İnanın elim ayağım titriyor. Sanmayın ki korkudan. Askerlikten korktuğumdan değil sevinçten. Eskiden sinirimden ağlardım şimdi sevinçten… Yarın yani Pazartesi birliğime teslim oluyorum. Acemiliğim Manisa usta birliğim ise Kıbrıs-Girne. Adminimizin (Mert) izinden gidiyorum anlayacağınız. Gerekli tüm bilgileri herkes verdi Allah razı olsun.
Nasıl ifade edeceğimi inanın bilemiyorum. İnsanın buğulu bakarken yazması bile zor oluyor. Sadece hepinizi çok seviyorum. Bu aileyi, içindeki insanları, her şeyiyle seviyorum. Kırgınlıklar da yaşasak, kalpler kırılıp bozulsa da hep iyi niyetli düşündüm emin olun. Birinin hakkını yediysem, kırdıysam birini, canını sıktıysam özür dilerim.
Askerlik önceden dediğim ve bildiğim gibi gelip geçici; arkadaşlık ve dostluklar kalıcı. Şunun şurasında Ankara’dan gelip bu ailenin daha da içine gireli çok değil, sekiz dokuz ay oldu. Mutlu bir girdap gibi içine çekti beni bu aile. Beni de aileye kabul ettiniz. Çok güzel arkadaşlıklar çok güzel dostluklar kurdum. Görüştük, buluşmalara gittik, yemekler yedik, bir değil birçok kardeşim, abim, ablam oldu burada. Hiçbirini ölsem de unutmam, unutamam.
Nasıl hissediyorsun diyenlere hep o kapıdan geçtikten sonra anlaşılacak herhalde diye cevap verdim. Daha anlamadığımı ve nasıl olacağını bilmediğimi söyledim. Meğer o kapıdan geçince değil dostluğun kapıları sonuna kadar açılınca anlaşılıyormuş; askerlik, ayrılık ve bu adını koyamadığım duygularım. O kapı öyle bir açıldı ve açtılar ki sanki tarif edilemez bir yerdeyim artık.

İnsanın ne kadar severse o kadar mutlu olur mantığım gitti artık. Biliyorum ki beni sevenlerin çokluğu bu düşüncelerimi çürüttü. Sadece sevmek yetmiyormuş, sevilmek dünyanın en büyük mutluluğuymuş. En büyük hazine buymuş ve ben bu hazineden kendime pay almadım. O hazineyi hep yanımda taşıyorum emin olun. Dünyalar bile bu hazineyi elimden almaları için değerli değil.
Ne yazdığımı bilmiyorum inanın. İçimden ne geçiyorsa döküyorum buraya. Dostlarımla içtiğim nargileden değil bu baş dönmesi. Bir şey de içmedim ama neden böyleyim adlandıramıyorum.

Tek tek saymak yerine hepinize kocaman teşekkürlerimi sunuyorum. Hepinizi çooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo oooooooooooooooookkk seviyorum. Hakkınızı helal edin, Allaha emanet olun ve hep böyle kalın.

6 ay sonra görüşmek ümidiyle. Allahaısmarladık CanonTürk, ailem, arkadaşlarım, dostlarım.