Adamın biri bir toplulukta fıkra anlatmış. Güzel bir fıkraymış, herkes gülmüş.
Biri hariç.. Herkes kıkır kıkır gülerken, onun yüzü ifadesiz ve donukmuş.
Fıkracı "Sen fıkrayı anlamadın galiba. Olur, herkesin anlayışı farklıdır, ben sana bir daha anlatayım" demiş.
Ama ne kadar anlatsa adamın yüzündeki ifade değişmiyormuş. Sabırlı adammış, anlatmaya devam etmiş, kaç kez anlattığını unutmuş.
Sonra birden, o gülmeyen adam katıla katıla, yerleri yumruklayarak, bir gülme krizine girmiş.
Fıkracı "Çok şükür anladın. Beni de daha fazla anlatmak zahmetinden kurtardın. Ama itiraf edeyim, fıkra bu kadar da komik değildi" demiş.
Gülen adam gülme krizinin arasından zorlukla cevap vermiş "Ben fıkraya gülmüyorum ki. Hala anlamadım ona gülüyorum" demiş.

Sizin de anlamadığınız bir şey olursa, fıkradaki adam gibi yapın! KOYVERİN GİTSİN!