamanı fotoğrafa harcamam. Bunlar dışındaki durumlardan bahsediyorum. Ekipmanın gerekliliği konusunda gerek fotoğrafçı gözüyle gerekse ev ekonomisi açısından haksız olmadığımız ama eşimizin olumlu bakmadığı, rahatsızlık hissettiği durumlar.


Kısaca şöyle özetleyeyim:
Fotoğrafı çok seviyorsunuz ama eşiniz pek, hatta hiç ilgili değil. Yapmanıza karşı değil, hatta destekliyor ama pek ilgilenmediği için genelde canı sıkılıyor fotoğraf mevzularında. Bu şartlarda nasıl bir hayat sürüyorsunuz? Her türlü olumlu ve olumsuz tecrübelerinizi, fotoğrafçı olmaktan ötürü karşılaştığınız zorlukları ve başınızdan geçen güzel şeyleri merak ediyorum.

İlerde kısmetse evlendiğimde belki yaşayarak görerek kolayca çözeceğim bu durumları ama şimdiden bir sorayım dedim bu durumları yaşayanlara.

Merhaba Aykut, yukarıda yazdığın satırları okurken kendimi görür gibi oldum 8 senedir evliyim bu sürecin başında bir aile şirketimiz vardı bir takım ekonomik sıkıntılar sonucu kapatmak zorunda kaldık. Zor günler geçirdik ama fotoğraf sevdamdan ve slr hevesinden bir türlü vazgeçemedim, nihayet biraz durumları toparlar gibi olduk ben makine bakmaya başladım teknoloji marketlerinden ama bir türlü karar veremiyorum o zaman oğlum 2 yaşındaydı şimdi 6 ya girdi, onun geleceği ya işsiz kalırsam bu kadar parayı bu makineye verdiğim için pişmanlık duyar mıyım derken bir gece kapanışa yakın carrefour a girdik eşimle ben gene fotoğraf reyonuna yapıştım tabii eşim o anda hadi alalım dedi emin misin dedim evet dedi bu kadar üzüleceğine al mutlu ol sonra zorlanırsak satarsın dedi ve böylece bu dünyaya girdim, zaman geçtikçe kit lens yetmedi ilk önce ucuz olduğu için 50 mm 1.8 alayım dedim aldım ve halen iki lensle devam ediyorum, uzunca bir süredir tele zoom almak istiyorum ve 1000 tl gibi bir bütçe ayırmam gerekiyor ama bir türlü olmuyor çocuk büyüdükçe onun masrafları artıyor, evin masrafları bir yandan sonuçta özel sektörde çalışıyoruz ya işsiz kalırsam çekincesi ile 1 yıldır hala düşünüyorum ve bir yerden para gelmezse bu gidişle de düşünmeye devam edeceğim galiba tele zoomu neticede bu sevda çok güzel ama rahat harcayabilecek para olması lazım, ben tele zoom alamadığım için biraz buruğum ama oğluma aldığım bir oyuncak ya da eşime aldığım bir ütüde onların mutluluğunu görünce ben daha çok mutlu oluyorum ve galiba bu işten biz para kazanmayan amatörler için aile kesinlikle daha önce gelmeli ve geliyor da zaten, olsun şimdilik forumlarda dolaşmak inceleme okumak da gayet zevkli bir şey umarım bir gün vergi politikaları değişirse belki biraz daha erişilebilir olur fotoğraf malzemeleri belki o zaman bu sorunsaldan kurtuluruz...

Selam ,Aykut.Yazını sonuna kadar okudum..Sorduklarının çoğunu birebir yaşamış biri olarak bnde özet ile şunu demek isterim size..
Her şeyi lutfen akışına bırak,olacağına varıyor bu konuda da..

Kız arkadaşım sağolsun ben kadar ilgileniyor bu işlerle eminim ki sırf benim ilerlemem içindir :) mesela birinde bana oturuyorken 85 mm daha iyiymiş portre için ama yaklaşık 650 lira civarıymış dediğinde şok olmuştum adeta donakaldım. Bir de ankaraya gitmeden önce fotoğraf çekelim gelince demiştim gitmiş fotoğraf çekebileceğimiz yerleri araştırmış ona göre kıyafet uydurmuş hatta bir tane de değiştirme kartıyla beraber bir şapka almıştık konsepte uygun olsun diye ama çekimden sonra gidip geri verdik :D beni destekliyor olması şaşırtmakla beraber mutlu ediyor. Hatta ilerde evimizde bir dolabın olur orada makinelerin(!)lenslerin olur diyor ama kredi kartı ve maaşlar ortak olunca eminim ki bu hayalinden vazgeçecektir :D

Şu an öğrenci olduğum için ailemin tepkileri daha ilgi çekici oluyor. Babam fotoğraf çekme aşkını bana rus analog makinasıyla aşılayan adamdır. Ama ilk makineyi aldığımda durdu ve "napcan fotoğraf makinesi alıp ?"dediğinde fotoğraf çekcem cevabım babamı tatmin etmeyip biraz da kızdırdı bu çocuk başımıza artist kesildi iyice dedi :D bu sene de aynı soruyu sorup aynı cevabı verince en son dayanamayıp "sankü muhabir olacaksın sanki stüdyo aççan? Hayatını vesikalık çekerek mi geçirmeyi düşünüyorsun " dedi beni bir gülme aldı tabi ki :D aslında o da beni destekliyor ama işte bir baba olduğu için napcan ne gerek sorularını sorma gereği dyuyor kendinde :D

hobinden karşındaki insanın zevk alıp almayacağı çok büyütülecek bir sorun değil bu senin hobin çünkü sen zevk alıyorsun. aynı şekilde o da başka şeylerden zevk alıyor olabilir ve eminim ki sen de onu destekliyorsundur ve yeri geldiğinde sabırla bekliyorsundur bir şeyle uğraşırken. ilişkilerin temeli saygı ve dürüstlüktür benim gözümde ve bu iki prensip üzerinde devam edilince kolay kolay sorun çıkmıyor. hiç bir şey de aileden kıymetli değil tabi. biraz sitem yaptığını farkedince aman senden kıymetli mi diyip kapatıp çantaya koyup gönlünü almak gerekebiliyor =)

çoluğun çocuğun rızkına gelince o konu biraz ahkaki yön içeriyor. sahip olduğumuz hobi oldukça pahalı ve maddi olarak bir çoğumuzu zorluyor. hobi denilen şeyi ben kendi gözümde lüks olarak görürüm. her şeyin vardır düzenli bir hayata paran yetiyordur bir miktar birikim yapıyorsundur geleceğe yönelik bunun yanında da böyle bir şeye para ayırabiliyorsan ben niye yaşıyorum sorusunu kendine sorup bunalıma girmemek için ayırmalısın. ama biraz önce saydığım maddeleri karşılayamadan (hem senin hem ailen için) direk kendine yatırım yaparsan bunu bencillik olarak algılıyorum ben kendi değerlerimle.

kendi adıma konuşmam gerekirse bir aralar evlilik düşünüp birikim yapıyordum sonra yorgan gitti kavga bitti ben de gittim o parayı mark3'e yatırdım. ailem baya laf söyledi o kadar para kameraya verilir mi diye ama çok şükür onların durumu da iyi benim de maddi durumum da iyiydi etkilenmeyecektim öyle bir harcamadan gözümü kapadım aldım.

bu arada tekrar okudum da seni konu mankeni yapmışım. hiçbir ithamda bulunmuyorum üzerine sakın alınma hocam=)

Gayet güzel, birçoğumuzun duygularına tercüman olan bir soru olmuş hocam. Cevaplarda bir okadar güzel :good:

Bende sorunuza iki yönlü cevap vereyim. Evlilik düşündüğüm arkadaşım çok meraklı değil fotoğrafa sadece ben bayanlarla çalıştığım (mezuniyet,model:) zaman aşka gelip bende alacağım öğreneceğim seni yalnız göndermeyeceğim gibi bir çıkış yapıp geçiyor :yarıl
Öğrencilik durumu ufak tefek iş alarak hayatımıza katkı sağlamaya çalışıyoruz ve çekim, düzenleme vs. denk gelipte görüşmemize engel oluyorsa iş biter bitmez yemekle, hediye ile telafi etmeye çalışıyoruz.
2-3 gün önce 70-200 F/4 IS USM aldım. Kız arkadaşım bunda bana destek oldu tabiki ilerde ihtiyaç halinde satacağımı belirttim ;) zor olsada yapabilirim bunu diye düşünüyorum.
Bir de ekipman almanın yada dslr ye para harcamanın sorun olmaktan çıkması için birkaç ufak tüyo var bana göre :crazy: birisi kendisinin ve yiğenlerinin bol bol fotoğrafını çekerim diğeride makinayı ona verip istediği gibi fotoğraf çekmesini isterim şimdilik problem olmuyor :good:

Asıl sorun ailemle :( elinde makina boş boş geziyorsun okulunu oku sözlerini duyarak ömrümü sürdürmeye çalışıyorum :fool:

Kasma, "sal gitsin ".Foto; hayatımızın sal gitsin kısmı... :)

Benim derdim maddi olan değil. Bir şekilde cozuyorum. Verdiğim paraya bazen ben de acıyorum. Benim derdim zamanda, sadece çocuğun fotoğrafını cekmeyecegim için orada problem çıkıyor. Adım bir ara Cevat Kelle'ye çıktı :)
Anlatmanın tek yolu şu bana göre benim hayatta hobilerim olacak bunu kabullen diyorum. Bugün fotoğraf yarın akvaryum belki birgün dalmak bunlar güzel şeyler Aykut anlatmak lazım.

ilk başta hobi ve sosyal aktivite olarak başlayıp sonradan profesyonelliğe dönünce insanlar çok tepki göstermiyorlar ama iş varsa ve para varsa. Bir de şu var kimisi günde 1 paket veya 2 paket sigara içiyor kaba bir hesapla ayda 400-500 civarı kimiside sigara içmiyor ama 5-6 bin liraya ekipman alıyor böyle birşey evet ucuz değil hobi için 16-35,24-70,70-200, 85 1.2 ve FF gövdeye binlerce lira vermeye gerek yok ama aps-c güzel bir gövde mesele 70d ve yanına 2 tane objektif alsın ne var bunda ne deyim bir telefona 1999 tl verilebiliyor mesele hemde her sene er yen modelde

Alıntı:

---

theyapici Nickli Üyeden Alıntı

ilk başta hobi ve sosyal aktivite olarak başlayıp sonradan profesyonelliğe dönünce insanlar çok tepki göstermiyorlar ama iş varsa ve para varsa. Bir de şu var kimisi günde 1 paket veya 2 paket sigara içiyor kaba bir hesapla ayda 400-500 civarı kimiside sigara içmiyor ama 5-6 bin liraya ekipman alıyor böyle birşey evet ucuz değil hobi için 16-35,24-70,70-200, 85 1.2 ve FF gövdeye binlerce lira vermeye gerek yok ama aps-c güzel bir gövde mesele 70d ve yanına 2 tane objektif alsın ne var bunda ne deyim bir telefona 1999 tl verilebiliyor mesele hemde her sene er yen modelde

---

telefon konusu zaten ayrı abi bence. hiç anlamış değilimdir iphone 4 çıktı al 4s çıktı 4 ü at yenisini al çok değişik lan 5 çıkmış 4s neymiş. bir gösteriştir gidiyor anlam verebilmiş değilim. insanlar kendi karakterlerindeki boşlukları telefonlarının markası özellikleriyle dolduruyor. haa aynı şey fotoğrafta da var . ben nerden geldim bu konuya ? neyse fotoğraf candır deyip ana temaya ait bir cümle kurayım en iyisi :D

Çok şükür sigaram alkolüm yok. Teknolojiye de çok fazla para vermem. Teknolojiyi çok severim ama ihtiyacım dışında fazla para vermemeye çalışırım. Elimde sıradan bir android telefon var ve watsapı yetiyor bana. Kullanacak olsam güzel özelliği (GPS, harita, el feneri, telefon bankacılığı, takvim, gmail sayesinde telefon rehberimi kaybetme olasılığımın olmaması vs...) olan pahalı telefon çok piyasada ama al al, kullan kullan nereye kadar. Sınırı yok. Telefon bir gün bozulursa gidip 150 TL'ye kapaklı bir telefon alacağım. Mp3 bile çalabiliyor meretler :D Ama DSLR'a gelince içimdeki şeytana dur diyemiyorum sanırım. Amaan diyorum sal gitsin, en kötü ihtimalle geri satarsın :)

İlk mesajımda daha çok olumsuz gibi gözüken yönlere ağırlık vermişim sanki, olumlu yönde merak ettiğim tecrübelerinize dair cümlem kaynamış sanırım laf arasında.
Muhakkak vardır fotoğrafla uğraşmaktan ötürü avantajlı olup kendinizi daha iyi hissettiğiniz, ailenizi ayrıca mutlu ettiğiniz, onları ayrıcalıklı hissettirdiğiniz anlar, onları da merak ediyorum. :) Yada yıl içerisinde düğün düşünüp onun heyecanını yaşayan birisi olarak abes şeyler mi soruyorum acaba ? Bilemedim şimdi :)

Alıntı:

---

ayildiz92 Nickli Üyeden Alıntı

Gayet güzel, birçoğumuzun duygularına tercüman olan bir soru olmuş hocam. Cevaplarda bir okadar güzel :good:

Bende sorunuza iki yönlü cevap vereyim. Evlilik düşündüğüm arkadaşım çok meraklı değil fotoğrafa sadece ben bayanlarla çalıştığım (mezuniyet,model:) zaman aşka gelip bende alacağım öğreneceğim seni yalnız göndermeyeceğim gibi bir çıkış yapıp geçiyor :yarıl
Öğrencilik durumu ufak tefek iş alarak hayatımıza katkı sağlamaya çalışıyoruz ve çekim, düzenleme vs. denk gelipte görüşmemize engel oluyorsa iş biter bitmez yemekle, hediye ile telafi etmeye çalışıyoruz.
2-3 gün önce 70-200 F/4 IS USM aldım. Kız arkadaşım bunda bana destek oldu tabiki ilerde ihtiyaç halinde satacağımı belirttim ;) zor olsada yapabilirim bunu diye düşünüyorum.
Bir de ekipman almanın yada dslr ye para harcamanın sorun olmaktan çıkması için birkaç ufak tüyo var bana göre :crazy: birisi kendisinin ve yiğenlerinin bol bol fotoğrafını çekerim diğeride makinayı ona verip istediği gibi fotoğraf çekmesini isterim şimdilik problem olmuyor :good:

Asıl sorun ailemle :( elinde makina boş boş geziyorsun okulunu oku sözlerini duyarak ömrümü sürdürmeye çalışıyorum :fool:

---

Kardeş boş boş gezmiyorsun emin ol. Boş boş gezme işini ben yapmışım onu farkettim. Kuru kuru üniversite okumak bence "boş boş dolanmak "tanımına girer asıl olarak.

Maddi olarak ailemi zorlamama adına DSLR falan alamadım, yıllarca hayalini kurarak. Keşke diyorum 2. el piyasasını bilseymişim, en azından bir 450D ve 50mm bile alsam bana yetermiş. Yıllarca kompakt makine ile çürüdük gittik. O zamanlar böyle bir DSLR edinseymişim şu an fotoğraf adına çok daha farklı yerlerde olabilirdim belki. Ama her işte bir hayır vardır diyorum bakalım. Sen canını sıkma ve doya doya çekmeye devam et bence :)

Eyvallah hocam. Ailede bir konuda haklı derslerine önem vermiyosun kendini geliştirmiyorsun meselesi.. Tabi insan önceliğini sevdiği işe veriyor, onunla mutlu oluyor. Çevremdeki arkadaşlardan sizinde belirttiğiniz gibi sadece ders çalışan sosyal faaliyet adına hiçbirşey yapmayanlar var. Kendileride sosyal yönlerinin eksikliğini farkedip üzülüyorlar..

DSLR, lens, ekipman, ...
Haklısınız hepsi maddiyat ve zor hocam.
Yukarıda da belirttiğiniz gibi Türkiye şartlarında sigara, alkol kullanmayan bir insan için bir DSLR fiyatı çok olmamalı. Maddi destek ailedense tabi onlara yüksek gelerek geri durmak istiyorlar ama siz ve sizin gibi (kendimi de dahil ediyorum) ekipmana maddiyattan dolayı geç kavuşmuş hocalarımız bunun zorluğunu yaşadığı için kendi çocuklarına bu sıkıntıyı yaşatmaz inş. :good: Ben kendi adıma öyle düşünüyorum. :pleasantry:

Alıntı:

---

AykutCelme Nickli Üyeden Alıntı

Kardeş boş boş gezmiyorsun emin ol. Boş boş gezme işini ben yapmışım onu farkettim. Kuru kuru üniversite okumak bence "boş boş dolanmak "tanımına girer asıl olarak.

Maddi olarak ailemi zorlamama adına DSLR falan alamadım, yıllarca hayalini kurarak. Keşke diyorum 2. el piyasasını bilseymişim, en azından bir 450D ve 50mm bile alsam bana yetermiş. Yıllarca kompakt makine ile çürüdük gittik. O zamanlar böyle bir DSLR edinseymişim şu an fotoğraf adına çok daha farklı yerlerde olabilirdim belki. Ama her işte bir hayır vardır diyorum bakalım. Sen canını sıkma ve doya doya çekmeye devam et bence :)

---

Aykutum; eşle, aile ile yaşanacak sıkıntı hobist için iki türlü dediğin gibi. 1) Çoluğun - çocuğun iaşesini fotoğraf ekipmanına yatırmak, sorumlu olunan kişilere müzayaka yaşatmak. 2) Fotoğraf çekmek için zamanı, aileyle geçirilecek zamandan çalmak. Aileyi ihmal edercesine fotoğraf çekmek/okumak/fotoğrafla ilgili olarak internette zaman öldürmek.

Dostum bence önemli olan kişinin gerçekçi olması. Gelirini, giderini, ailesinde/çocuklarında müdahale etmesi gereken konuları bilmeli. Şahsen fotoğraf sevdasına 550D ve kit lensle başladım. Bir süre sonra 55-250 aldım. Bir süre sonra ise 50mm f:1.8. Epey bir süre sadece bunları zevkle kullandım. Akabinde şu an için sanırım 20.000 TL'ye toplanması güç ekipman. Beni mutlu edecek ekipmana para harcarken şu kriteri uyguladım. Kendi hobime/nefsime bir para harcanacaksa bunda evlatlarımın, eşimin de hakkı olduğunu düşünerek onlar için de denk ya da eşit mali değerde bir şeyler almaya, yapmaya gayret ettim.

Örneğin taksitle paraflaş seti mi aldım? Eşimin, benim kredi kartımdan otomatik çekilen BES primlerini arttırdım. Pahalıca bir filtre mi satın aldım? Başka kriterleri de nazara alarak çocukları şımartmak değil mükafatlandırmak anlamında eğitimlerine katkı koyacak şeyler aldım. Uzun süredir almak istediğim bir lensi (aslında elzem de değil benim gibi amatöre 24-70 f:2.8 II) almadım, önce hemen hemen aynı fiyata müzik akademisi mezuniyeti olan eşim ve çocuklar için piyano satın aldım. Lense sıra gelemedi :)

Elin adamları sabit odaklı 35mm'lerle vs. zamanında neler çekmişler. Halen ne cevherler, çok mütevazi ekipmanlarla neler çekebiliyor. Zaman ayırmak, gözü eğitmek, haddini (mali-sanatsal yetini) bilmek gerekiyor. Aileyi ise özel günlerde, belirli zamanlarda fotoğraflamaktan zevk alan biriysen kesinlikle sonuçtan çok ama çok mutlu oluyorlar, fotoğrafa harcadığın zamana ve paraya kesinlikle saygı duyuyorlar. (Ki ben şahsen asla riyakar bir had bildirmeyle "ben kendime bunları alırken, sizlere de bunları alıyorum" saygısızlığını, küstahlığını yapmadım. İma bile edemem, bence hayat müşterek. Hayat aile ile anlamlı)

Tersi örneklerle; batakhanelerde, çok kötü alışkanlıklar/müptelalıklar için insanlar ne paralar harcarken, fotoğraf gibi aileyle de yaşanılıp biriktirilebilen bir güzelliğe, zamana meydan okuyup insanın ufkunu açan, müthiş zihinsel egzersizlere ve çekerken/işlerken haz duymaya vesile bir hobiye harcanacak her kuruşa helal-i hoş olsun. Yeter ki bu haz için başkaları ve kendimiz mağdur olmayıp başka dertlerle sorunlarla boğuşmayalım.

Amatör halimle bu işten küçük paralar kazandım. Mesleğim, asli uğraşım nedeniyle daha fazla para kazanabilecek tarzda zaman ayırmam, belirli konularda girişimde bulunmam (düğün vs. çekmem) pek uygun değil. Zira turistik de olsa bir kasabada yaşıyorum, oranın yerlisiyim. Fakat başta büyük kentlerde yaşayan dostlar olmak üzere tüm üyelere batıdaki pek çok psikoloğun, kişisel gelişim uzmanının "paralel kariyer" önerilerini dinlemelerini ve hobiden de para kazanır hale gelmelerini öneriyorum. Bilhassa genç arkadaşlar yeterince azmedip oyunu kurallarına göre oynarlar, kendilerini geliştirirlerse inanın hiç zor değil.

Zira hobiden kazanılan paranın lezzeti hiçbir işten kazanılanda yok inanın :)

Herkese selamlar..