Aslında olay şöyle:Ülkelerin kanunlarına göre bestecisinin vefatından 50-80 yıl sonrasına kadar, telif varislere ait, sonrasında ise public domain ya da halka ait olur. bizde anonim diye geçen (anonymous) aslında daha çok sahibi bilinmeyen halk türküleri için kullanılır.
halka ait eserlerin sadece eser sahibi hakları (beste, söz ve düzenleme) telifleri zamanı dolunca ortadan kalkar. recording hakları (master phonogram rights) süresizdir. yani klasik müziklerin, telifi yoktur diye özgürce kullanılması bir yanılgıdır. sadece eser sahibinin izin ve çoğaltma hakları ortadan kalkmışken o eserin icrası ile ilgili ve bir ses taşıyıcısı üzerinde tespit (phonogram) hakları devam etmektedir. yani aslında telifi yok diye bir klasik eserin kayıtlarını filmlerinizde, reklamlarınızda keyifle kullandığınızda, o kayıtları yapmış olan firma size 5846 sayılı kanuna dayanarak dava açabilir. sonuç olarak bir klasik eski eseri telifsiz kullanabilmek için onu orkestraya çaldırıp, stüdyo kaydını yaptırmak gerekir. ancak o zaman, bu kaydı yaptıran bu telifleri ödemeden kullanım yapabilir. hatta başkalarına da kullandırıp telif kazanabilir. hatta bizim kanunumuza göre, bu kişi veya firma o fonogramın tüm maddi haklarının sahibi sıfatında değerlendirilir. bu arada çözüm şudur; ülkemizde ve batıda, böyle kayıtların lisansları çok cüzi bedellerle kiralanmaktadır. stok müzik diye adlandırılan bu kayıtları saniyesi 1 ytl filan ödeyerek kiralayabilirsiniz. (alıntıdır)
Fazlada kasmaya değmez.