Konu: Fotoğraf kalitesi farklılıkları

Bu konuda karamsar değiliz, burası yanlış anlaşılıyor. Asıl soru şu:
Adamlar çok başarılı, binlerce fotoğraf yağıyor her gün ve her biri birbirinden güzel...Biz o örneklerin peşine çoktan takıldık,daha iyilerini çekmek için uğraşıyoruz ama yetmiyor. Ekipmanlar forumda havada uçuşuyor. Ne güzel, ancak karşılığı yok..Neden yetmiyor, analizini yapmak gerekir. Burayı sorguluyoruz... Bir kişiyi aramızdan bir fotoğrafı ile örnek verebiliyoruz. O bir kişi Türk fotoğrafçısı işte budur, bu Türk fotoğrafıdır demeye yetmez...Asıl mesele burada...Nasıl yaptıklarını anlamaya çalışıyoruz, başka bir şey değil...Bu konudaki görüşler önemli, adamlar ne yapıyor? Bilen, duyan var mı?

ben biz ve yabancılar diye ayırma taraflısı değilim. Hemen hemen hergün 1x'e bakıyorum. Türk bir ismi gördüğümde cidden mutlu oluyorum. Ayrıca şimdiye kadar farkettiğim forum müdavimlerinden Sedef hanımın, Tunç Bey'in ve bir iki arkadaşın daha fotografını gördüm. Örneğin ilk aklıma gelenlerden biri İlhan Maraşlı.
Eğer milliyet ayrımcılığı yapılırsa yani Alman, Türk, Fransız vb. gibi bence Türkler hiçte azımsanacak sayıda değiller. Ayrıca bu tür bir ayrım yapılırsa kendi gözlemim olarak Rus ve eski demir perde üyesi ülkelerin vatandaşlarının (elimde olmadan hepsi bana aynı gibi geliyor) açık ara birinci geleceklerini düşünüyorum.

O kadarda kötü değiliz bence.

fotoğraflar ışıl ışıl gerçekten.ışık kaynağı kullanmakla alakalı sanıyorum bunun üzerine photoshopla çok güzel işler çıkarıyorlar.

Fotoğraf makinası yerine dikiş makinası kullanmaya çalışmamızdan bence

Arkadaşlar,
M.Kemal'in malum akşam masası çok meşhur...
Dönemin aydınları da (bu zamanınkilere on basarlar) her akşam o masanın misafirleri.. Her akşam hem memleket meseleleri konuşulur, ham de paşa bu vesile milleti tartarmış...
Bir akşam yine zengin bir masada misafirlerden biri sormuş:
"Paşam, bugüne değil bir çok inkılaplar reformlar gerçekleştirdik. Ve bütün bunları da muasır medeniyetler seviyesine erişmek için yaptık.. Peki, şimdi o seviyeye geldik mi? Yoksa, nezaman erişeceğiz?"
Paşa işaret parmağı ile orta parmağını oynatmış.. Yağveri Paşa sigara istiyor düşüncesi ile atılınca, Paşa iki rakamanı işaret ettiğini belirtmiş.. Ve bakmış... Herkes "Hımmm..... " edaları ile Paşa'ya bakınca, Paşa sormuş:
"Ne anladınız iki'den...?"
Herkes kendince "iki sene, yirmi senei iki asır" gibi rakamlar ifade etmiş...
Paşa demiş ki:
"İki asır....."
Herkes başıyla onaylayınca Paşa yine sormuş:
"Peki, iki asırdan ne anladınız..?"
Herkes oy birliği ile, iki asır sonra batı aynı seviyeye ulaşılacağını dile getirince, Paşa yine düzeltmiş:
"Hayır, iki asır sonra onların bugünki seviyelerine ulaşacağız.. Ancak onlar yine ilerlemiş olacaklar...."
Sosyal meselelerin çözümü ve farkların kapanması uzun dönemler alır.. Siz kapandığını zannedersiniz ancak yamalar hep yapaydır.. Rönesans ve sanayi devrimi gibi büyük değişimler yaşamış ve her karışında bunu sindirmiş bir batı ile çok farklı bir kültürü yaşayan ve yaşatan doğunun kucaklaşması o kadar da kolay değildir... İmkansız da değildir.. Belki iki asır da sürmeyecektir..
Ancak şunu da kabul etmek gerekir ki batı kökenli sanat dallarında hala taklit ve yapaylık peşindeyiz.. Bunun da en iyi, en çarpıcı örneklerini, her nekadar fotoğrafçılık için paralel bir örnek olmasa da ve objektifliği de tartışılsa da, Eurovisyon yarışmalarında görüyoruz... İngilizce yada tamamen batı formunda şarkılarda çuvallarken; kendi dokumuzu taşıyan parçalarda hemen başarıyı yakalayabiliyoruz...
Vel-hasılı; evetfotoğrafçılık için yolun daha başındayız... Daha kaç yıllık fotoğraf meraklılarıyız ki..? İyi bir ekipman ve 5-10 yıllık bir mazi yeterli midir ki? Bugün ismini zikrettiğimiz Türk fotoğrafçılar acaba çok başarılı klabalık bir sanatçı topluluğunun önde gidenleri midir? Yoksa topu topu bir avuç sanatçımızın ta kendileri mi?
Kaçımızın anne babasının fotoğraf makinası vardı? Ya da amatörce merakı vardı? Ama zaman ve imkanlar bu kapıların da önünü açtıkça.. Ve bizler kendi tarzımızı oluşturmaya azim ettikçe.. Ki kendimi bu yolda, yani bir sanatçı gibi, ne şimdi ne de gelecekte görmüyorum; çok daha fazla sayıda ve çok daha başarılı sanatçılarımız hatta bazıları da arkadaşlarımız ortaya çıkacaklardır...
Ama bunun için taklit kadar özgünlük de şart.. Ve bu arada, aynı benim gibi, herkes de başarılı olmayı beklemesin.. Çünkü bu da bir Allah vergisi.. Görebilmek ve gördüğünü aktarabilmek....

Not: "aynı benim gibi" den kastım, ben de sanatçı olabileceğime inanmıyorum...

Bu arada 1x den daha sanatsal portallar da vardı...
Özellikle doğu avrupa kökenli...

Arkadaşlar biraz 1x'in fotograf yukleme kurallarından bahseder mısınız? Yuklerken 3-4 tane sıradan kural sayıyor,onların dısında soruyorum.

Mesela çerçeveli fotograf goremedım ben daha?
Uzerinde yazı olan (gerek kompozisyon amaclı gerek bilem ne photography yazan) fotograf da gormedım?

Bunlar hakkında bılgısı olan var mı?

Vefa bey, bahsetmiş olduğunuz Doğu Avrupa portallarıyla ilgili isim belirtebilir misiniz? İlgilenen arkadaşlar olabilir. Ben de ilgileniyorum.
Ayrıca ayakları yere basan açıklamalar gelmeye başladı. Konu, açılması gereken bir konu arkadaşlar, lütfen düşüncelerinizi yazmaktan çekinmeyin...

Onlarda vakit ve nakit var ve bu işi gerçekten isteyerek isteyenler yapıyor hobi bile olsa hakkıyla çekiyorlar, eğitim alıyorlar ve bilinçliler...

Bizde vakitte yok nakitte istesende istediğin şeyi yapamıyorsun...
Hem ülke hem bireysel ekonomik şartlarımız nedeniyle çoğumuz istemeyerek başka işler peşinde koşuyoruz ve hakkını veremiyoruz açıkcası...

ulusal estetik zayıflığı teorisine sonuna kadar katılıyorum.
bunu görmek için fotoğraftan önce kentlerimize, yaşadığımız apartmanlara,sivil mimarimize bakmamız yeterli. dünyanın en çirkin sivil mimari anlayışlarından birine sahip ülkemiz kanaatindeyim. işlevsel sosyalist konutlarının bile yanında çok daha estetik durduğu yerleşimlerde yaşıyoruz. kenti seyrederek büyüyoruz. gözlerimiz köreliyor açıkçası. fotoğraf çekmeye aklımız erdiğindeyse, özel bir estetik eğitimi almadıysak sonuçlar hiç de şaşırtıcı olmuyor.
photoshop uygulamalarımızı yönlendiren ilhamı, karşı apartmanımızın morlu yeşilli testili mozaik tasarımından alıyoruz, haberimiz bile olmuyor.

Selam,

Açılan bu forum başlığı altında yapılan yorumları üşenmedim ve tek tek okudum. Yorumların bir çoğuna katılmadığımı öncelikle belirtmek istiyorum. Bu konuda herhangi bir araştırma yapmadan yapılan yorumlar, benim de görüşüm var, ben de yazarım türünden konunun derinliğini ıskalayan görüşler, aşağılama, küçültme, horlama, biçimsel yaklaşım ve en önemlisi de uzak ve yakın geçmişimizden habersiz yorumları üzüntüyle karşıladım. Sanatın önemli bir dalıyla bir şekilde uğraştığını belirten kişilerin sanatsal bakış açısına sahip olmayan, yeterli bilgi düzeyine ulaşmamış bu tür açıklamalara imza atması beni gelinen noktanın ortaya çıkarttığı durum karşısında oldukça endişelendirdi.

Türk toplumunun tarihsel süreçte sanatsal bakış açısından yoksun olduğu görüşünü savunmak öncelikle bu toplumun sanatsal geçmişinden habersiz olmak demektir. Türk insanının sanata olan ilgisinin, bilgisinin ve becerisinin hangi düzeyde olduğunu bilemiyor olabiliriz. Olabilir diye düşünülebilir ama en azından kısa bir araştırma yaparak Osmanlı döneminden başlayan ve günümüze kadar gelen resim sanatının değerli üstadlarını ve onların değerli eserlerinin neler olduğunu şıp diye bulabiliriz.

Osman Hamdi Bey resim sanatında önemli bir yeri olan kişi olarak tarihe geçmiştir. Özellikle kendisinin bir eseri konuya ilgi duyan pek çok kişi tarafından bilinmektedir. Kaplumbağa Terbiyecisi… Diyelim ki bizler Osman Hamdi Bey'i tanımıyoruz. Bu da olabilir diyelim, olmaz ya hadi diyelim oldu. O zaman Şeker Ahmet Paşa'nın resimlerini incelemeliyiz. Bununla birlikte kendisi ressam olmayan ama resim başta olmak kaydıyla sanatın her türüne gereken değeri vermenin devlet yönetmekle eşdeğer olduğunu düşünen ve döneminde italya'dan ressam çağırıp kendi portresini çizdiren Fatih Sultan Mehmet'i de mi bilmiyoruz.

Bununla birlikte Cumhuriyet döneminde yetişen ve dünyaca ünlü ressamlarımızdan Abidin Dino'yu da sanırım tanımıyoruz. Her ne kadar kendisi " Mutluluğun Resmini " çizememiş olsa da dünyada uzun yıllar adını duyurmuş bir resim sanatçımızdır. Sanırım şimdilik bu kadar yeterli. Osmanlı'dan başlayarak Türk resim sanatının ustalarından sadece birkaç tanesinin bile konuya yeterli derece ışık tuttuğunu düşünerek rotayı fotoğraf sanatçılarına çevirelim.

Şinasi Barutçu, Limasollu Naci, Ara Güler… aslında daha başka isimler de var ama şu an aklıma gelmedi. Bu üç kişiden birisi olan Ara Güler üstadımıza büyük ve derin bir saygım var. Bunu belirtmeden geçmek istemiyorum. Bu yaşıma karşın kendisinin yanında çırak olabilsem bu mutluluğu tadabilsem başka ne isterim ki. Bulunduğu havayı solusam yeter aslında.

Forumda yazılan yazıları okuduğumda geçen gün izlediğim bir dizinin fragmanı aklıma geldi. Bir televizyon kanalında başlayacak olan dizinin, adı sanırım " Üsküdara Giderken " olsa gerek fotoğraf çektirmek için sıraya dizilmiş kişilerden en cahillerinden birisinin espri anlamında söylediği sözler kulaklarımda çınlamaya başladı. Son yıllarda Türk toplumunun önemli bir kısmının sanata bakış açısında oluşan erezyonu, his kaybını hatta cahil cesaretiyle yapılan açıklamalarını izlediğim zaman nedense artık hiç şaşırmıyorum.

Aslında toplumun tümünün sanatsal bakış açısına sahip olmasını beklemek anlamsız olur. Bu durum dünyanın pek çok ülkesinde de böyledir. Toplumun geneliyle kıyaslandığında sanatsal bakış açısı ve sanatçı kimliğiyle yoğrulmuş insan sayısı toplumun genelini kapsamaz. Burada önemli bir mihenk vardır bu da toplumun genel bakış açısının sanata yaklaşım şeklidir. Toplum devlet politikası çerçevesinde sanata saygı ve genel eğilim yaratma üzerine oluşturulursa o toplumun bireylerinin bakış açıları da yönlendirilmiş ve bilinçlendirme sürecine girilmiş olur. Oysa ki son yıllarda toplumda yaratılan algı sanatı ve sanatçıyı küçümsemekten tutun da pek çok aşağılayıcı ifadeye ve bakış açısına kadar adına sanat denen olguyu yerlerde süründüren ve bunun yanında sanatçı olduğunu belirten insanları sıradan insanlar düzeyine indirgeyen pek çok yönetici, politikacı ve kendisine çeşitli yaptalar yapıştıranları her köşe başında görür duruma geldik.

Toplumda her bireyin sanatçı olamayacağı düşüncesinin farkında olduğumuz bir gerçek. Fakat göremediğimiz, gözlemleyemediğimiz çok önemli bir gerçek daha var. O da toplumu oluşturan bireylerin tümünün sanatçı olması. İstememiz ve beklememiz gereken şu olmalıdır. Sanata saygı, sanatçıya saygı ve aynı zamanda sevgi. Bu durum her toplumda olabilecek, aslında olması gereken önemli bir olgudur. Sanata saygı duymak bir yana onu küçümseyen, yaşadığı toplumda var olan sanatçıların ürettiği eserlerle sözümona dalga geçen yeri geldiğinde " içine tükürdüğünü " utanmadan dile getiren, fırsatını bulduğunda üretilen bir sanat eserini iyi ya da kötü olmuş yerine " Ucube " tanımlaması kapsamına sokan insanların bu toplumun sözümona yönetici vasfında olmasıdır ki bu son yıllarda yaşadığımız acı gerçeklerden birisidir.

Durum bu acınası hale gelince toplumun diğer kesimlerini oluşturan insanların küçümseyerek başlayan sözcüklerine yetersizlik olarak devam etmeleri ve sonunda " Bizden adam olmaz " türü yaklaşımlara kadar pek çok örneklerin ortaya çıkması kadar doğal bir durum olamaz. Aslında Türk toplumu bu tür düşünce anlamsızlıklarına ve sığlıklarına mahkum edilemeyecek kadar etkin ve yetkin bir ulus olduğunu tarih boyunca pek çok kez ispatlamış olmasına karşın son yıllarda yaşadığımız bu olmaması gereken geçiş sürecini de bir şekilde yaşayarak atlatacak ve önünde kendisini bekleyen ve olması gereken rotasına yeniden dönecektir. Fotoğraf sanatının acemi çırakları olarak bizlerin öğrenmesi gereken daha pek çok temel bilginin olduğunu düşünüyorum. Eksikliklerimizin yanında dünyanın diğer insanlarına oranla pratik kavrama yeteneklerimizin de olduğunu hiç bir zaman unutmamalıyız.

Uzun yıllar yabancılarla çalışmış bir kişi olarak gördüğüm temel bir farklılığı belirtmek istiyorum. Gerek avrupalılar, gerekse de tanıdığım amerikalıların hemen hepsinin ortak bir özelliği vardı. Metodik bakış açısı. Yaşamlarının tümünü belirli kurallar bütünlüğü içerisinde karşılarına çıkan her soruna uygulamalarının dışında bizden önemli ve erişilemez hiç bir farkları yok. Sistematik bakış açıları, metodik çalışma biçimleri ve en önemlisi de üretimde uzmanlaşmayı kendilerine ilke edinmeleri bizlerden ayrıldıkları önemli özellikler. Oysa ki bizler her konuda pek çok bilgi sahibi olduğumuzu düşünüp hiç bir konuda uzmanlaşmayı kendimize ilke edinmediğimiz için aslında hiç bir konuda genel geçer bilgi düzeyinin dışında uzmanlığa yönelik herhangi bir bilgi sahibi değiliz. Durum bu olunca da yaklaşımlarımız sığ, eleştirilerimiz tuhaf, düşünce biçimimiz ise çocukcu olmanın ötesine geçemiyor.

Peki bu durum düzeltilemez mi..? Elbette düzeltilebilir. Bizlerin örneklediğimiz o insanlardan aslında herhangi bir eksiği yok. Hatta fazlamız bile var. Pratik zeka. Yapılması gereken en önemli şey sistemik bakış açısını kendimize ilke edinmemizdir. Bu düşüncenin bizlere ve bizden sonra gelecek olan nesillere devlet politikası olarak ve en önemlisi de kararlı ve istikrarlı bir şekilde aktarılabilmesidir. Bir dönem bu olması gereken bir şekilde uygulandı ve ortaya sanatsal açıdan dünyanın hayranlıkla izlediği ve özendiği sanatçılar çıktı. Bu sanatçıların bundan sonra da çıkabilmesi için önceki dönem izlenen politikaların yeniden uygulanması bir kaçınılmaz bir zorunluluktur.

Yazdıklarımı bu forum başlığı altında yazan diğer kişilerin herhangi birisine ya da tümüne yönelik olarak kaleme aldığım düşünülmesin. Aslında bu tür bir forum başlığını açan ve yazan tüm arkadaşları tebrik ederim. Pek çok kişinin hissettiği ama nedense kimsenin dokunmadığı temel bir konuya parmak basmak bence önemli. Bakın, dünyanın bugün bile saygı duyduğu ünlü üstad Ara Güler verdiği bir röportajda fotoğrafçlık konusunu nasıl yorumluyor.

- Fotoğrafçı olan bir olayı yakalayıp bize gösteren kişidir. Fotoğrafçı gerçeğin peşindedir…

Saygılar…




Önemli Not: Ara Güler ustamızın bu röportajını aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.

Dailymotion - Ara Guler Roportaji Bolum 1 - Kunst & Kreatives Kanalı

Teşekkürler Melih Bey.

Melih Bey,
Öncelikle elinize sağlık.. Sizin yazılarınızı keşke daha sık görebilsek burada..

Aslında yazınızı destekleme amacı ile (hoş desteklenmeye de ihtiyacı yok ama) şu noktaya parmak basmak lazım kanaatindeyim; Osmanlı batı ile kıyaslandığında en az onlar kadar sanatın içindedir.. Ama farklı branş ve yaklaşımlarla... Bahsettiğiniz gibi Fatih portresini çizdirmişti.. Hatta bilinen Osmanlı Padişahlarının hepsinin portresi vardır.. Ama ressamların hepsi yabancıdır.. Osmanlı ressamlarının, ki siz önde gelenlerinin isimlerini bizlerle de paylaştınız, neredeyse tamamı batılılaşma hareketlerinden sonra bu sevdaya kapılmış şahsiyetlerdir.
Buna karşın Osman Gazi'den beri neredeyse tüm Osmanlı padişahları sanatkardır...

• Osman Gazi,
• II. Murad (Muradi mahlası kullanır),
• Fatih Sultan Mehmet Osmanlı'nın önde gelen şairlerindendir (Avni mahlası ile divanı da vardır - kütüphanemde mevcuttur) ki portresinde çiçek olmasının bir sebi de budur.
• II. Yıldırım Beyazid bestekardır (yanlış hatırlamıyorsam bugüne ulaşabilmişdokuz adet peşrev ve saz semaisi var)
• Kanuni Sultan Süleyman (Muhibbi mahlası kullanır)
• III. Mehmet (Adni mahlası kullanır)
• I. Ahmet (Bahti mahlası kullanır) aynı zamanda bestekar vede yanlış hatırlamıyorsam neyzendir
• II. Osman (Farisi mahlası kullanır)
• IV. Murat ( Muradi ve Şah Murat mahlaslarını kullanır) ve aynı zamanda bestekardır ve meşhur "Uyan ey gözlerim gafletten uyan, Uyan ey uykusu çok gözlerim uyan" mısraları ile başlayan ilahi de kendisine aittir. Ayrıca resime de merakı vardır ve yanlış hatırlamıyorsam eserleri de var.
• IV. Mehmet (Vefai mahlası kullanır)
• II. Mustafa (İkbali ve Meftuni mahlaslarını kullanmıştır)
• III. Ahmet (Mefit mahlası kullanır)
• I. Mahmut (Sebkati mahlası kullanır)
• III. Mustafa (İkbali ve ve Cihangir mahlaslarını kullanır)
• III. Selim (İlhami mahlası kullanır) ve aynı zamanda bestekar ve de neyzen olup Suz-i Dilara makamının sahibi ve de aynı isimle bir ayin-i şerife sahiptir ki tüm Mevlevi ayinlerinde mutlaka okunur.
• II. Mahmud (Adli mahlası kullanır) aynı zamanda hattat ve de bestekardır.
• Abdulaziz Han bestekar ve de ressamdır
• II. Abdulhamid marangoz ve oymacıdır (Yıldız Camiindeki Hünkar Mahvilindeki oyma işlemeler de dahil olmak üzere büyük kısım kendisinin ellerinden çıkmıştır)
• Mehmet VI. Vahdettin bestekardır

Bütün bu isimleri neden yazdım.. Başı sanatkar olan bir millet elbetteki sanatkarlara da kucak açmış ve onları kollamış ve gözetmiştir...
Bu sebeple milli olarak sanat estetiğinden uzak olduğumuzu burakın iddia etmek ifade etmek dahi yanlıştır..
Sadece ifade etmek istediğim resim ve fotoğraf saraya ve hayatımıza çok sonraları girmiş ve diğer milli sanat dallarının yanında çoğunlukla "seyredilmiştir".
Şiir, mimari, müzik, marangozluk, tespihçilik, dericilik, çinicilik, ipek dokumacılığı, halıcılık, bakırcılık, silah sanatı,..
Bunlar Osmanlı'da ön plana çıkmış sanat ve de sanat ayarında zanaatlerimizden aklıma gelenlerin birkaçı...

Melih Bey'in de dediği gibi "bizden adam olmaz" ifadesini tartışmam bile.. Aksine kökümüz sağlamdır.. Bu arada şunu da ifade etmek gerekir ki bu sağlam köklerin iki temel sebebi vardır ki, bunları gözden kaçırmamak ve de mutlaka dile getirmek gerekir. İlki neredeyse tüm Osmanlı padişahları Mevlevi'dirler.. Bu sebeple diğer yönetim ve askeri eğitimleri kadar aynı zamanda gönül insanlarıdır. İkinci sebep ise Osmanlı imparatorluğu tebası içinde yer alan Macar, Rum ve Ermeni sanatçı ve de zanaatkarlardır...
Meşhur bir konçertomuz olmayabilir ancak inanılmaz güzellikte ahenkte ve de teknikte Ayin-i Şeriflerimiz ve de Saz eserlerimiz vardır. Kölndeki yada Pari'teki gibi büyük bir katedralimiz olmayabilir, ancak karşılığında Süleymaniye ve Selimiye gibi eserlerimiz vardır.
Sonuçta sanatta da etkilenmek ve etkilemek önlenemez olgular... Türk fotoğrafçılığı dendiğinde ben şahsen daha yeni başladık diyorum...

Umarım sürç-i lisan etmemiş ve haddi aşmamışımdır.

ORTAYA ÇIKANLAR:

Kompozisyon ve kadraj olarak bizden ilerideler.
Sistematik bakış açısına sahipler,
Metodolojik çalışma biçimleri var,
Üretimde uzmanlaşıyorlar,
Biz ise her konuda bilgi sahibiyiz,
Türk fotoğrafçılığı yeni başladı,
Ne yapmak istediklerini biliyorlar,
Düşünülmeyenin peşindeler,
Bizde PS canavarına savaş açmış grup var, dijitale olduğu gibi,
Gelişmelere kapalıyız,
Herkes işin kolayına kaçıyor,
Forumlarda iyi fotoğrafların nasıl yapıldığının ayrıntısı anlatılmıyor,
Tenkit, korkuyu ve başarısızlığı getiriyor,
Bizde iyi olmayan fotoğraflara forumlarda iyi olmuş deniliyor,
Bizde ışık iyi kullanılmıyor,
Bizdeki modeller poz veriyor, onlarınki yönlendiriliyor ve doğal davranıyor,
Fotoğraf yüklenen yabancı sitede seçici kurul, ince eleyip sık dokuyor, fotoğrafı öyle yayınlıyor,
Biz PS de fotoğrafı kurtarmanın derdindeyken onlar PS yi sürecin doğal parçası olarak görüyor,
Herkes fotoğraf yüklerken yerini ve haddini bilmeli,
Fotoğraf çok vakit ve nakit isteyen bir uğraş, bizde yok...,
Ülke şartları gelişime açık değil,
Kendimizi yeterli görüyoruz,
Sosyal meselelerin çözümüve farkların kapanması uzun dönemler alır,
Sanat dallarında hala taklit ve yapaylık peşindeyiz,
Kendi tarzımızı oluşturmalıyız,
Görebilmeli ve gördüğümüzü aktarabilmeliyiz,
Onlar iyi eğitim alıyorlar,
Ulusal estetik anlayışımız zayıf,
Milli olarak sanat estetiğinden yoksun olduğumuz görüşüne katılmamakla beraber sanatımız batı ile farklı kulvarda,
Bizden adam olmaz ifadesi doğru değildir,

Arkadaşlar, konuya dair gelen görüşler böyle, görüşlerin kendince haklı olduğu nokta çok fazla, bunların dışında ekleyeceğimiz ne var? Bu işin sırrı ne, nerede, hadi bakalım ustalar, öyle sadece okuyarak olmaz, katkı ve görüşlerinizi bekliyoruz...

Güncelleme;
Arkadaşlar, konu geliştirilmesi gereken öneme sahip, şimdiye kadar yazılanları toparladık, görüşlerinizi paylaşarak konuya dahil olalım, eklenecek çok şey var mutlaka...

Paylaşılan bilgiler güzel lafım yok ama hep baştan sona konuda fesele yapılmış. Bir açık oturum gibi sonuçsuz kalmış herşey.

İşin ana sebebi teknikler. Bizde kimse tekniğini paylaşmıyor. Eleştirirken şu böyle oldu bunu böyle yapsaydın keşke bak fotoşopta da ben şöye yapıyorum bi dene daha iyi olur demek yok. Kendisi bişey yapıyor ve bu tekniği kimseyle paylaşmıyor.

Sonra ikinci önemli etken ise DİL. Bütün yararlı dökümanlar adamların dilinde mevcut bizim dilimizde de hep felsefi ve teorik anlatımlar, yok fotoğraf nedirde şudur ışıkla cizilirde falan filan. Doğru düzgün photshop tekniklerini anlatan bir yazı bile yok piyasada. Fotoğraf dergisi alıyorsun herkesin bildiği basit şeyleri anlatıyorç. Bizdeki fotoğraf eğitimi okullardaki ingilizce eğitimine benziyor. Herşeyi öğretiyorlar ama teknik sıfır. Konuşma ve dinlediğini anlama yok... Sadece grammer.

Örnek vermek gerekirse, şu hdr işini iyi yapmak için çok ama çok araştırdım birtane bile türkçe kaynak yok. Herkes bi photomatix kullanmış birbirine gazlıyor bunu. Bir Allahın kuluda çıkıp araştırmamış ya da yapanlarda nasıl yaptığını anlatmıyor. Bu sır niye? Ama yabancı forumlarda ve torrent sitelerinde bir sürü kategoride eğitim videoları mevcut. Az çok abartısız HDR nasıl yapılır öğrendim.

Bizde bir tekniği , öğrenilen bişeyi saklamak moda olmuşken adamlar sürekli anlatıyor bir birlerine öğretebilmek için. Tekniğini gizleyip para kazanmak yerine o tekniği anlatıp satarak para kazanıyor.

Bizde paylaşımcı ruh olmadığı sürece bu böyle devam edecektir. Torrent sitelerinde download sitelerinde bile adma dosyayı indirir indirmez silio upload etmeden aman ben indiridm bana ne indirmeyenler düşünsün diyen bir tek Türkler var.

Yabancı sitelerde özellikle de Flickr'da fotoğraflarını beğendiğim birçok kişiye özel olarak nasıl editledğini soruyorum.Adamlar çok yüzeysel bilgiler verip konuyu değiştiriyorlar.Hatta bir çoğu kendi bloglarında yaptıkları tutorialları satıyorlar.Denilenlere harfiyen katılıyorum.Adamlar kompozisyon kadraj,ışık,saat yer tarih mevsim bunların hepsine titizlikle dikkat ediyorlar.Ters ışık altında çekilmiş onca güzel fotoğraf var ki.Nasıl bir işlemden geçiriyorlar anlamıyorum.HDR konusuna sonuna kadar katılıyorum.Adı üstüne dinamik aralıklarla oynamak.Bizde apayrı bir kare çıkıyor.Adamlar ise bunu renkleri değiştirmekten çok ışığın yoğunluğunu dengelemek için kullanıyorlar.Bir bizde bakın bir de yabancılara.Bizde portre fotoğraflarda bile HDR .Bazen cıvkını çıkartıyoruz hakikaten.

Aynı göz bizde olsa bile aynı malzeme yok zaten Deniz kenarı deniz kenarı, binası bina adamların. Onların sahiline bakıyorsun bomboş, bizimkinde plastik-beton-yıkık ahşap iskeleler 10metre aralıkla. Bir de dandik muzlar, jetskiler, motorlar bi kısmına bağlı.

Eski semtlere gidiyorsunuz kalabalık kısımlarda eski binanın yanında mavi cam cepheli alüminyum bina hadi buyur çek.

Yine modern semtlere eski görünümlü baba ve tabela kullanılırken tam tersi eski semtlerde modern şehir mobilyası kullanılıyor.. Tam bir kaos


Yeni Milano Fuar Binası Üzerine

pehlivan çırağını yetiştirmiş usta etmiş... bildiği 40 numaranın 39 unu öğretmiş çırağına... derken güreşler başlamış... finale usta ve yetiştirdiği pehlivan kalmış.
son güreşinde son numarasını göstermiş pehlivan ve yarışmayı kazanmış.


aklıma geldi birden bu hikaye...

Güncelleme,
konuyu tekrar gündeme getiriyorum. Katkılarınızı belirtirseniz hepimize faydası olacaktır.