Başladığım hobilerimi zamanla bırakmak zorunda kaldım. Sebepleri hep değişkendi

Kick Boks'a başladım 4 sene gittim üniversite sınavı yüzünden bıraktım.
Akvaryumda balık besledim(Başka şeyler de besleniyor) tropikal akvaryumum vardı. 5-6 sene ciddi uğraştım. Birgün arkadaşımın biri 3 Adet aymoli ergeni verdi ve damızlık veliferalarım, damızlık lepisteslerim, kılıçlarım hepsi ergen molilerin gazabına uğradı ve telef oldular. O arkadaşla hala görüşmüyorum. 15 sene geçti üzerinden belki de. Akvaryumdan bu sebeple soğudum ve komple seti verip muhabbet kuşu aldım. Başlarda çok güzeldi ama bir tatile giderken kuşu bir tanıdığıma vermiştim o da kafesi ve pencereyi açık bırakınca kuş kendisini özgürlüğüne kavuşturdu.

Daha öncesindeydi sanıyorum amcamla beraber güvercin besledik. Kelebek,Mardin,şekeri,sabuni,bango,baska,filibe,dö nek hepsine baktık. Ama en fazla keyif aldığım kelebeklerdi. Havadaki süzülüşleri oyunculukları muhteşem yaratıklar. Şimdi bile iş yerimin olduğu yerde besleyenler var uzaktan da olsa seyrediyorum. Tabi o kadar kaliteli değiller ama yine de keyif alıyorum. Taklacı grup da 2. tercihimdir ama atmacaya hedef olmaları daha yüksek ihtimal beslemek daha zor.
Hırsızlar kümesi patlattıkları için o işten de elimi ayağımı çektim yıllar önce.

Film ve Kitap okumak devam eden bir hobim daha çok akşamları okuyabildiğim için ve 2 yaşındaki kızım da çok geç uyumaya başladığı için film ve kitap hobimi biraz savsaklamak zorunda kaldım.

Akvaryumu tekrar kurdum çikletleri doldurdum ama onlar da bana yıllar sonra birden çok balık almamam gerektiğini hatırlattılar. 1 tane kaldı takılıyor şimdilik. Yanına 3 tane daha ilave ederim yeter. Geçen arkadaşım deniz akvaryumuna geçireyim senin akvaryumu dedi. Başımı belaya sokma dedim.

Şimdilik fotoğraf yeter hatta çoğu zaman çantayı bile açmadan günü bitiriyorum çoğu günler. (Hoş burada vakit harcayacağıma çeksem daha iyi olacak ama o da kendi salaklığım işte)

Aslında insanın tek başına kaldığında bile yapabileceği çok şeyi oluyor. Ama iş,eğitim,ev,çocuk,,,,, hobileri ertelemek zorunda kalıyoruz.